Γιατί πουλήσαμε τη Γιούλα...

Μια ιστορία 70 ετών, ένα τέλος και μια καινούρια αρχή. Η ιστορική υαλουργία Γιούλα, περνά πλέον στον έλεγχο ενός ισχυρού διεθνούς ομίλου που έχει τη δυνατότητα και τους πόρους να περιμένει την ανάκαμψη της ελληνικής αγοράς. Οι Έλληνες βασικοί μέτοχοι της εταιρείας, η οικογένεια Βουλγαράκη, η οποία αποχωρεί δεν παίρνει χρήματα. Αντί χρηματικού τιμήματος, επέλεξε να κρατήσει τα εργοστάσια στη Βουλγαρία και την Ουκρανία. 

Αυτό είναι ένα ακόμη story βγαλμένο μέσα από την οδυνηρή πραγματικότητα της οικονομικής – και όχι μόνο – κρίσης, η οποία επί 7 χρόνια δοκιμάζει τις αντοχές όλων μας. Και στον επιχειρηματικό στίβο έχει οδηγήσει όχι μόνο προβληματικές αλλά και υγιείς επιχειρήσεις σε αδιέξοδο. Άλλωστε εάν η Yioula δεν ήταν μια υγιής επιχείρηση δε θα μπορούσε να προσελκύσει έναν αξιόπιστο και ισχυρό αγοραστή.

"Δεν πήγαινε άλλο” τονίζει ο Τάσος Βουλγαράκης ένα από τα αδέλφια της οικογένειας που επί χρόνια βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης που έδωσε η ενεργοβόρος βιομηχανία για ένα στοιχειωδώς ανταγωνιστικό περιβάλλον λειτουργίας και ενεργειακού κόστους. 

Επειδή πολλά ακούγονται και γράφονται, ο ίδιος ξεκαθαρίζει τη δομή της συμφωνίας που επετεύχθη με την πορτογαλική εταιρεία ΒΑ Vidro (οι λεπτομέρειες θα ανακοινωθούν σύντομα επισήμως). Η Yioula αποτιμήθηκε στα 520 εκατ. ευρώ, ωστόσο τίμημα σε χρήματα δεν καταβλήθηκε στους βασικούς μετόχους παρά μόνο στους μειοψηφίας της εταιρείας, δηλαδή στην Εθνική Τράπεζα, τη Eurobank και τη Global Finance.

Η οικογένεια Βουλγαράκη αντί χρηματικού τιμήματος, διατήρησε υπό τον έλεγχό της τα εργοστάσια που παράγουν ποτήρια στη Βουλγαρία και γυάλινες φαρμακευτικές συσκευασίες στην Ουκρανία. "Δε χρωστάμε πλέον, απαλλαχτήκαμε από το τραπεζικό χρέος και μας έμειναν κάποια εργοστάσια να προχωρήσουμε και να κάνουμε μια νέα αρχή” τονίζει ο κ. Βουλγαράκης.

Όσο για τους εργαζόμενους; 

"Δε θα υπάρξει κανένα πρόβλημα. Ο νέος μέτοχος έχει δεσμευτεί ότι δε θα κάνει ούτε μειώσεις προσωπικού, ούτε μειώσεις μισθών. Ήρθαν για να μείνουν και έχουν την οικονομική δυνατότητα και το μέγεθος να αντέξουν να περιμένουν πότε θα περάσει η κρίση” τονίζει ο κ. Βουλγαράκης.

• Στο ερώτημα γιατί ελήφθη η συγκεκριμένη απόφαση ο κ. Βουλγαράκης είναι αφοπλιστικός: "εάν θέλαμε εμείς να αγοράσουμε τη BA Vidro θα έπρεπε να δανειστούμε από το εξωτερικό με επιτόκιο στην καλύτερη περίπτωση 8-9%. Ξέρετε με τι επιτόκιο χρηματοδοτούνται οι Πορτογάλοι; Με 1%”.

Ακόμη και στο ενεργειακό, όπου τα τελευταία χρόνια βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, το γεγονός ότι έγιναν κάποια βήματα τα τελευταία χρόνια, δε μειώνει το γεγονός ότι τα όποια σωστά μέτρα ήρθαν πολύ αργά και αφού είχε πρώτα εξαντληθεί υπό το βάρος της κρίσης ο παραγωγικός ιστός. 

Το 2012 κύκλοι της διοίκησης της Yioula δήλωναν με νόημα στην εφημερίδα Κεφάλαιο ότι το ερώτημα δεν είναι γιατί βρίσκεται η εταιρεία στο εξωτερικό, αλλά γιατί παραμένει στην Ελλάδα. Τέσσερα χρόνια μετά η δήλωση αποδεικνύεται προφητική. Η Yioula για να συνεχίσει να υπάρχει μπαίνει κάτω από το μετοχικό έλεγχο ενός ισχυρού διεθνούς παίκτη, ενώ οι μέχρι σήμερα βασικοί μέτοχοι και συνεχιστές της οικογενειακής παράδοσης που ξεκίνησε λίγο μετά το τέλος του πολέμου και την απελευθέρωση κάνουν μια νέα αρχή διατηρώντας κάποια από τα εργοστάσια στο εξωτερικό. Όπως έκαναν το 1947 δύο μικρασιάτες πρόσφυγες στην Αθήνα, ο Κυριάκος και Γιάννης Βουλγαράκης... 

Πηγή