"…. Σήμερα, οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι στο ύψος των προκλήσεων. Και δεν υπάρχουν πια κυβερνήσεις απέναντι στις τράπεζες – οι τράπεζες υπαγορεύουν στις κυβερνήσεις τι θα κάνουν".
….. λέει ο ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ (όλη η συνέντευξη εδώ) και ακούγεται υπερβολικός...
Ας δούμε τι έχουμε:
Στα καθ' υμάς, οι τραπεζίτες μας έχουν απλώσει την αρίδα τους και ροκανίζουν τα υπερκέρδη που έχουν συσσωρεύσει στις προηγούμενες χρήσεις. Άρα αντέχουν. Tρώνε απ' τα έτοιμα, αρνούμενοι να αντιληφθούν τον σύνθετο ρόλο που επιτελούν στην οικονομία της χώρας.
Και πως να γίνει αυτό όταν ουδέποτε έχουν πάψει να συμπεριφέρονται ως ραντιέρηδες και ουδέποτε συμπεριφέρθηκαν ως αιμοδότες της ανάπτυξης.
Με ποια επιτελεία και ποιες γνώσεις θα αξιολογήσουν επενδυτικές προτάσεις. Οι άνθρωποι βλέπουν αυτό που μπορούν να δουν. Διασφάλιση των χρημάτων τους μέσα από ακίνητα και επενδύσεις στις χρηματαγορές. Τζόγος με τις μετοχές (έχοντας καλλύτερη πληροφόρηση, θα είσαι μαλάκας να μην κερδίζεις!).
Οι άνθρωποι χρόνια τώρα έχουν μάθει να βγάζουν χρήματα με τρόπο που δεν έχει σχέση με την πραγματική οικονομία. Ο όποιος μικρομεσαίος μπαίνει στην Τράπεζα, αντιμετωπίζεται είτε σαν κορόϊδο που θα το γδύσουν με τα υπέρογκα έξοδα και υπέρογκους τόκους, είτε σαν μια ενόχληση ενός φουκαρά, που ασχολείται ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, υπαλλήλους, προμηθευτές και άλλα τέτοια ποταπά.
Δεν μπορούν να τον καταλάβουν, δεν θέλουν να τον καταλάβουν! Τους τρώει πολύτιμο χρόνο, από το τζόγο τους. Δεν έχουν γνώσεις και διάθεση να καταλάβουν την πραγματική οικονομία, αγνοώντας ότι είναι αυτή που στην πραγματικότητα που τους (μας) τρέφει!
Ας είναι καλά οι κρίσεις, αφού από δω και πέρα θα ζούμε διαρκείς κρίσεις.
Ευτυχώς!
Αφού μόνο οι κρίσεις μπορούν να φέρουν τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση.
Τώρα κρίνεται ο πραγματικός ρόλος των τραπεζών. Αν τώρα οι τράπεζες δεν "παίξουν το παιχνίδι" τους καθώς πρέπει, οι άλλες δυνάμεις της αγοράς θα πρέπει να δώσουν σκληρή απάντηση, βγάζοντάς τους απ' το παιχνίδι, ως άχρηστο ληστρικό πλέγμα, επινοώντας άλλους θεσμούς.
Τώρα τίποτα δεν είναι δεδομένο: Οι παλιοί κανόνες δεν μπορεί να ισχύουν και νέοι ορίζουν τα πάντα από την αρχή!
(Ήδη υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότι οι τράπεζες είναι ανίκανες να αντιληφθούν το νέο πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί και από κινητήρια δύναμη της οικονομίας, έχουν εξελιχθεί σε πρόβλημα που δεν θέλει να μεταρυθμισθεί. Αν οι πολιτικές δυνάμεις κινηθούν έξυπνα, το υπάρχον τραπεζικό σύστημα θα χάσει κάθε νομιμοποίηση και πρέπει να τεθεί στο περιθώριο. Βλέπε εδώ και εδώ)
Πως θα το καταπιεί το τραπεζικό σύστημα το φαινόμενο αυτό;
====
Μεταγεννέστερη προσθήκη (30/11/2008)
Σχετικά με τη λειτουργία των Τραπεζών φρονώ ότι είναι καλό να δείτε το παρακάτω άρθρο>>>>>
-----------
Μεταγεννέστερη προσθήκη (14/12/2008)
Στα παλιά τα χρόνια λέγανε ότι οι ισολογισμοί των τραπεζών έμοιαζαν με πίνακες ζωγραφικής. Ο καθένας καταλάβαινε αυτό που ήθελε να καταλάβει...
Προσέξτε απλά και μόνο μία λεπτομέρεια, όπως μας την είχε περιγράψει εκπρόσωπος μεγάλης τράπεζας του εξωτερικού: «Υπάρχουν διεθνή στάνταρ για το πόσες μπορεί να είναι οι επισφάλειες από τις πιστωτικές κάρτες. Σε μία οποιαδήποτε μεγάλη ελληνική τράπεζα η μεταβολή του ποσοστού αυτού κατά μία εκατοστιαία μονάδα μπορεί να ισοδυναμεί και με τα κέρδη μιας χρονιάς». Υπερβολικός, στην προσπάθειά του να καλύψει τη δική του χαμηλή κερδοφορία; Πιθανότατα. Αλλά ακόμη κι έτσι μας δίνει μία ένδειξη για το πόσο «μαγικοί» είναι οι αριθμοί στον κόσμο της λογιστικής και για το τι μπορεί να δημιουργήσουν. Αν ήταν καθηγητής σε πανεπιστήμιο αυτή η τοποθέτησή του θα μπορούσε να είναι η εισαγωγή στο μάθημα της «δημιουργικής λογιστικής».
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές τράπεζες αναπτύχθηκαν σημαντικά και έβγαλαν μεγάλα κέρδη. Έπαιξαν το στοίχημα των Βαλκανίων, όταν δεν τόλμησε να το κάνει κάποιος άλλος και το γεγονός αυτό αναβάθμισε τη θέση τους στη διεθνή επιχειρηματική σκακιέρα.
Κι όλα θα εξακολουθούσαν να πηγαίνουν καλά, αν δεν είχε γίνει ένα μεγάλο λάθος. Το λάθος δεν ήταν η έκθεσή τους στα Βαλκάνια, αλλά το γεγονός ότι τα τελευταία δύο χρόνια αποφάσισαν να τινάξουν την μπάνκα στον αέρα. Έτσι δάνεισαν 3, 4 και 5 φορές τις καταθέσεις τους! Όποιος έχει ασχοληθεί στοιχειωδώς με τα τραπεζικά, θα σας πει ότι δεν πρόκειται απλά και μόνο για ένα λάθος, αλλά για ένα τεράστιο λάθος, μακριά και πέρα από τα συνήθη τραπεζικά ήθη...
Ας πούμε ότι σας έχουν εμπιστευτεί 100 ευρώ και αποφασίζετε με βάση αυτό το κεφάλαιο να δανείσετε 400. Ας πούμε, λοιπόν, ότι δίνετε 35 ευρώ σε καταναλωτικά δάνεια, 35 σε στεγαστικά και 30 σε επιχειρηματικά. Πόσες επισφάλειες χρειάζεται να γράψετε για να έχετε χάσει το ποσό που σας εμπιστεύτηκαν οι καταθέτες;
Θα μας πείτε ότι αυτό εξαρτάται από την ποιότητα του χαρτοφυλακίου. Ας μείνουμε λίγο στα καταναλωτικά και τα στεγαστικά. Όσοι ασχολούνται με τα Βαλκάνια θα σας πουν ότι έχουν συμβεί δύο πράγματα: Έχουν υποχωρήσει αισθητά οι τιμές των ακινήτων και οι καταναλωτές βρέθηκαν για πρώτη φορά με μία ασυνήθιστη γι΄ αυτούς κατάσταση, καθώς δεν είχαν άλλη ανάλογη εμπειρία από το παρελθόν.
Θυμάστε την ιστορία του Κορασίδη; Η μεγάλη αυτή επιχείρηση «κτύπησε κόκκινο» όταν ανοίχτηκε υπερβολικά στην καταναλωτική πίστη. Όταν δάνειζε κάθε περαστικό που περνούσε έξω από τα καταστήματά της. Όταν όμως ο καταναλωτής βρεθεί σε δυσκολία, θα προτιμήσει να μην πληρώσει τη δόση για το πλυντήριο, παρά να τον πετάξει η σπιτονοικοκυρά του από το σπίτι.
Προσέξτε! Μιλάμε για τις καταθέσεις. Κι ό,τι χαθεί από εκεί είναι αυτόματα ζημία. Στο θέμα αυτό έχει επανειλημμένως αναφερθεί η Τράπεζα της Ελλάδος, όταν με κάθε ευκαιρία επισημαίνει προς τους τραπεζίτες ότι τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς. Ότι δεν πρέπει να φύγει ούτε ένα ευρώ για τις θυγατρικές σε άλλες χώρες.
Βέβαια, το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Έτσι, δεν θα μας εκπλήξει το ενδεχόμενο να εξαγοραστούν από τις μητρικές τράπεζες όλες οι θυγατρικές των θυγατρικών τους στο εξωτερικό.
Μένει να δούμε αν ο κ. Προβόπουλος έχει μάθει περισσότερα μονοπάτια από όσα έχουν επιλέξει για να κάνουν τις διαδρομές τους οι εποπτευόμενοί του.
Οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν τα τοξικά που έκρυβαν στα θησαυροφυλάκιά τους οι ξένες τράπεζες. Έχουν όμως τα δικά τους «θέματα» κι απ’ ό,τι φαίνεται δεν είναι και τόσο απλά στην αντιμετώπισή τους...
Θανάσης Μαυρίδης
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=672131
….. λέει ο ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ (όλη η συνέντευξη εδώ) και ακούγεται υπερβολικός...
Ας δούμε τι έχουμε:
- Στη Γαλλία: Ο ΓΑΛΛΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΦΙΓΙΟΝ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
«Ή θα δανείζετε ή θα σας κρατικοποιήσουμε» click εδώ - Φαίνεται ότι ο Γάλλος Πρωθυπουργός θεωρεί ότι η συγκυρία ξεπερνά τις τράπεζες και τις όποιες άλλες δυνάμεις της αγοράς και επιβάλλεται οι πάντες να σοβαρευτούν, αφού κινδυνεύει με κατεδάφηση το "μαγαζί".
- Στην Ελλάδα, έχουμε: ΕΒΕΑ: 250 SOS καθημερινά
Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, Κ. Μίχαλος, με δήλωσή του στην «Ε» διεκτραγώδησε την κατάσταση πιστωτικής ασφυξίας. Ανέφερε ότι στο Επιμελητήριο γίνονται κάθε μέρα 250 τηλεφωνήματα, φαξ και e-mail επιχειρηματιών, οι οποίοι διαμαρτύρονται για την κατάσταση πιστωτικής ασφυξίας που επιβάλουν οι τράπεζες, είτε με άρνηση χορήγησης δανείων, είτε με αύξηση των επιτοκίων χορηγήσεων μέχρι και 5 ποσοστιαίες μονάδες, η οποία ισοδυναμεί με άρνηση. Πρόσθεσε ακόμη ότι έχει επιβληθεί «ομερτά», καθώς οι επιχειρηματίες φοβούνται τις τράπεζες και δηλώνουν την επιθυμία τους να μη γίνουν γνωστές καθ' οιονδήποτε τρόπο οι επώνυμες καταγγελίες τους. (Σχόλιο blogger: δεν φτάνουν τα προβλήματα που έχουν με την αγορά οι άνθρωποι, να μπουν και σε καμιά λίστα "δύστροπου" πελάτη... δεν είναι ώρα για παλληκαρισμούς...) - Εκτός από την παραπάνω διαπίστωση ενός θεσμικού παράγοντα, έχουμε και τα παρακάτω:
Πιστωτική ασφυξία παρά το οξυγόνο των 28 δισ. ευρώ
Συνθήκες «πιστωτικής ασφυξίας» στην αγορά αλλά και δραματική επιβάρυνση των δανειοληπτών προκαλεί η απροθυμία των τραπεζών να αποδεχθούν το σχέδιο ενίσχυσης των 28 δισ. ευρώ που προσφέρει η κυβέρνηση.
Έτσι, παρ' όλο που στη διατραπεζική αγορά τα επιτόκια υποχωρούν σταδιακά, οι δανειολήπτες όχι μόνο δεν επωφελούνται αλλά αντιθέτως επιβαρύνονται με υψηλότερο κόστος για τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.- Ωραία πράγματα!!! Οι τράπεζες επιβάλλουν στην Ελλάδα τα θέλω τους και δεν τολμάει κανείς πολιτικός να πει αυτό που ο Γάλλος πρωθυπουργός τόλμησε να πει: «Ή θα δανείζετε ή θα σας κρατικοποιήσουμε»
- Μεταγενέστερη προσθήκη (6/10/2008) Είδα χθες βράδυ τον κ. Αλογοσκούφη να ψελίζει: "...έχει τον τρόπο να πείσει τις τράπεζες η κυβέρνηση...", μοιάζει με προειδοποίηση, αλλά λίγη. Στοιχηματίζω ότι σύντομα οι κυβερνήσεις θα κρατικοποιήσουν όλες τις τράπεζες, αφού:
- Μόνο με τον τρόπο αυτό θα έχουν τρόπο συνολικής παρέμβασης.
- Μόνο με τον τρόπο αυτό θα αποκτήσει αξιοπιστία το σύστημα (Το πρώτιστο πρόβλημα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης και δεν βλέπω πως θα αρθεί, χωρίς το κράτος).
- Μόνο με τον τρόπο αυτό θα μπορούν να χαραχθούν δράσεις σε βάθος χρόνου. (Μόνο μια κρατική οντότητα μπορεί να "πουλήσει" χρόνο. Οι επιχειρήσεις, άρα και οι τράπεζες δεν μπορούν να πουλήσουν κάτι που δεν διαθέτουν: δεν διαθέτουν σίγουρο μέλλον! Ποιά τράπεσα μπορεί να εγγυηθεί ότι θα είναι εκεί τα επόμενα εκατό χρόνια! Κι' αν το κάνει ποιά αξία έχει η όποια εγγύησή της!)
- Εμπρός (πίσω;) ολοταχώς σε κρατικοποίηση όλων των χρηματοοικονομικών καταστημάτων. (Με όλα τα προβλήματα βέβαια, αφού πρέπει να έχει επανεκπαιδευτεί το προσωπικό και συνάμα να δημιουργηθεί ένα νέο συνολικό πλαίσιο λειτουργίας - στόχων - ορισμών, το οποίο και πρέπει να ξανασχεδιασθεί από το μηδέν!. π.χ. πώς ορίζονται σήμερα τα κέρδη μιας Τράπεζας; Η σωστή απάντηση είναι: Τα κέρδη ορίζονται κατά τρόπο ώστε να μεγιστοποιήσουν τα bonus στα μεγαλοστελέχια! Θα είσαι μαλάκας, ως διοικητής, να ανακοινώσεις μηδενικά κέρδη, αφού θα σημαίνει και μηδενικό bonus. Τραβάς λοιπόν από τ' αυτά τα στοιχεία σου και τα μαγειρεύεις κατά το δοκούν. Βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν δηλώνεις ζημίες! Δεν επιτρέπεται να μπεις σε μπελάδες! Λέω τώρα. (ΜΕταγεννέστερη προσθήκη (4/12/2008): Πριν αλέκτωρ λαλήσε και ως απάντηση όλων εκείνων που θεωρούσαν τα πα προηγούμενα υπερβολικά, δείτε το άρθορ αυτό--------> ) Μήπως τα όποια αποτελέσματα εκτός από τους ετήσιους δείκτες, να λαμβάνουν υπ' όψιν και δείκτες πενταετίας; έτσι θα κρίνουμε και το κατά πόσον οι διοικήσεις είναι προσγειωμένες...λέω τώρα. (Μεταγεννέστερη προσθήκη: (6/3/2009: Περιορισμό των μπόνους στις τράπεζες της G20 ζητά ο Γκόρντον Μπράουν-----> Θα είμαι τώρα κακός αν πω ότι μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις υπηρετούσαν τους τραπέζίτες και δεν παίρνανε κανένα μέτρο προστασίας του δημόσιου συμφέροντος!!!)
- Το δράμα αυτής της χώρας είναι ότι πριν γλυτώσουμε από τα δεινά του κρατισμού, επιστρέφουμε σ' αυτόν και θα φοτρωθούμε στο σβέρκο μας κατά τα φαινόμενα κρατιστές - λαϊκιστές που είναι συνυπεύθυνοι για το χάλι μας. Άντε τώρα να πεις σ' ένα 18η ή 25η προσοχή αγόρι μου τούτος εδώ έχει στήσει την απάτη του χρηματιστηρίου, μην τον πιστεύεις... ) (Μεταγεννέστερη προσθήκη: 23/1/2008: σχετικά με τις τράπεζες:---->)
- Ζόρικα πράγματα και το πιο επικίνδυνο είναι το γεγονός ότι η πνευματική ελίτ (πιάστε τ' αρχίδια σας) της χώρας μας, ή έχει ξεπουληθεί ή είναι ανίκανη να προτείνει συνολική λύση. Ούτε λόγος βέβαια για την πολιτική ελιτ, τέτοια δεν υπάρχει! Οι περισσότεροι κάνουν τούμπες στον αρχηγό μια οικογένειας αν του εξασφαλίσει 30ψήφους, τί λέω και δέκα ψήφους!
Στα καθ' υμάς, οι τραπεζίτες μας έχουν απλώσει την αρίδα τους και ροκανίζουν τα υπερκέρδη που έχουν συσσωρεύσει στις προηγούμενες χρήσεις. Άρα αντέχουν. Tρώνε απ' τα έτοιμα, αρνούμενοι να αντιληφθούν τον σύνθετο ρόλο που επιτελούν στην οικονομία της χώρας.
Και πως να γίνει αυτό όταν ουδέποτε έχουν πάψει να συμπεριφέρονται ως ραντιέρηδες και ουδέποτε συμπεριφέρθηκαν ως αιμοδότες της ανάπτυξης.
- (Μεταγενέστερη -12/11/2008 - προσθήκη σχετικά με τον προηγούμενο συλλογισμό:http://ta-nea.dolnet.gr/default.asp?pid=10&la=1&ct=13&artid=1408285)
- Μεταγεννέστερες προσθήκες:1. τον αέρα η χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με εγγύηση του ΤΕΜΠΜΕ
- Στον αέρα η στήριξη των μικρομεσαίων
- Ευθείες βολές του προέδρου του ΣΕΤΕ κατά των τραπεζών (Είχατε μήπως κάποια αμφιβολία για το ποιές είναι οι τράπεζες; Οι προηγούμενες προσθήκες σας απαντούν)
Με ποια επιτελεία και ποιες γνώσεις θα αξιολογήσουν επενδυτικές προτάσεις. Οι άνθρωποι βλέπουν αυτό που μπορούν να δουν. Διασφάλιση των χρημάτων τους μέσα από ακίνητα και επενδύσεις στις χρηματαγορές. Τζόγος με τις μετοχές (έχοντας καλλύτερη πληροφόρηση, θα είσαι μαλάκας να μην κερδίζεις!).
Οι άνθρωποι χρόνια τώρα έχουν μάθει να βγάζουν χρήματα με τρόπο που δεν έχει σχέση με την πραγματική οικονομία. Ο όποιος μικρομεσαίος μπαίνει στην Τράπεζα, αντιμετωπίζεται είτε σαν κορόϊδο που θα το γδύσουν με τα υπέρογκα έξοδα και υπέρογκους τόκους, είτε σαν μια ενόχληση ενός φουκαρά, που ασχολείται ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, υπαλλήλους, προμηθευτές και άλλα τέτοια ποταπά.
Δεν μπορούν να τον καταλάβουν, δεν θέλουν να τον καταλάβουν! Τους τρώει πολύτιμο χρόνο, από το τζόγο τους. Δεν έχουν γνώσεις και διάθεση να καταλάβουν την πραγματική οικονομία, αγνοώντας ότι είναι αυτή που στην πραγματικότητα που τους (μας) τρέφει!
Ας είναι καλά οι κρίσεις, αφού από δω και πέρα θα ζούμε διαρκείς κρίσεις.
Ευτυχώς!
Αφού μόνο οι κρίσεις μπορούν να φέρουν τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση.
Τώρα κρίνεται ο πραγματικός ρόλος των τραπεζών. Αν τώρα οι τράπεζες δεν "παίξουν το παιχνίδι" τους καθώς πρέπει, οι άλλες δυνάμεις της αγοράς θα πρέπει να δώσουν σκληρή απάντηση, βγάζοντάς τους απ' το παιχνίδι, ως άχρηστο ληστρικό πλέγμα, επινοώντας άλλους θεσμούς.
Τώρα τίποτα δεν είναι δεδομένο: Οι παλιοί κανόνες δεν μπορεί να ισχύουν και νέοι ορίζουν τα πάντα από την αρχή!
(Ήδη υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότι οι τράπεζες είναι ανίκανες να αντιληφθούν το νέο πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί και από κινητήρια δύναμη της οικονομίας, έχουν εξελιχθεί σε πρόβλημα που δεν θέλει να μεταρυθμισθεί. Αν οι πολιτικές δυνάμεις κινηθούν έξυπνα, το υπάρχον τραπεζικό σύστημα θα χάσει κάθε νομιμοποίηση και πρέπει να τεθεί στο περιθώριο. Βλέπε εδώ και εδώ)
Κάποιος πρέπει να πει στα καλόπαιδα τους τραπεζίτες ότι οι τράπεζες δεν είναι μαγαζάκια που τ' ανοίγεις και τα κλείνεις όποτε γουστάρεις. Ούτε μπορούν να νοθεύουν ατιμώρητα κάθε έννοια καλής πίστης. Πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται. Αν πραγματικά είχαμε πολιτικούς με ...αρχ .... ές, θα αποκάλλυπταν την "τοξικότητα" των επενδυτικών προϊόντων των τραπεζών με αποτέλεσμα την κατακόρυφη πτώση της τιμής της μετοχής των και άρα θα καταβαραθρώνονταν η κεφαλαιοποίησή τους. Στη συνέχεια θα τις υποχρέωναν σε αύξηση κεφαλαίου και όποιος είχε αρχίδια θα έμενε στο παιχνίδι. Σε αντίθετη περίπτωση οι μεγαλομέτοχοι θάπερναν τον πούλο, να το παίξουν κεφαλαιούχοι στο ......Τζιμπουτί.
- Όσο για τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, πυλώνας των ισολογισμών των τραπεζών, ως κάτοχοι ακινήτων, αυτές που επέβαλε ο ανεκδιήγητος Γιάννος και συνέχισε ο Αλογοσκούφης, δεν ήταν παρά ένα τέχνασμα για να σπρώξουν την αγορά ακινήτων σε δυσθεόρατα ύψη, να χρεώσουν τον κόσμο, να εισπράξει το κράτος από τις πράξεις μεταβίβασης, να κερδίσουν οι τράπεζες.
- Για να δούμε τώρα πόσο καιρό θ' αντέξει η ισχυρή κτηματαγορά σ' αυτά τα ύψη που την οδήγησαν; Προσέχτε το αυτό! Η κτηματαγορά έφτασε εκεί που έφτασε ωθούμενη μόνιμα από κρατικές παρεμβάσεις! Είναι σίγουρο ότι σύντομα θα έχουμε εμπορικές αξίες μικρότερες των αντικειμενικών!(Nάτα μας! Μεταγεννέστερη προσθήκη 9/3/2009:------>)
Πως θα το καταπιεί το τραπεζικό σύστημα το φαινόμενο αυτό;
====
Μεταγεννέστερη προσθήκη (30/11/2008)
Σχετικά με τη λειτουργία των Τραπεζών φρονώ ότι είναι καλό να δείτε το παρακάτω άρθρο>>>>>
-----------
Μεταγεννέστερη προσθήκη (14/12/2008)
- http://homepages.pathfinder.gr/xxprospero/index.htm
- http://politis-gr.blogspot.com/2008/12/blog-post_13.html
Μεταγεννέστερη προσθήκη: (8/2/2008)
Κι όποιος καταλάβει, κατάλαβε...Στα παλιά τα χρόνια λέγανε ότι οι ισολογισμοί των τραπεζών έμοιαζαν με πίνακες ζωγραφικής. Ο καθένας καταλάβαινε αυτό που ήθελε να καταλάβει...
Προσέξτε απλά και μόνο μία λεπτομέρεια, όπως μας την είχε περιγράψει εκπρόσωπος μεγάλης τράπεζας του εξωτερικού: «Υπάρχουν διεθνή στάνταρ για το πόσες μπορεί να είναι οι επισφάλειες από τις πιστωτικές κάρτες. Σε μία οποιαδήποτε μεγάλη ελληνική τράπεζα η μεταβολή του ποσοστού αυτού κατά μία εκατοστιαία μονάδα μπορεί να ισοδυναμεί και με τα κέρδη μιας χρονιάς». Υπερβολικός, στην προσπάθειά του να καλύψει τη δική του χαμηλή κερδοφορία; Πιθανότατα. Αλλά ακόμη κι έτσι μας δίνει μία ένδειξη για το πόσο «μαγικοί» είναι οι αριθμοί στον κόσμο της λογιστικής και για το τι μπορεί να δημιουργήσουν. Αν ήταν καθηγητής σε πανεπιστήμιο αυτή η τοποθέτησή του θα μπορούσε να είναι η εισαγωγή στο μάθημα της «δημιουργικής λογιστικής».
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές τράπεζες αναπτύχθηκαν σημαντικά και έβγαλαν μεγάλα κέρδη. Έπαιξαν το στοίχημα των Βαλκανίων, όταν δεν τόλμησε να το κάνει κάποιος άλλος και το γεγονός αυτό αναβάθμισε τη θέση τους στη διεθνή επιχειρηματική σκακιέρα.
Κι όλα θα εξακολουθούσαν να πηγαίνουν καλά, αν δεν είχε γίνει ένα μεγάλο λάθος. Το λάθος δεν ήταν η έκθεσή τους στα Βαλκάνια, αλλά το γεγονός ότι τα τελευταία δύο χρόνια αποφάσισαν να τινάξουν την μπάνκα στον αέρα. Έτσι δάνεισαν 3, 4 και 5 φορές τις καταθέσεις τους! Όποιος έχει ασχοληθεί στοιχειωδώς με τα τραπεζικά, θα σας πει ότι δεν πρόκειται απλά και μόνο για ένα λάθος, αλλά για ένα τεράστιο λάθος, μακριά και πέρα από τα συνήθη τραπεζικά ήθη...
Ας πούμε ότι σας έχουν εμπιστευτεί 100 ευρώ και αποφασίζετε με βάση αυτό το κεφάλαιο να δανείσετε 400. Ας πούμε, λοιπόν, ότι δίνετε 35 ευρώ σε καταναλωτικά δάνεια, 35 σε στεγαστικά και 30 σε επιχειρηματικά. Πόσες επισφάλειες χρειάζεται να γράψετε για να έχετε χάσει το ποσό που σας εμπιστεύτηκαν οι καταθέτες;
Θα μας πείτε ότι αυτό εξαρτάται από την ποιότητα του χαρτοφυλακίου. Ας μείνουμε λίγο στα καταναλωτικά και τα στεγαστικά. Όσοι ασχολούνται με τα Βαλκάνια θα σας πουν ότι έχουν συμβεί δύο πράγματα: Έχουν υποχωρήσει αισθητά οι τιμές των ακινήτων και οι καταναλωτές βρέθηκαν για πρώτη φορά με μία ασυνήθιστη γι΄ αυτούς κατάσταση, καθώς δεν είχαν άλλη ανάλογη εμπειρία από το παρελθόν.
Θυμάστε την ιστορία του Κορασίδη; Η μεγάλη αυτή επιχείρηση «κτύπησε κόκκινο» όταν ανοίχτηκε υπερβολικά στην καταναλωτική πίστη. Όταν δάνειζε κάθε περαστικό που περνούσε έξω από τα καταστήματά της. Όταν όμως ο καταναλωτής βρεθεί σε δυσκολία, θα προτιμήσει να μην πληρώσει τη δόση για το πλυντήριο, παρά να τον πετάξει η σπιτονοικοκυρά του από το σπίτι.
Προσέξτε! Μιλάμε για τις καταθέσεις. Κι ό,τι χαθεί από εκεί είναι αυτόματα ζημία. Στο θέμα αυτό έχει επανειλημμένως αναφερθεί η Τράπεζα της Ελλάδος, όταν με κάθε ευκαιρία επισημαίνει προς τους τραπεζίτες ότι τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς. Ότι δεν πρέπει να φύγει ούτε ένα ευρώ για τις θυγατρικές σε άλλες χώρες.
Βέβαια, το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Έτσι, δεν θα μας εκπλήξει το ενδεχόμενο να εξαγοραστούν από τις μητρικές τράπεζες όλες οι θυγατρικές των θυγατρικών τους στο εξωτερικό.
Μένει να δούμε αν ο κ. Προβόπουλος έχει μάθει περισσότερα μονοπάτια από όσα έχουν επιλέξει για να κάνουν τις διαδρομές τους οι εποπτευόμενοί του.
Οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν τα τοξικά που έκρυβαν στα θησαυροφυλάκιά τους οι ξένες τράπεζες. Έχουν όμως τα δικά τους «θέματα» κι απ’ ό,τι φαίνεται δεν είναι και τόσο απλά στην αντιμετώπισή τους...
Θανάσης Μαυρίδης
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=672131
Σχόλια