Ο οικονομικός ολιγάρχης μπορεί με τα χρήματά του να κάνει τα πάντα, ακόμα και
ιδιωτικό στρατό. Δεν μπορεί μόνο να κάνει ένα πράγμα: Να εμφανιστεί ενώπιον του
λαού ο ίδιος και να τον πείσει ότι τον κλέβει για το καλό του.
Για το λόγο αυτό, χρησιμοποιεί
ως μαριονέτες, επαγγελματίες πολιτικούς - "ηθοποιούς", που
παίζουν το ρόλο του δήθεν λαϊκού
αντιπροσώπου, ενώ στο παρασκήνιο είναι εντολοδόχοι της οικονομικού ολιγάρχη. Το
δε αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτικό σύστημα τον βοηθάει τέλεια για να επιτύχει
το στόχο του. Με το σύστημα αυτό ο λαός παγιδεύεται σε μια ψευδοδημοκρατία ψευτοαντιπροσώπων
και πιστεύει πως αλλάζοντας πολιτικά πρόσωπα θα αλλάξει τη μοίρα του, δηλαδή θα
πάψουν να του κλέβουν τους κόπους του. Μάταια όμως. Οι εκλογές αυτού του είδους
δεν αλλάζουν τίποτα, παρά μόνο μικροδιαφορές στη διαχείριση, μέσα στα πλαίσια
που επιτρέπει ο ολιγάρχης.
Μόνο με την αλλαγή
του
κοινοβουλευτικού συστήματος και τη μετάθεση της πολιτικής εξουσίας προς
τα κάτω, προς το λαό, θα αναγκαστεί ο οικονομικός ολιγάρχης να
εμφανιστεί ενώπιον του
λαού για να διεκδικήσει, πράγμα που μαθηματικά θα οδηγήσει σε συμβιβασμό
και
αναδιανομή του πλούτου, προς όφελος όλων.
Αυτό προσπαθεί το
σύστημα να το αποφύγει ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ
Σχόλια