Από τον Τσίπρα στον Μακρόν. Έχουν να δουν τα μάτια μας…

του Απόστολου Αποστολόπουλου
Η κυβέρνηση καλλιεργεί επίμονα την εντύπωση ότι όπου να ‘ναι θα καταφέρει να μας βγάλει από τα Μνημόνια. Εφτά χρόνια, όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις υπόσχονταν ακριβώς το ίδιο. Η απάντηση των Βρυξελλών ήταν σταθερά η ίδια: Το ένα Μνημόνιο διαδέχονταν το άλλο, το καθένα χειρότερο από το προηγούμενο. Κάποια στιγμή, όμως, ο Μανωλιός βάζει τα ρούχα του αλλιώς. Οι Δανειστές θέλουν την ουσία, να παραμείνουμε απολύτως εξαρτημένοι από τις Βρυξέλλες, το ΔΝΤ, το Βερολίνο. Τα Μνημόνια τυπικά μπορεί να λήξουν, η εξάρτηση όχι. Τα Μνημόνια και οι διαπραγματεύσεις για τους όρους εφαρμογής τους είναι για να «δεθεί» η εξάρτηση, όχι για να βγούμε από το τούνελ. Οι διαπραγματεύσεις είναι στάχτη στα μάτια μας.
Πρόσφατα, ο άλλος μνημονιακός εταίρος, το ΔΝΤ, έδωσε και ένα περιπαικτικό τόνο στην τραγωδία αναγνωρίζοντας δημοσίως λάθη στους υπολογισμούς του χωρίς, φυσικά, να κάνει διορθώσεις. Η αναγνώριση του λάθους χωρίς βελτίωση από το ΔΝΤ επιβεβαίωνε ότι η Αθήνα έχει χάσει κάθε ίχνος εθνικής αξιοπρέπειας ύστερα από εφτά χρόνια δουλοπρέπειας, ζητιανιάς και πλήρους απομόνωσης. Βρυξέλλες, Βερολίνο, ΔΝΤ (και Παρίσι ως κολαούζος) είπαν στην Αθήνα: Ξέρουμε ότι έγινε λάθος και ποιο είναι το σωστό. Δεν θα διορθώσουμε το λάθος γιατί έτσι μας αρέσει. Κι εσείς θα βγάλετε το... σκασμό. Όπως και έγινε. Η πρόθεση εξευτελισμού της Αθήνας είναι η μόνη εξήγηση. Αλλιώς το ΔΝΤ θα διόρθωνε το λάθος ή/και η Αθήνα (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) θα ζητούσε επανόρθωση. Την υποτέλεια συνοδεύει η κολακεία του υποτελούς: Ανακάλυψαν στην Αθήνα ότι ο Μακρόν είναι ο καλύτερος φίλος μας, αυτός μας κράτησε στο ευρώ, είπαν. Πριν από την εκλογή του κανείς εδώ δεν το ήξερε!
Δεν είναι, όμως, μόνο τα λάθη του ΔΝΤ. Και οι πολιτικές των Βρυξελλών/Βερολίνου τον ίδιο σκοπό έχουν, την υποδούλωση της χώρας, όχι την έξοδο από το αδιέξοδο. Οι εξευτελιστικές τιμές των ακινήτων, πλήττουν την αίσθηση ασφάλειας των Ελλήνων και όχι μόνο την περιουσία τους. Η καταστροφική πτώση μισθών και συντάξεων, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων κλπ είναι δεδομένο ότι δεν αναπτύσσουν αλλά πνίγουν την Οικονομία.
Έχω ξαναγράψει ότι Βρυξέλλες/Βερολίνο είχαν «ενοχληθεί» από την εποχή του Κων/νου Καραμανλή, όταν αγωνίζονταν να μας βάλει στην τότε ΕΟΚ, από τα εξής τρία πράγματα:
  • - Το μεγάλο μέγεθος της ιδιοκατοίκησης.
  • - Τον μεγάλο αριθμό ελεύθερων επαγγελματιών.
  • - Και τον τεράστιο όγκο (άρα και την ισχύ) της ελληνικής ναυτιλίας.
Τα δυο πρώτα συγκροτούν μια ψυχολογία ανεξαρτησίας και σχετική αδυναμία ελέγχου του πληθυσμού: 
Έχω δική μου δουλειά, έχω δικό μου σπίτι, δεν έχω ανάγκη κανέναν, είμαι ανεξάρτητος, ήταν μια νοοτροπία που ενοχλούσε Βρυξέλλες, Βερολίνο και παρατρεχάμενους. 
Η ναυτιλία έθιγε κυρίως γερμανικά συμφέροντα. 
Η γερμανική ναυτιλία είναι σημαντική αλλά επανειλημμένα προσέκρουσε στην ελληνική ναυτιλιακή ισχύ. 
Ο Σημίτης, υπηρέτης των γερμανικών συμφερόντων, επιχείρησε να «βάλει χέρι» στους Έλληνες εφοπλιστές αλλά τον απόκρουσαν. 
Τους εγκάλεσε ότι πρέπει να βάλουν τάξη στις δουλειές τους. 
Του απάντησαν ότι οφείλει να βάλει τάξη πρώτα εκείνος στις δικές του, δηλαδή στη χώρα. Πολύς λόγος είχε γίνει την εποχή του Α. Παπανδρέου ότι οι Ευρωπαίοι ήθελαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε χώρα υποδοχής και ανάπαυσης των κουρασμένων Ευρωπαίων. Θα ήμασταν τα γκαρσόνια τους. 
Οι «χώρες του ήλιου», όπως βλέπουν οι προτεστάντες βόρειοι Ευρωπαίοι τις νότιες ευρωπαϊκές χώρες, είναι κατάλληλες μόνο γι’ αυτό: να τους υπηρετούν δουλικά.
  • Η ελίτ της χώρας για να κρατήσει την Εξουσία μεταπολεμικά υποτάχθηκε πλήρως στις ΗΠΑ ενώ η Αγγλία κράτησε μια υπόγεια επιρροή. Το αντίτιμο της Εξουσίας ήταν η γεωπολιτική αξία της χώρας. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και χωρίς κομμουνιστικό κίνδυνο στα Βαλκάνια, η γεωπολιτική αξία της χώρας έπεσε ενώ αυξήθηκε η αξία της Τουρκίας επειδή έχει σύνορα και με τη Ρωσία και με τη Μ. Ανατολή, τα πετρέλαιά της. 
  • Για να μείνει στην εξουσία η ελληνική ελίτ ξεπουλάει πλέον την ίδια τη χώρα, τον πλούτο της, επίγειο και υπόγειο, μαζί και τους κατοίκους, όλα στο παζάρι. 
  • Στον ΣΥΡΙΖΑ νομίζουν ότι με όσα κάνουν θα γίνουν δεκτοί ως νεοεισερχόμενα αλλά κανονικά μέλη στα ευρωπαϊκά σαλόνια, στη λέσχη των εκλεκτών. Άλλο, όμως, να είσαι στα σαλόνια σερβιτόρος και άλλο να υπηρετείς δικά σου συμφέροντα. 
  • Από έλλειψη κριτικού πνεύματος, ιστορικής γνώσης και μνήμης, οι του ΣΥΡΙΖΑ αποποιήθηκαν την κληρονομιά τους χάριν νέων απολαύσεων, υποτιμώντας ότι την προδοσία πολλοί αγάπησαν…
ΥΓ. Ο Μακρόν κέρδισε, ο Μελανσόν δείλιασε, η Μαρίν Λεπέν μαράζωσε. Η Μαριόν-Μαρεσάλ, φιλόδοξη εγγονή, ομοϊδεάτης του σκληροπυρηνικού παππού Λεπέν, ίσως δυσαρεστημένη από την πρόθεση της θείας της Μαρίν να εκδημοκρατίσει το κόμμα, δήλωσε ότι αποχωρεί προσωρινά για «οικογενειακούς και πολιτικούς λόγους» από τις εκλογές και την πολιτική. Προαναγγέλλει, ίσως, μια ακόμα διάσπαση του ΕΜ.
Το Σύστημα έδειξε τη δύναμή του και τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό του- ο Μακρόν ήταν καλεσμένος της Μπίντελμπεργκ από τον Κίσσινγκερ το 2014.
Ωστόσο πολλοί κρατήθηκαν μακριά, υπόμνηση ότι πίσω η αχλάδα έχει ουρά. Το Σύστημα θα πάρει αποφάσεις, θα δημιουργήσει τετελεσμένα. Αλλά οι κοινωνίες βράζουν, οι χώρες κλυδωνίζονται, τα Έθνη ασφυκτιούν. Έχουν να δουν τα μάτια μας…
ΠΗΓΗ
-----------------------------------------

Ντροπή πιά ελεεινοί, ντροπή!..

    Το νέο μνημόνιο αποτελεί τον ορισμό της παράδοσης άνευ όρων,
     ..είναι η απόλυτη εικόνα του δωσιλογισμού και της προδοσίας.

     Και ναι, πρόκειται για νέο μνημόνιο, ασχετο αν δεν αρέσει αυτό στους αριστερούληδες, και άσχετο αν χρησιμοποιεί την αλήθεια αυτή με το όνομά της ο
Κούλης.
     Οποιαδήποτε συμφωνία με τους τοκογλύφους "εταίρους" περιέχει καινούργιες απαιτήσεις, φέρνει νέες δεσμεύσεις που θα υλοποιηθούν με νέα μέτρα, άσχετα με το πότε θα εφαρμοστούν,
     ..αποτελεί, κόντρα στα ελεινά ψέματα των καλόπαιδων, ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ.

     Η παράδοση της χώρας χωρίς όρους και η απόλυτη προδοσία δεν  συνάγεται από τα πολλά καινούργια και εξοντωτικά νέα δημοσιονομικά μέτρα, εναντίον πάντα του λαού,
     ..δηλαδή εις βάρος των "μη εχόντων", αλλά και των λίγα εχόντων.
     Αποδεικνύεται όμως περίτρανα από τις απαιτήσεις των δανειστών που προφανώς δέχτηκαν οι Εφιάλτες, εφ' όσον κατά δήλωσή τους η συμφωνία "έκλεισε",
     ..απαιτήσεις όπως αυτή που προβλέπει πως το ανώτατο δικαστήριο της χώρας δεν θα μπορεί να κρίνει κάποιον από τους νόμους της συμφωνίας αντισυνταγματικό.
     Έτσι:
     -Απαιτούν να γίνει νομική γνωμοδότηση (θετική βεβαίως, βεβαίως) ότι η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση συνάδει με το ελληνικό σύνταγμα και με τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.
     -Απαιτούν υιοθέτηση νομοθεσίας που επιτρέπει στους εισαγγελείς να στέλνουν πληροφορίες στη φορολογική διοίκηση ως απλή πληροφορία χωρίς δεσμευτικό αποτέλεσμα, αφήνοντας στη φορολογική διοίκηση τη διακριτική ευχέρεια να διαχειρίζεται την πληροφορία (δηλαδή στους ίδιους εφ' όσον αυτοί θα ελέγχουν ολόκληρο τον φορολογικό και εισπρακτικό μηχανισμό).
     -Οι αρχές να υιοθετήσουν νομοθεσία που θα εμποδίζει τη φορολογική διοίκηση και το προσωπικό της να εφαρμόζει ελέγχους και να κάνει έρευνες με εντολή των εισαγγελέων (για να μπορούν να προστατεύουν τους δικούς τους και τα λυκόρνια των ξένων εταιρειών).
     -Οι αρχές να τροποποιήσουν τον νόμο 4177/2013 αφαιρώντας τους περιορισμούς στο μέγεθος και το είδος των καταστημάτων που μπορούν να λειτουργούν την Κυριακή (ο θάνατος του εμποράκου).
     -Η διαδικασία καθορισμού του χαρτοφυλακίου ακίνητης περιουσίας που θα μεταβιβαστεί στο Ταμείο (για να ξεπουληθεί) θα συμφωνηθεί από κοινού μεταξύ των "θεσμών" και των ελληνικών αρχών (διαλιέχτε! ό,τι πάρετε ένα τάληρο).
     Και πολλά ίσως ακόμη που ακόμη δεν έχουν εντοπιστεί ή κρύβονται μέσα σε άλλες παραγράφους της συμφωνίας σαν ρώσικες μπάμπουσκες.

     Υπάρχει δηλαδή μία επίθεση (που υπογράφτηκε ή θα υπογραφεί απ' τους νεοφιλελεύθερους αριστερούς) στον νομικό χάρτη της χώρας, ακόμη και εναντίον του καταστατικού χάρτη, δηλαδή του Συντάγματος.
     Αν αυτό δεν αποτελεί παράδοση τύπου Τσολάκογλου, τότε τί είναι; Σώσιμο της χώρας; Ανάπτυξη;


     Και το ερώτημα εδώ είναι ο τίτλος του σημερινού σχολίου:  Δεν υπάρχει όριο πιά σ' αυτή την ντροπή;
     Κακώς όμως θα καταλάβουν όσοι νομίσουν πως το ερώτημα απευθύνεται στους Εφιάλτες της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων.
     Το ερώτημα απευθύνεται σ' εμας τους ίδιους.
     Εμείς είμαστε οι ελεεινοί αυτοί που επιτρέπουν την προδοσία, την άνευ όρων παράδοση, την καταστροφή.
     Σε άλλες χώρες, άλλες εποχές, με άλλους λαούς, για πολύ λιγότερο σημαντικούς λόγους, οι υπεύθυνοι μιάς τέτοιας χρεοκοπίας και εξευτελισμού ενός κράτους θα κινδύνευαν με αγχόνες ή λυντσάρισμα, ή ρίξιμο στα μπουντρούμια ακόμη και χωρίς δίκες.

     Βρισκόμαστε όμως σε τούτη την χώρα, σε πιό "πολιτισμένες" εποχές, με τούτον τον αποχαυνωμένο και ελεεινό λαό,
     ..που προκειμένου να μην χάσει την βολή του,
     ..ή να μην διακινδυνεύσει ό,τι απέμεινε απ' αυτήν,
     ..θυσιάζει τα παιδιά του και την ίδια την χώρα.

     Ντροπή πια, ελεεινοί!
     Ντροπή!.. 

Σχόλια