''Τα
σημερινά κόμματα είναι πανω απ΄όλα μηχανές εξουσίας και πελατειακών
σχέσεων: Τα χαρακτηρίζει ελλιπής και αλλοιωμένη γνώση της ζωής και των
προβλημάτων της κοινωνίας και του κόσμου, διαθέτουν λογοστές ιδέες λειψά
ή ασαφή ιδανικά και προγράμματα και στερούνται παντελώς αισθημάτων και
κοινωνικο-πολιτικού πάθους. Διαχειρίζονται συμφέροντα
ποικίλα, αντιφατικά, αμφίβολα κάποτε, πάντως χωρίς την παραμικρή σχέση με
τις απαιτήσεις και τις αναδυόμενες ανάγκες των ανθρώπων, ή, πάλι τις
διαστρευλώνουν, χωρίς να επιδιώκεται το...
κοινό καλό. Η ίδια η οργανωτική
δομή τους προσαρμόσθηκε σ΄αυτό το μοντέλο και δεν είναι πιά οργανωτές
του λαού, σχηματισμοί που προωθούν την πολιτικο-κοινωνική ωριμότητα και
πρωτοβουλία. Είναι μάλλον ομοσπονδίες ρευμάτων, που αποπνέουν καμαρίλα,
καθένα με αρχηγό, υπαρχηγό κλπ.
Τα κόμματα έχουν καταλάβει το κράτος και τους θεσμούς του, ξεκινώντας από την κυβάρνηση, τους ΟΤΑ, οργανισμούς προνοίας, το Πανεπιστήμιο, τη Ραδιοτηλεόραση, κάποιες μεγάλες εφημερίδες. Εν τέλει όλα έχουν πια διαμοιρασθεί ή θα ήθελαν να τα διαμοιράσουν. Οτιδήποτε καλούνται να διαχειρισθούν ή να διεκπεραιώσουν οι ποικίλοι θεσμοί και οι σημερινοί διοικητές τους, αντιμετωπίζεται κυρίως σε συνάρτηση με τα συμφέροντα του κόμματος, ή της φατρίας, η οποία διεκδικεί το αξίωμα. Ενα τραπεζικό δάνειο παραχωρείται άν εξυπηρετεί αυτόν τον σκοπό, αν είναι επωφελές και καλλιεργεί τις πελατειακές σχέσεις. Μια διοικητική έγκριση δίνεται, μία εργολαβία κατακυρώνεται, μία πανεπιστημιακή έδρα εκχωρείται, ένας εργαστηριακός εξοπλισμός χρηματοδοτείται, εάν οι ευεργετούμενοι κάνουν δήλωση πίστης στό κομμα που τους εξασφαλίζει αυτά τα οφέλη, ακόμα και αν απλώς δικαιούνται τη θέση,την αναγνώριση, την έγκριση κλπ. Κατά τη γνώμη μου, πολλοί ιταλοί κατανοούν αυτήν την καπηλεία του κράτους, τις καταπιέσεις, τα ρουσφέτια τις διακρίσεις. Αλλά πολλοί απ΄αυτούς τελούν υπό καθεστώς εκβιασμού. Εξασφάλισαν ωφελήματα που ίσως δικαιούντα κιόλας, αλλά που τα εξασφάλισαν μόνο δια μέσου των κομμάτων και είτε ελπίζουν να ωφεληθούν κι άλλο, είτε φοβούνται πως δεν θα ωφελούνται πιά''
Αυτός που εξέφρασε αυτές τις απόψεις, απεβίωσε στις 11 Ιουνίου του 1984 και ονομαζόταν ENRICO BERLINGUER.
Τα κόμματα έχουν καταλάβει το κράτος και τους θεσμούς του, ξεκινώντας από την κυβάρνηση, τους ΟΤΑ, οργανισμούς προνοίας, το Πανεπιστήμιο, τη Ραδιοτηλεόραση, κάποιες μεγάλες εφημερίδες. Εν τέλει όλα έχουν πια διαμοιρασθεί ή θα ήθελαν να τα διαμοιράσουν. Οτιδήποτε καλούνται να διαχειρισθούν ή να διεκπεραιώσουν οι ποικίλοι θεσμοί και οι σημερινοί διοικητές τους, αντιμετωπίζεται κυρίως σε συνάρτηση με τα συμφέροντα του κόμματος, ή της φατρίας, η οποία διεκδικεί το αξίωμα. Ενα τραπεζικό δάνειο παραχωρείται άν εξυπηρετεί αυτόν τον σκοπό, αν είναι επωφελές και καλλιεργεί τις πελατειακές σχέσεις. Μια διοικητική έγκριση δίνεται, μία εργολαβία κατακυρώνεται, μία πανεπιστημιακή έδρα εκχωρείται, ένας εργαστηριακός εξοπλισμός χρηματοδοτείται, εάν οι ευεργετούμενοι κάνουν δήλωση πίστης στό κομμα που τους εξασφαλίζει αυτά τα οφέλη, ακόμα και αν απλώς δικαιούνται τη θέση,την αναγνώριση, την έγκριση κλπ. Κατά τη γνώμη μου, πολλοί ιταλοί κατανοούν αυτήν την καπηλεία του κράτους, τις καταπιέσεις, τα ρουσφέτια τις διακρίσεις. Αλλά πολλοί απ΄αυτούς τελούν υπό καθεστώς εκβιασμού. Εξασφάλισαν ωφελήματα που ίσως δικαιούντα κιόλας, αλλά που τα εξασφάλισαν μόνο δια μέσου των κομμάτων και είτε ελπίζουν να ωφεληθούν κι άλλο, είτε φοβούνται πως δεν θα ωφελούνται πιά''
Αυτός που εξέφρασε αυτές τις απόψεις, απεβίωσε στις 11 Ιουνίου του 1984 και ονομαζόταν ENRICO BERLINGUER.
Σημ. (δική μας):
"Εγώ έχω καταλάβει πολύ καλά πως εδώ υπάρχει ένα μέρος από εσάς,
που θέλει να μετασχηματίσει το ΚΚΙ σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Να
ξέρετε, πως εγώ σ' αυτό δεν συμφωνώ και δεν θα είμαι ποτέ εγώ ο
Γραμματέας σ' ένα τέτοιο κόμμα. Αν θέλετε να κάνετε κάτι τέτοιο, να το
κάνετε χωρίς εμένα κι εναντίον μου"
- Enrico Berlinguer: 33 χρόνια από τον θάνατό του...
Σχόλια