Ο misery index της ελληνικής οικονομικής ελίτ



Τα φάουλ των αναλύσεων του ΣΕΒ
του Μάκη  Ανδρονόπουλου
Έγιναν πριν μερικές βδομάδες, σχεδόν ταυτόχρονα. Πρώτον, δημοσιεύθηκε ο πίνακας κατάταξης του Δείκτη Εξαθλίωσης (Misery Index MI) που διαμορφώνει το πρακτορείο Bloomberg βάσει του πληθωρισμού και των προοπτικών της ανεργίας, όπου η Ελλάδα είναι στην τέταρτη θέση παγκοσμίως. 
Δεύτερον, δημοσιεύθηκε η πανευρωπαϊκή έρευνα για τη φτώχεια του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας της Κολωνίας (IW) που δείχνει ότι στην οκταετία 2008-2015,  
  • η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση με ποσοστό 41,5%, ακολουθούν Κύπρος και Ιρλανδία με 28%, η Ιταλία με 11% και η Ισπανία με 18%. Ας σημειωθεί ότι στη Βουλγαρία η φτώχεια μειώθηκε κατά 24,3% και στη Γερμανία κατά 7,5%. Σημειώνεται ότι στην Ε.Ε. όποιος αμείβεται με λιγότερο από το 60% του μέσου εισοδήματος θεωρείται ότι απειλείται από τη φτώχεια.
Τρίτον, δημοσιεύθηκε στο Εβδομαδιαίο Δελτίο του ΣΕΒ (εδώ) με τον δεικτικό τίτλο «Νοικοκυριά σε απόγνωση… με σπίτι και αυτοκίνητο, αλλά χωρίς λεφτά!» επισκόπηση της Έρευνας Χρηματοδότησης Νοικοκυριών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (αναλυτικά εδώ) που εστιάζει στα ελληνικά νούμερα. Η επισκόπηση του ΣΕΒ ξεκινά με την φράση:  
  • «Μετά από μία δεκαετία ευημερίας με δανεικά, τα ελληνικά νοικοκυριά, από το 2009 και μετά, έχουν υποστεί μία από τις μεγαλύτερες, σε καιρό ειρήνης, απομειώσεις του βιοτικού τους επιπέδου, του εισοδήματος και της περιουσίας τους».

Ο τίτλος και η ατάκα «μια δεκαετία ευημερίας με δανεικά» εμπεριέχουν χλευασμό και ηθική υποτίμηση των νοικοκυριών και της κοινωνίας από ένα φορέα που θα έπρεπε να αναγνωρίζει πως η όποια άνθιση των μελών του οφείλεται κατά κύριο λόγο σε αυτά τα νοικοκυριά. Την υπερχρέωση των νοικοκυριών επέβαλαν οι τράπεζες μέλη του με ένα ξεδιάντροπο τρόπο, μοιράζοντας πιστωτικές κάρτες με ληστρικά επιτόκια στον δρόμο με τραπεζάκια σαν των παπατζήδων. Στα στεγαστικά παραβίαζαν τους όρους της Τράπεζας της Ελλάδος βάζοντας εγγυητές τους συζύγους (δήθεν τυπικά), με αποτέλεσμα σήμερα οι εγγυητές να είναι σε ομηρεία.
 Ήταν μια φάση αφασίας κατά την οποία η ελίτ καθοδήγησε προς ίδιον συμφέρον που τώρα είναι κατατεθειμένο στις τράπεζες του εξωτερικού αφορολόγητο, όπως έγινε και με τα Ενημερωτικά-φούσκες του χρηματιστηρίου. Η κούρσα της ανάπτυξης μέχρι το 2008 χρηματοδοτήθηκε από τα νοικοκυριά, που ήλπιζαν πως έτσι διασφάλιζαν το μέλλον τους και των παιδιών τους.
  •  Όλες οι χώρες ενισχύουν την εγχώρια βιομηχανία για να κάνει διεθνή πρωταθλητισμό, εμείς δεν το πετύχαμε ούτε με την Ιντρακομ, ούτε την Απιβίτα, ούτε με τον ΟΤΕ. Αντίθετα, φαίνεται πως οι επιχειρηματίες μας ψάχνουν το πικ για να πουλήσουν στους ξένους ή παλαιότερα στο κράτος, όπως έκανε ο Αριστοτέλης με την υπερχρεωμένη Ολυμπιακή και οι ιδιοκτήτες των προβληματικών με τα περιβόητα θαλασσοδάνεια να έχουν γίνει βίλλες στη Λοζάνη κ.ο.κ..
Επί της επισκόπησης: «Το 72% των ελληνικών νοικοκυριών διαθέτουν ιδιόκτητο σπίτι (και από αυτούς το 16% έχει στεγαστικό δάνειο), ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά στην Ευρωζώνη είναι 61.2% και 32%, με αυτούς που νοικιάζουν στην Ελλάδα να είναι αναλογικά λιγότεροι». Ας προσπεράσουμε εδώ την δεικτικότητα των αριθμών που δεν εξηγούν τους κοινωνικούς λόγους που ερμηνεύουν αυτή τη διαφορά.
Τέλος υπάρχει κι ένα συμπέρασμα πως «Τα στοιχεία αυτά καταδεικνύουν ότι τα ελληνικά νοικοκυριά κατά κανόνα δεν είναι υπερχρεωμένα, αν και συναντούν μεγαλύτερη δυσκολία στην εξυπηρέτηση των δανείων τους, και η ρευστότητα τους είναι πολύ πιο συμπιεσμένη, σε σχέση με τα νοικοκυριά στην Ευρωζώνη».
  • Μέσα από την «επιστημονικότητα-επιστημονικοφάνεια» των αριθμοδεικτών που χειρίζεται ο ΣΕΒ αναδύεται το δόγμα «μαζί τα φάγαμε» που μάλλον κινείται πλέον προς την κατεύθυνση «εσείς τα φάγατε». 
  • Όταν η πλειοψηφία των μισθωτών και των συνταξιούχων εξακολουθούν να πληρώνουν το πάπλωμα και τα μεσαία στρώματα διολισθαίνουν στην λουμπενοποίηση, μερικές διαπιστώσεις γίνονται εκνευριστικές και απογοητεύουν.
Δεν ξέρω ποιο θαύμα ή ποιον πολιτικό ή κόμμα περιμένει το ελληνικό κεφάλαιο για να δρομολογήσει αναπτυξιακές επενδύσεις. Εκείνο που ξέρω είναι ότι η «καχεξία της ελληνικής ελίτ» για να παραφράσω τον Παναγιώτη Κονδύλη παραμένει ένα μείζον διαρθρωτικό πρόβλημα για τον ελληνικό λαό και το μέλλον του. 
ΠΗΓΗ

Σχόλια