- «Πιστεύω όμως, βαθιά, ότι είναι καιρός να αφήσουμε στην άκρη τον φόβο απέναντι στη λαϊκή κρίση και να εμπιστευτούμε πραγματικά τη δημοκρατία στον τόπο μας, να εμπιστευτούμε πραγματικά τον λαό, ακόμη κι αν γνωρίζουμε ότι δεν είναι αλάνθαστος»!
Τάδε έφη ο πρωθυπουργός που πριν από έναν χρόνο είχε μετατρέψει ξενδιάτροπα, εν μια νυκτί, το «ΟΧΙ» του 61,3% του λαού σε «ΝΑΙ» και σε 3ο μνημόνιο… Τόση εμπιστοσύνη στο λαό;
Πηγή
Στρίβειν δια της… αναθεώρησης (του Συντάγματος)!
Ο αποπροσανατολισμός, δηλαδή η μετατόπιση της δημόσιας συζήτησης από τα άμεσα προβλήματα που πλήττουν την πλειοψηφία του λαού, είναι πάγια πρακτική των κυβερνήσεων. Έτσι, όταν τα λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν μια σοβαρή απειλή εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής, η κυβέρνηση ανοίγει συζήτηση για ένα άλλο (μεγάλο, ή μικρό) πρόβλημα. Στόχος αυτής της πολιτικής πρακτικής είναι να διασπαστεί το ενδιαφέρον των πολιτών και έτσι να περάσει με μικρότερες αντιδράσεις η πολιτική της κυβέρνησης.
Πιστός στις «παραδόσεις» των προκατόχων του, ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, παρουσίασε στις 25 Ιουλίου, στο προαύλιο της Βουλής, τις προτάσεις της κυβέρνησης του για την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Την ώρα που…
Κανείς δεν αμφισβητεί την αναγκαιότητα της αναθεώρησης, αν και το ζήτημα που τίθεται είναι προς ποια κατεύθυνση θα γίνει αυτή η αναθεώρηση. Ωστόσο , τίποτα δεν συνηγορεί υπέρ της αναγόρευσης του θέματος σε πρώτο όσον αφορά τη συγκυρία.
Την ώρα που τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν την ακόμη μεγαλύτερη φτωχοποίηση των λαϊκών νοικοκυριών, την ώρα που έρχεται ο ΕΝΦΙΑ, την ώρα που προετοιμάζεται η απαγόρευση του απεργιακού δικαιώματος, την ώρα που αρχίζουν οι κατασχέσεις καταθέσεων και οι μαζικοί πλειστηριασμοί σπιτιών, την ώρα που προωθείται η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, τι νόημα έχει μια συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος;
Βεβαίως, δεν στερούνται ενδιαφέροντος οι προτάσεις της κυβέρνησης για τη συνταγματική αναθεώρηση. Δεν μπορούν όμως, επ ουδενί, να αποτελέσουν λόγο για να αποσπαστεί το ενδιαφέρον των εργαζομένων από το πως θα αποκρουστεί η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης, αρχίζοντας από την αντιμετώπιση των συνεπειών της.
Ας παρακάμψουμε λοιπόν τον αποπροσανατολισμό που επιχειρεί η κυβέρνηση, για να επιχειρήσουμε μια πρώτη προσέγγιση στην πρόταση που παρουσίασε ο κ. Τσίπρας.
Η «απειλή»
Αν αφαιρέσουμε τα καλολογικά στοιχεία και τις περικοκλάδες από την ομιλία του πρωθυπουργού αυτό που μένει είναι η αγωνία για την έγκαιρη και αποτελεσματική θωράκιση του πολιτικού συστήματος απέναντι σε μια απειλή που δεν την ονομάζει, αλλά προκύπτει από τα συμφραζόμενα. Η απειλή λοιπόν είναι η λαϊκή οργή στην προοπτική του μετασχηματισμού της σε ένα κίνημα αντίστασης κατά της κρατούσας πολιτικής, ως την ανατροπή της.
Πρόκειται λοιπόν για μια πρόταση που αφενός διευκολύνει την εφαρμογή της λεγόμενης μνημονιακής πολιτικής και αφετέρου διαμορφώνει τις συνθήκες για την ανάταξη του κατακερματισμένου και βαθύτατα νοσούντος αστικού πολιτικού συστήματος.
Στο βάθος…προεδρική δημοκρατία
Όσον αφορά στον τρόπο εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, παρουσίασε μια «μικτή» πρόταση σύμφωνα με την οποία ο Πρόεδρος θα εκλέγεται από το εκλογικό σώμα, μόνον εφόσον δεν συμπληρωθεί η αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 της Βουλής.
Γενικώς, από τις επιμέρους προτάσεις, φαίνεται ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται σε μια μορφή προεδρικής δημοκρατίας, καθώς προτείνει να ανοίξει η συζήτηση για τις αρμοδιότητες του Ανώτατου Άρχοντα, υποστηρίζοντας μια «λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων του».
Οι προτάσεις για τον τρόπο εκλογής του Προέδρου, σε συνδυασμό με την αύξηση των αρμοδιοτήτων του, συμπληρώνεται και με την πρόταση για την «εποικοδομητική ψήφο δυσπιστίας». Η πρόταση αυτή προβλέπει ότι, εφόσον έχει συγκεντρωθεί η απόλυτη πλειοψηφία του αριθμού των βουλευτών της Ολομέλειας, θα δίνεται η δυνατότητα στη Βουλή να αποσύρει την εμπιστοσύνη της στην κυβέρνηση, με την προϋπόθεση ότι στην πρόταση δυσπιστίας θα προτείνεται νέος πρωθυπουργός.
Έτσι, ούτε η εκλογή Προέδρου, ούτε η απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, θα είναι εμπόδια για την άσκηση της μνημονιακής πολιτικής, εξασφαλίζοντας την κυβερνητική «σταθερότητας» ακόμα και με κυβερνήσεις μειοψηφίας, αλλά και την κυβερνητική εναλλαγή χωρίς εκλογές.
Υποκρισία και κυνισμός
Ρεσιτάλ υποκρισίας της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού συνιστά η πρόταση για τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για όλα σχεδόν τα θέματα, «με εξαίρεση, βεβαίως, νόμους που αφορούν τα δημοσιονομικά ζητήματα», όπως διευκρίνισε ο κ. Τσίπρας. Μια εξαγγελία που ακούγεται σαν ανέκδοτο ένα ακριβώς χρόνο από την μετατροπή του «ΟΧΙ» του 61,3% του ελληνικού λαού σε «ΝΑΙ» για το 3ο μνημόνιο…
Αν, όμως, η επίκληση της «άμεσης δημοκρατίας» των δημοψηφισμάτων (όπως την είδαμε να εφαρμόζεται πριν ένα χρόνο) συνιστά ρεσιτάλ υποκρισίας, η αναφορά του πρωθυπουργού στην ανάγκη προστασίας των «κοινωνικών αγαθών», είναι μνημείο κυνισμού.
Πρότεινε λοιπόν ο πρωθυπουργός τη «ρητή απαγόρευση άρσης του δημόσιου ελέγχου των αγαθών του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας».
Όπως διαπιστώνει ο αναγνώστης, ο κ. Τσίπρας αναφέρεται σε «δημόσιο έλεγχο» και όχι στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των επιχειρήσεων που διαχειρίζονται, ή παράγουν τα εν λόγω αγαθά. Προφανώς θα εννοεί τον «έλεγχο» που ασκεί το δημόσιο στο περιβόητο ταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας.
Διαπραγματεύσεις με απαγόρευση απεργίας!
Ενώ οι αρμόδιοι υπουργοί έχουν ομολογήσει ότι δρομολογήθηκαν οι συζητήσεις με τους δανειστές για την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και την κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος, ο κ. Τσίπρας σα να μην τρέχει τίποτα πρότεινε « την σαφή και αποτελεσματική κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων ως του μοναδικού μέσου για τον προσδιορισμό του μισθού»!
Σκεφθείτε τι σόι «συλλογική διαπραγμάτευση» μπορεί να γίνει όταν ουσιαστικά έχει αφαιρεθεί από την πλευρά των εργαζομένων το δικαίωμα της απεργίας, ενώ οι εργοδότες θα έχουν το δικαίωμα της ανταπεργίας (λοκ άουτ)!
Εκκλησία- Κράτος: Σημειώσατε ένα!
Τέλος, διαπιστευτήρια καθεστωτικής νομιμοφροσύνης παραδίδει η κυβέρνηση με την πρόταση της για τις σχέσεις κράτους- εκκλησίας. Έτσι λοιπόν στη θέση για διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας ακούσαμε τον πρωθυπουργό να προτείνει «τη ρητή κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του Κράτους με διατήρηση όμως για ιστορικούς και πρακτικούς λόγους της αναγνώρισης της Ορθοδοξίας ως κρατούσας Θρησκείας»…
Υπάρχουν βεβαίως μεταξύ των προτάσεων που παρουσίασε ο πρωθυπουργός για την αναθεώρηση του Συντάγματος και προτάσεις, κοινά αποδεκτές, όπως η περί ευθύνης υπουργών, η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, ή άλλες που χρήζουν συζήτησης. Η ουσία όμως της κυβερνητικής πρότασης για την αναθεώρηση του Συντάγματος δεν αλλάζει. Η δημιουργία ενός συντάγματος που θα διασφαλίζει την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, «μακριά από το αγριεμένο πλήθος» και η διαμόρφωση του πλαισίου της, υπό εξέλιξη, αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος είναι οι δύο άξονες αυτής της πρότασης.
ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ • 27 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016 danispapav@imerodromos.gr
Πηγή
----------------------
Η αναθεώρηση - pokemon του ΣΥΡΙΖΑ
Εμπνευσμένη από το δημοφιλές παιγνίδι, η κυβέρνηση, στη διαδικασία τηςΣυνταγματικής Αναθεώρησης, θα προχωρήσει στην διεξαγωγή μιας ανοιχτής διαδικασίας «διαλόγου σε πανεθνική κλίμακα». Μέσα από την δημιουργία ειδικής ιστοσελίδας όλοι οι πολίτες θα έχουν την δυνατότητα να καταθέσουν τις προτάσεις τους. Στη συνέχεια, τα συμπεράσματα από την δημόσια(!) αυτή συζήτηση θα συγκεντρωθούν με την διοργάνωση 13 συνελεύσεων(!!) σε κάθε Περιφέρεια.
Και όλα αυτά με στόχο την Άνοιξη του 2017, η Οργανωτική Επιτροπή (νέο λαμπρό πεδίο δόξης και σίτισης) να συγκεντρώσει τα αποτελέσματα του διαλόγου και να παραδώσει την έκθεσή της σε όλα τα κόμματα.
Δεν χρειάζονται πολύπλοκες θεωρητικές αναλύσεις για να τεκμηριωθεί ότι η διαδικασία αυτή εντάσσεται στη τακτική της νομιμοποίησης της πολιτικής της μνημονίων και την εξασφάλιση πλατιάς συναίνεσης (και συνυπευθυνότητας) σε αυτή και σε κοινωνικό και σε πολιτικό επίπεδο.
Είναι εξ άλλου, η εξαγγελία αντίστοιχων «διαλόγων», με μαζικούς φορείς και συνδικάτα, μια πάγια τακτική όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια.
Το πρωτότυπο εδώ είναι ότι στο διάλογο καλούνται και οι «απλοί πολίτες». Εντός της....
μνημονιακής περιορισμένης Δημοκρατίας η κυβέρνηση προσπαθεί να μετατρέψει σε συνενόχους τους πολίτες, που παραμυθιασμένοι από τη διαδικασία «διαλόγου», θα καταθέτουν προτάσεις-Πόκεμον, σε μια ιστοσελίδα.
μνημονιακής περιορισμένης Δημοκρατίας η κυβέρνηση προσπαθεί να μετατρέψει σε συνενόχους τους πολίτες, που παραμυθιασμένοι από τη διαδικασία «διαλόγου», θα καταθέτουν προτάσεις-Πόκεμον, σε μια ιστοσελίδα.
Τι άραγε είναι πιο τραγικό; Ο δεκαπεντάχρονος που κυνηγάει τον Pikachu στο νεκροταφείο της γειτονιάς του ή ο πολίτης που θα καταθέτει «πρόταση», ξεχνώντας ότι στη χώρα μας έχει ήδη συντελεστεί Συνταγματική Αναθεώρηση και το νέο υπερΣύνταγμα ονομάζεται Μνημόνιο.
Στη τελική, ο δεκαπεντάχρονος, έχει πλήρη συνείδηση ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι.
Υ.Γ.
1. Στο παιχνίδι ο αριθμός των Πόκεμον που πρέπει να πιάσει ο παίχτης είναι 151. Ειρωνεία;
2. Στην εικονική πραγματικότητα της Δημοκρατίας-Πόκεμον, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκρούστηκε τελικά με τηδιαπλοκή. Απόδειξη: Αυτοί που έμειναν στο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες: Κοντομηνάς (Alpha), Κυριακού (ΑΝΤ1), Βαρδινογιάννης (Star), Αλαφούζος (ΣΚΑΪ), Βρυώνης (Ε), Μαρινάκης (Το βαπόρι από τη Περσία -TV), Καλογρίτσας (Η παρουσία του κουμπάρου και συνεταίρου του, κ. Θεοδωρικάκου, στο στενό επικοινωνιακό team του κ. Μητσοτάκη είναι εντελώς τυχαία).
3. Στην εικονική πραγματικότητα της Δημοκρατίας-Πόκεμον ο ΣΥΡΙΖΑ συγκρούστηκε και με τη Χρυσή Αυγή. Διαπραγματευόμενος, παρασκηνιακά, τις ψήφους για τους 200, μέχρι το άδειασμα δια στόματος… Λαγού. Σε λίγα χρόνια θα μάθουμε και τα ανταλλάγματα. Ευτυχώς οι διαπραγματεύσεις έγιναν πριν της επέτειο της Δημοκρατίας.
από το «iskra.gr
==============
Σχετικά με την αναθεώρηση του ΣυντάγματοςΣχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος
Φίλε Πιτσιρίκο, εξαιρετική η ιδέα σου να παραμείνει η προμετωπίδα του σημερινού Συντάγματος μετά από την αναθεώρησή του. Να παραμείνει δηλαδή το εμβληματικό
«Eις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος».
Από εικαστική καθαρά άποψη, θα μπορούσε να προστεθεί στην πρώτη σελίδα του νέου Συντάγματος και η φράση «Εν τούτω Νίκα». Μια νότα αισιοδοξίας ποτέ δεν έβλαψε κανέναν.
Διαφωνώ, όμως, μαζί σου ως προς την κατάργηση των άρθρων του Συντάγματος.
Καταρχήν θεωρώ πως για λόγους χιούμορ και κυνισμού θα πρέπει να παραμένει το άρθρο 120 ως έχει.
Εκείνο δηλαδή το κομμάτι του Συντάγματος που επισημαίνει πως η τήρηση και η προστασία του Συνταγματικού νόμου αποτελεί καθήκον του κάθε Έλληνα.
Σε παλαιότερο κείμενό σου είχες προτείνει να έχουν δικαίωμα ψήφου στις ελληνικές εκλογές πολίτες από διάφορες χώρες του πλανήτη.
Με τον τρόπο αυτό, θα μπορούσαν να γίνουν οι εκλογές στο Προτεκτοράτο, τουριστική ατραξιόν και να φέρουν τα πολυαγαπημένα ευρώ στις τσέπες και στα πουγκιά των Ιθαγενών.
Γιατί λοιπόν να μην συμβεί το ίδιο και με τα υπόλοιπα 119 άρθρα του Νέου Ελληνικού Συντάγματος;
Κάποια από αυτά τα άρθρα να δίνονται ως χορηγίες σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες.
Πχ, το άρθρο 27 του Ελληνικού Συντάγματος να αναφέρει ρητώς πως οι Έλληνες ελευθέρως επέλεξαν ως καλύτερο αναψυκτικό την Coca Cola επειδή πάει με όλα.
Να τρελαίνεται λοιπόν η Pepsi και στην επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος που θα γίνεται υποχρεωτικά κάθε 6 χρόνια -κι εδώ βρίσκεται το κουμπί της πρωτοπόρου επιχειρηματικής σκέψης- να πλειοδοτεί, για να πετάξει την μεγάλη ανταγωνίστριά της έξω από το Ελληνικό Σύνταγμα και να πάρει εκείνη την θέση της.
Άλλωστε, από εμπορική άποψη, δεν είναι ασήμαντο πράγμα να μνημονεύεται το όνομα της φίρμας που εκπροσωπείς στο Σύνταγμα της χώρας όπου «γεννήθηκε η Δημοκρατία».
Για κάθε υπογραφή για την αλλαγή του ελληνικού Συντάγματος μέσω δημοψηφίσματος στο εξωτερικό να καταβάλλεται και το αντίστοιχο χαρτόσημο. Τρελή κονόμα.
Υπάρχει πολύς δρόμος μέχρι τον πάτο του βαρελιού κι όποιος πιστεύει ότι κάτι θα συμβεί και θα σταματήσει η κατρακύλα είτε είναι βαθιά νυχτωμένος είτε ελπίζει ακόμα.
«Η ελπίδα είναι αγωνία» είχες πολύ σωστά γράψει.
Και κλείνοντας είχε συμπληρώσει τα παρακάτω:
Φιλιά πολλά από την Εσπερία
Ηλίας
(Αγαπητέ Ηλία, βρίσκω εκπληκτική την πρότασή σου το κάθε άρθρο του Συντάγματος της Ελλάδας να έχει χορηγό. Ζηλεύω που δεν το σκέφτηκα εγώ. Ηλία, γράφουμε παρέα το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας. Επιτέλους, οι πολίτες μιλάνε και η γνώμη τους μετράει. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)
Σχόλια