Ζωή Κωνσταντοπούλου - Δίστομο.

Δίστομο 2017.
73 χρόνια μετά.
Έχει δικαίωμα η Γερμανία να καταθέτει στεφάνι με τη σημαία της φαρδιά-πλατιά επάνω στο μνημείο των σφαγιασθέντων;
Δεν έχει το δικαίωμα.
Την ίδια ώρα αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση να αποζημιώσει για τα εγκλήματά της. Σε συμφωνία με κάθε ελληνική Κυβέρνηση μέχρι σήμερα.
Η Γερμανία οφείλει να πληρώσει για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, το ολοκαύτωμα, την καταστροφή.
Αυτό είπα σήμερα στον Γερμανό πρέσβυ.
Λίγο μετά την εκφώνηση των ονομάτων των εκτελεσθέντων κατοίκων, ανθρώπων κάθε ηλικίας, που παραμένουν χωρίς δικαίωση, 17 χρόνια μετά την αμετάκλητη δικαστική απόφαση που υποχρεώνει τη Γερμανία να πληρώσει.
Τα ιστορικά γεγονότα δεν εξαλείφονται με εθιμοτυπίες ούτε εξανεμίζονται με χειρονομίες.
Διαμορφώνουν συνειδήσεις και στάση ζωής.
Πολύ πέρα από τους "καλούς τρόπους", σε συνθήκες επιβολής μιας νέας κατοχής, που δεν υπηρετούν αλλά ακυρώνουν τις αξίες.
Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ονομάστηκαν έτσι, γιατί τραυματίζουν τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης, πλήττουν ολόκληρη την ανθρωπότητα και κάθε άνθρωπο χωριστά.
Τα στεφάνια που επικυρώνουν την άρνηση αποκατάστασης αυτών των εγκλημάτων δεν είναι συγγνώμη, αλλά κοροϊδία.
Που δεν την ανέχεται η ψυχή των ανθρώπων που συγκλονίζονται στη σκέψη και μόνον της ανείπωτης θηριωδίας.
Η ψυχή της ανθρωπότητας.

Πηγή

------------------

Γιατί οι Γερμανοί δεν έχουν υπογράψει ειρήνη με την Ελλάδα

Μια απάντηση στον Guy Verhofstadt για τα «φαντάσματα του παρελθόντος»
Αμέσως μετά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της νέας ελληνικής κυβέρνησης που μεταξύ άλλων περιελάμβαναν και το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων, ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου (1999-2008) και νυν πρόεδρος της Ομάδας των Φιλελεύθερων στο Ευρωκοινοβούλιο Guy Verhofstadt κατάγγειλε με έντονο τόνο τον Έλληνα πρωθυπουργό γιατί ξυπνάει τα «φαντάσματα του παρελθόντος» και τόνισε ότι δεν πρέπει να ακολουθήσει γραμμή «αντεκδίκησης».
Είναι προφανές ότι η ελληνική διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου ενέχει αυτούς τους κινδύνους παρεξήγησης και γι΄ αυτό πρέπει να υπάρξει μια συστηματική προετοιμασία της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης για τα ελληνικά δίκαια. Πρέπει λοιπόν, όχι μόνο να εξηγηθεί με λεπτομέρειες η ελληνική διεκδίκηση, αλλά και να αποκαλυφθεί η γερμανική στάση έναντι της Ελλάδας μετά την ενοποίηση, σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, σε ότι αφορά αυτό το ζήτημα.
Ο κ. Verhofstadt  προφανώς δεν μπορεί να σταθμίσει το βάρος που είχε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η γερμανική κατοχή για την Ελλάδα. Η πολεμική και κατοχική εμπειρία του Βελγίου σύγκριση με την δική μας είναι επιεικώς αστεία. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι σε κάθε χωριό υπάρχει το μνημείο ενός νεαρού παιδιού που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς. «Η Ελλάδα έχασε στον πόλεμο το 10% του πληθυσμού της, έναντι του 2,8% της Σοβιετικής Ένωσης και υπέστη ζημιές στο ετήσιο ΑΕΠ της τάξεως του 170%, έναντι του 135% που υπέστη η ηττημένη Γερμανία. Ανάλυση της εφημερίδας του Βερολίνου Tagesspiegel αναφέρει ότι καμιά άλλη χώρα κατοχής, όπως η Γερμανία, δεν κατέστρεψε τόσο, όσο την Ελλάδα: 130.000 άμαχοι, γυναίκες και παιδιά, εκτελέστηκαν ως αντίποινα για τις επιθέσεις των ανταρτών, 70.000 Έλληνες Εβραίοι οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, 300.000 έπαθαν κρυοπαγήματα και πέθαναν από πείνα, επειδή οι Γερμανοί κατάσχεσαν τρόφιμα και καύσιμα. Το 50% των υποδομών της χώρας και το 75% της βιομηχανίας καταστράφηκαν» (1).
Ο Μανώλης Γλέζος υποστηρίζει (2) ότι επρόκειτο για μια «στρατηγική αφαίμαξη»: ο στρατός κατοχής κατάσχεσε το 51% των μετοχών των τραπεζών και των κρατικών επιχειρήσεων,  κατάσχεσε και έλιωσε 19 τόνους ασημένια 10δραχμα και 20δραχμα και 49 τόνους χάλκινα νομίσματα έναντι αποζημίωσης μόλις 340 λιρών Αγγλίας, έπαιρνε το 10% της αγροτικής παραγωγής και φυσικά, το περιβόητο το αναγκαστικό δάνειο και αρχαιολογικούς και καλλιτεχνικούς θησαυρούς.  Η ληστεία της Ελλάδος ήταν πρωτοφανής, ιδιαίτερα δε με τη χρήση πλαστών γερμανικών χαρτονομισμάτων των 50 μάρκων από τα στρατεύματα κατοχής. Μάλιστα, οι Γερμανοί στρατιώτες, αφηγείται ο Γλέζος, έδιναν το πλαστό 50μαρκο για να πάρουν τσιγάρα που έκαναν 6 δρχ. και ζητούσαν ρέστα σε επίσημα λεφτά, κάτι που είχε τρελάνει τους περιπτεράδες, κουρείς κ.ά.. Σημειωτέον ότι στην κατοχή κυκλοφορούσαν εκτός από τις δραχμές, τα νομίσματα των τριών κατακτητών και τα πλαστά!... γεγονός που υποχρέωσε την κυβέρνηση να αγοράσει τα πλαστά γερμανικά και ιταλικά χαρτονομίσματα προκειμένου να ελέγξει κάπως την κατάσταση.
Γιατί δεν υπογράφουν
Για όλα αυτά υπάρχει ένας τεράστιος λογαριασμός, που βασίζεται σε διεθνείς αποφάσεις, αλλά η Γερμανία υπεκφεύγει, υποστηρίζοντας ότι δεν είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση και γι΄ αυτό δεν υπογράφει Συνθήκη Ειρήνης με την Ελλάδα, διότι τότε θα πρέπει να καταβάλει άμεσα τα χρέη αυτά. Σύμφωνα με τον Μανώλη Γλέζο αυτή πρέπει να είναι η κεντρική επιδίωξη της Ελλάδας. Θεωρεί ότι οι Γερμανοί είναι νομότυποι και τότε θα πληρώσουν.
Την άποψη αυτή υποστηρίζει και ο καθηγητής Προκόπης Παυλόπουλος (3), ο οποίος επισημαίνει ότι «το 1953, με τη Συμφωνία του Λονδίνου, δεν «χαρίσθηκαν» στη Γερμανία οι οφειλές της λόγω πολεμικών αποζημιώσεων, όπως η γερμανική πλευρά “τεχνηέντως” φαίνεται να διατείνεται. Η Συμφωνία αυτή απλώς έθεσε «σε αδράνεια» τις οφειλές της Γερμανίας ως την υπογραφή, κατά το Διεθνές Δίκαιο (Δίκαιο του Πολέμου) “Συμφώνου Ειρήνης” μεταξύ της τελευταίας και των Δυνάμεων που νίκησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται νομικώς για ένα είδος “αναβλητικής αίρεσης” (lato sensu) σχετικά με την εξόφληση των υποχρεώσεων της Γερμανίας, επειδή τότε θεωρήθηκε ότι αυτή δεν διέθετε –πρωτίστως λόγω της διαίρεσής της σε Δυτική και Ανατολική- την κατά το διεθνές δίκαιο απαιτούμενη πολιτειακή υπόσταση για ανάληψη και εκπλήρωση συναφών υποχρεώσεων». Η ικανότητα σύναψης «Συμφώνου Ειρήνης»  επήλθε το 1990 και τότε υπογράφηκε το λεγόμενο «Σύμφωνο 2 + 4» μεταξύ της ενωμένης πλέον Γερμανίας και ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Γαλλίας και Αγγλίας. Ο Παυλόπουλος υποστηρίζει πως «καλύπτει, λόγω της νομικής φύσης του αλλά και γενικότητάς του, και τα μη συμβαλλόμενα πλην όμως παθόντα από την γερμανική κατοχή κράτη, όπως η Ελλάδα».
Τα ζητήματα αυτά είχε θέσει ο Μανώλης Γλέζος στον Γερμανό πρόεδρο Γιοάχιμ Γκάουκ, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, στον οποίο και εξήγησε γιατί οι αναφορές του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για παρελθόν και ότι αυτά τα ζητήματα έχουν λήξει δεν ευσταθούν. Πρώτον , αν έληξαν, πότε έληξαν και πως; Δεύτερον, δεν μπορεί να αποτελούν παρελθόν, διότι πόλις πριν τρία χρόνια η ενιαία Γερμανία απαίτησε από την Τσεχία αποζημιώσεις για τις περιουσίες των Σουδητών Γερμανών που έφυγαν από τα εδάφη της μετά τον πόλεμο (ΣΣ: οι Γερμανοί είναι αυτοί που αναβιώνουν τα φαντάσματα του παρελθόντος, όποτε τους συμφέρει, κ. Φέρχοφσταντ). Τρίτον, πρόσφατα το γερμανικό κράτος αποφάσισε να συνταξιοδοτήσει τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος στο Ισραήλ.
Όλα αυτά κατά τον Μανώλη Γλέζο αποτελούν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Και αναρωτιέται: Μήπως οι γερμανικές κυβερνήσεις μας εκδικούνται επειδή ανατρέψαμε στο πόλεμο τα σχέδιά τους, καθυστερώντας τα στρατεύματά τους στο Ρούπελ και στην Κρήτη, καθηλώνοντας 12 επίλεκτες μεραρχίες, με αποτέλεσμα να τους αποτελειώσει ο «στρατηγός χειμώνας» στη ρωσική στέπα; Προσωπικά πιστεύω ότι το ζήτημα της σχέσης Γερμανίας – Ελλάδας είναι περίπλοκο και πολύ παλιό και πολύ βαθύ… (ΣΣ: θα επανέλθουμε).
Τι μας χρωστάνε
Πρώτον, σε ότι αφορά το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων έχει επιλυθεί από τον Φεβρουάριο του 1946, από την 19μελή Συμμαχική Επιτροπή  που όρισε τι θα πληρώσει κάθε χώρα του άξονα στις χώρες που είχε καταλάβει για τις ζημιές που έκανε. Στην Ελλάδα κατοχυρώθηκε ποσό 7,1 δισ. δολαρίων αγοραστικής αξίας 1938, που σήμερα, σύμφωνα με λογαριασμούς της Τράπεζας της Ελλάδος, αποτιμώνται σε 108 δισ. ευρώ.
Δεύτερον, το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, το οποίο ο καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος είναι προσδιορίσει σε 3,5 δισ. δολάρια (του 1938). (ΣΣ: ο πληρεξούσιος του Ράιχ στην Ελλάδα Αλντερπουργκ, με γραπτό υπόμνημά του στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, τον Ιούλιο 1964, είχε αναφέρει ότι η οφειλή της Γερμανίας στην Ελλάδα από το δάνειο ανερχόταν σε 200 εκατ. χρυσά μάρκα, δηλαδή σε 400 εκατ. σταθερά μεταπολεμικά μάρκα). Το δάνειο αυτό προέκυψε ως εξής: Το 1907, η Διάσκεψη της Χάγης αποφάσισε ότι τα νικημένα σε πόλεμο κράτη υποχρεούνται να διατρέφουν τα στρατεύματα κατοχής, αλλά κατόπιν πιέσεων ανθρωπιστικών οργανώσεων προστέθηκε η διευκρίνηση «εάν δύνανται»… Η Ελλάδα ήταν έτσι υποχρεωμένη να τρέφει 500.000 Γερμανούς στρατιώτες, 250.000 Ιταλούς και 60.000 Βούλγαρους, ήτοι 810.000 συνολικά! Και σαν να μην έφταναν αυτοί, οι κατοχικοί στρατοί, κατ΄εξαίρεση και μόνο από την Ελλάδα, έπαιρναν τρόφιμα για την διατροφή της στρατιάς του Ρόμελ. Αυτό το επιπλέον μεταφράστηκε στο αναγκαστικό κατοχικό δάνειο των 8 δισ. δραχμών που μεταπολεμικά υπολογίσθηκε σε 4,5 εκατ. χρυσές λίρες και σήμερα αποτιμάται με τους τόκους του στα 70 δισ. ευρώ.
Τρίτον, τις αποζημιώσεις για τα 100 ολοκαυτώματα χωριών της Ελλάδας, από τα οποία έχουν αναγνωρισθεί τα 89 με 56.225 νεκρούς.
Το σύνολο των γερμανικών υποχρεώσεων υπολογίζεται ανάλογα με τις μετατροπές των ισοτιμιών και το ύψος των επιτοκίων (2,5% - 3%), αλλά και τις μεθόδους αποτίμησης που χρησιμοποιούνται από τους αναλυτές. Το Spiegel έχει κάνει λόγο για 162 δισ. ευρώ, ο μελετητής  Δημοσθένης Κούκουνας για 510 δισ. ευρώ και ο Διαμιανός Βασιλειάδης του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας για 1 τρισ. ευρώ περίπου.
Η Ευρώπη για να προχωρήσει πρέπει όχι μόνο να κλείσει τους λογαριασμούς του παρελθόντος, ώστε τα «φαντάσματα» να εξαφανιστούν, αλλά και να ξεφύγει από την χρηματιστική αντίληψη του μέλλοντός της. Η Ελλάδα και η Γερμανία οφείλουν να υπογράψουν ειρήνη. Αυτό αφορά και το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Το 8σέλιδο paper αρχών για τη μετεξέλιξη της Ευρωζώνης που παρουσίασε ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής είναι μια νέα αφελής προσπάθεια να ξεγελαστούν οι λαοί και οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, μάλιστα ακόμη πιο αφελής και από το «Σύνταγμα» που απέρριψαν οι Γάλλοι το 2005. Έτσι, δεν πάμε πουθενά. Καλό είναι ο κ. Φέρχοφσταντ να ασχοληθεί και με τα νέα φαντάσματα που κατασκευάζονται στα υπόγεια των τραπεζιτών.  Ή θα υπάρξει πολιτική ολοκλήρωση της Ευρώπης με όρους δημοκρατικούς και ισονομίας ή η ευρωζώνη και ΕΕ θα διαλυθούν και μάλιστα, όχι από την μικρή Ελλάδα, αλλά από τα ιδρυτικά της μέλη.
________
Μάκης Ανδρονόπουλος, «Το Γερμανικό Σύνδρομο», σελ. 260
Από την ομιλία του Μανώλη Γλέζου στην παρουσίαση του παραπάνω βιβλίου https://www.youtube.com/watch?v=2Mjmf5FmLEY
Προκόπης Παυλόπουλος, «Δεν παραγράφονται οι ελληνικές απαιτήσεις από τη Γερμανία», Ελεύθερος Τύπος, 14/1/2015.
ΠΗΓΗ

 ----------------

• http://tsimoudianews.blogspot.gr/2017/06/blog-post_10.html?spref=fb 

• "Γυναίκες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι..."
  Αρκετούς μήνες μετά την σφαγή που διέπραξε η Βέρμαχτ στο Δίστομο, στην ελεύθερη πια Ελλάδα, ο φωτογράφος Dmitri Kessel πηγαίνει στην κατεστραμμένη πόλη και φωτογραφίζει το κακό που έγινε εκεί. Ανάμεσα στις άλλες φωτογραφίες, συναντά την μαυροφορεμένη Μαρία Παντίσκα να πλένει κλαίγοντας τα ρούχα της στην αυλή. Έχει χάσει κι αυτή την μάνα της.Την φωτογραφίζει και στέλνει την φωτογραφία στο LIFE, το περιοδικό που δουλεύει. Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στις 27 Νοεμβρίου και η Μαρία Παντίσκα έγινε το σύμβολο όχι μόνο του Διστόμου, αλλά μιας πληγωμένης Ελλάδας. Έφυγε από την ζωή το 2009 και δεν ξέχασε ποτέ...Εμείς ξεχάσαμε άραγε;
  
   
  "Γυναίκες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι..."
  Αρκετούς μήνες μετά την σφαγή που διέπραξε η Βέρμαχτ στο Δίστομο, στην ελεύθερη πια Ελλάδα, ο φωτογράφος Dmitri Kessel πηγαίνει στην κατεστραμμένη πόλη και φωτογραφίζει το κακό που έγινε εκεί. Ανάμεσα στις άλλες φωτογραφίες, συναντά την μαυροφορεμένη Μαρία Παντίσκα να πλένει κλαίγοντας τα ρούχα της στην αυλή. Έχει χάσει κι αυτή την μάνα της.Την φωτογραφίζει και στέλνει την φωτογραφία στο LIFE, το περιοδικό που δουλεύει. Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στις 27 Νοεμβρίου και η Μαρία Παντίσκα έγινε το σύμβολο όχι μόνο του Διστόμου, αλλά μιας πληγωμένης Ελλάδας. Έφυγε από την ζωή το 2009 και δεν ξέχασε ποτέ...Εμείς ξεχάσαμε άραγε;
  =========================
  

  Κωνσταντοπούλου κατά Γλέζου: Έβαλε με τα χέρια του στο μνημείο τη σημαία του κατακτητή 

  Ο Γλέζος, η Κωνσταντοπούλου και το στεφάνι

  Γερμανική τηλεόραση: Η Ελλάδα έχει κάθε δικαίωμα να ζητήσει τα «πολεμικά χρέη» [ΒΙΝΤΕΟ]

    Το επεισόδιο Γλέζου-Ζωής στο Δίστομο
  
  Πάντα τα κενά της κινηματικής, αγωνιστικής δράσης γεμίζουν με φιέστες και ποικίλα νοσήματα…
  
  Οι φιέστες για τους ομοφυλόφιλους και για όλες αυτές τις νοσηρά παρακμιακές εκδηλώσεις (τα «εμπορεύματα» νάρκωσης και διαφθοράς του Σόρος) έχουν γίνει πλέον της μόδας…
  
  Και μόνο το γεγονός ότι στην πρωτοπορία αυτών των εκδηλώσεων της θορυβώδους παρακμής βρίσκονται τα «αριστερά» κυβερνητικά ανδρείκελα είναι αποκαλυπτικό…
  
  Τα «αριστερά» ανδρείκελα του 4ου Ράιχ προωθούν και εδώ τις επιταγές του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου: Την άλωση, μέσω των ποικίλων διαστροφών (κοινωνικών, πολιτικών, ψυχολογικών), των ανθρωπίνων σχέσεων, των συνεκτικών ιστών της κοινωνίας, γενικά την άλωση του Ανθρώπου…
  
  Για τις στρατηγικές αυτές έχουμε γράψει πολλά κείμενα. Εδώ απλώς αναφέρουμε το ζήτημα, θέλοντας να επισημάνουμε τη στρατηγική της «φιέστας» που μας καταδυναστεύει σήμερα, με στόχο να …διασκεδάσει τη ΦΡΙΚΗ που ζούμε και να «γεμίσει» τα κινηματικά κενά…
  
  Η χθεσινή φιέστα, βεβαίως, για τη θλιβερή επέτειο της σφαγής του Διστόμου από τους Ναζί, μας επιφύλαξε ένα επεισόδιο ανάμεσα στο Μανώλη Γλέζο και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
  
  Η Ζωή τρέχει σε τέτοιες φιέστες που παρέχονται για πολιτική εμπορία …αγωνιστικότητας.
  
  Παρενέβη, λοιπόν, για να σταματήσει την ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ του Γερμανού πρέσβη, ο οποίος πήγε να …τιμήσει τους πεσόντες από το 3ο Ράιχ!!!
  
  Η γνωστή συνταγή: Το 4ο Ράιχ, αυτό που ζούμε, δεν χάνει ευκαιρία να «ξεπλένει» τα δικά του θηριώδη εγκλήματα με αυτά του 3ου Ράιχ!!!
  
  Ο Γλέζος, φυσικά, έσπευσε να «διασώσει» τον εκπρόσωπο του 4ου Ράιχ, από τις βολές της Κωνσταντοπούλου. Πήρε από το χεράκι τον πρέσβη και τον οδήγησε να ...τιμήσει τους πεσόντες, στο βωμό της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ και της ΔΟΛΙΟΤΗΤΑΣ: Στην κάλυψη των σημερινών ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ της νέας γερμανικής κατοχής, με «άλλοθι» τα εγκλήματα της παλιάς γερμανικής κατοχής…
  
  Διαβάστε το ρεπορτάζ εδώ:
  http://www.press-gr.com/2017/06/blog-post_159.html
  Και τις εξηγήσεις της Ζωής εδώ:
  http://www.press-gr.com/2017/06/blog-post_400.html
  
  Για μας αυτή η «ευγένεια» του Γλέζου δεν εμπεριέχει κανένα μεγαλείο, αλλά είναι μια «ευγένεια» άκρως καθεστωτική που ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ ΟΧΙ μόνο τη νέα μας ΚΑΤΟΧΗ από το 4ο Ράιχ, αλλά και το σύγχρονο στρατήγημα ΑΠΑΤΗΣ του πλανητικού φασισμού και των ανδρεικέλων του (πολιτικών, δημοσιογραφικών, πνευματικών): Στρατήγημα που «ξεπλένει» το σύγχρονο φασισμό, τη ΦΡΙΚΗ που ζούμε, με τα εγκλήματα του παλιού φασισμού…
  
  Σε όλα τα ΜΕΓΑΛΑ ζητήματα της σημερινής εφιαλτικής εποχής μας ο Μανώλης Γλέζος, «επεμβαίνει» ΠΑΝΤΑ ΥΠΕΡ του καθεστώτος, των διεθνών αφεντικών και των κυρίαρχων ιδεολογημάτων…
  
  Ενδεικτικά θα παραπέμψουμε σε κάποια κείμενά μας:
  
  α). Γλέζος: Ένα «αριστερό» …ιστορικό «σύμβολο»!
  http://resaltomag.blogspot.gr/2015/09/blog-post_60.html
  
  β). Οι «Συμβολισμοί» του Μανώλη Γλέζου
  http://resaltomag.blogspot.gr/2014/04/blog-post_26.html
  
  γ). Η …κωλοτούμπα του Γλέζου και η δημοκοπία…
  http://resaltomag.blogspot.gr/2015/09/blog-post_40.html
  
  Και τώρα στο Δίστομο «άδειασε» την Κωνσταντοπούλου πιστός στην κατοχική μας «νομιμότητα».
  
  Και μόνο ότι τον επικροτεί ο βουλευτής του «ποταμιού» είναι αποκαλυπτικό. Διότι αυτό που λένε όλα τα πολύχρωμα ανδρείκελα «ευγένεια» και «μεγαλείο» απλούστατα είναι τα δειλά ψευδώνυμα της ΥΠΟΤΑΓΗΣ στο 4ο Ράιχ, του δωσιλογισμού…

    ---

  Eν κατακλείδι: Όποιος κι' αν είναι ο Γλέζος ήδη χρεώνεται με την επιλογή του να στηρίξει τον Τσίπρα  που δεν αποδείχθηκε και η ...καλύτερη επιλογή όπως ο ίδιος δήλωσε....  

  ==============

  Δίστομο: Όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι, κάποιοι κοιτούν το φεγγάρι και κάποιοι το δάχτυλο.

  «Ο λαός, που τσακίζεται από την υπέρτερη βία για μια στιγμή, δεν είναι ακόμα σκλάβος. Σκλάβος γίνεται από την στιγμή, που δένεται ψυχικά με την σκλαβιά. Κι αυτό κοιτάζουν να πετύχουν οι εχθροί μας με την φωνή των προδοτών».

  
  Δ. Γληνός (1942).

  _______________

  
  

  Να ξεκαθαριστεί εξ’ αρχής, ότι ο γράφων θεωρεί την Κωνσταντοπούλου οπορτουνίστρια, η οποία μαζί με το Βαρουφάκη θα αποτελέσουν τους νέους Τσίπρες,  ήτοι εφεδρείες του κατοχικού καθεστώτος, όταν-αργά, ή γρήγορα- το παρόν πολιτικό σύστημα θα έχει φάει τα ψωμιά του...

  
  

  Το συμβάν στο Δίστομο, καθώς κι οι αντιδράσεις που αυτό προκάλεσε, αποκάλυψε ότι η δουλοπρέπεια εν Ελλάδι, δυστυχώς τέμνει οριζόντια ΑΠΑΝ το πολιτικό σύστημα της χώρας, από τα δεξιά-δεξιά, έως και τ’αριστερά-αριστερά. Δεν προξένησαν έκπληξη οι αντιδράσεις της ξεπουλημένης-κατοχικής δημοσιογραφίας, η οποία διερρήγνυε τα ιμάτιά της εναντίον όσων κακοκάρδισαν τον Πρέσβη της Γερμανίας. Από στόματος κοράκου, κρα κι από στόματος δοσιλόγου, σάλια και γλώσσα. Τα ξεπουλημένα κι αστοιχείωτα υποκείμενα, που παριστάνουν τους δημοσιογράφους, έχουν διαπαιδαγωγηθεί, ώστε να φιλούν  -αν όχι να γλείφουν-το χέρι που τα ταίζει. Άρχισαν όλοι να κράζουν την Κωνσταντοπούλου, διότι εμπόδισε τον Πρέσβη του αφεντικού να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο των πεσόντων. Ας μας συγχωρήσουν κάποιοι για τους παραπάνω «απολιτίκ» χαρακτηρισμούς, αλλά εμείς είμαστε με την Αντισθένειο ρήση «αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις».

  
  

  Η πρώτη έκπληξη, ο πρώτος...στούφος, μας κατέλαβε όταν είδαμε την κίνηση του Μ. Γλέζου, να παίρνει από το χέρι το Γερμανό Πρέσβη και να τον οδηγεί στο μνημείο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά δήλωσε κατόπιν, ότι το παιδί του εγκληματία δε φταίει για τα εγκλήματα του πατρός του, θεωρώντας προφανώς ότι η σύγχρονη Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε έχει απλώς βιολογική σχέση με τη ναζιστική κι όχι πολιτικοοικονομική και ιστορική, ένα...παιδί δηλαδή, που βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να απολογείται για τα εγκλήματα του μπαμπά του (Χίτλερ). Ο καθένας, με τα πολιτικά του κριτήρια...

  

  
  

  Η δεύτερη –και μεγαλύτερη -έκπληξη μας κατέλαβε, όταν ακούσαμε απόψε το σχόλιο του δημοσιογράφου του REAL FM (και φίλο του blog, απ’όσο γνωρίζω), Ν. Μπογιόπουλου. Το συμπέρασμά του από το παραπάνω συμβάν ήταν η γνωστή παροιμία, «Εκεί, που κρεμούσαν οι καπετάνιοι τ' άρματα, κρεμάν’ οι γύφτοι τα νταούλια», αναφερόμενος αποκλειστικά και μόνο στην Κωνσταντοπούλου, στηρίζοντας εμμέσως το Μ. Γλέζο κι ευθυγραμμιζόμενος-επί της ουσίας- με την κυρίαρχη αντίδραση σχετικά με το γεγονός. Επί της ουσίας του θέματος όμως, αμφότεροι τσιμουδιά!

  
  

  Μιας λοιπόν κι οι δυο παραπάνω αυτοπροσδιορίζονται, ο μεν Μ. Γλέζος ως αριστερός, ο δε Ν. Μπογιόπουλος ως κομμουνιστής, ερωτώνται εντελώς ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ και ΚΑΛΟΠΙΣΤΑ:

  
  

  Πως θεωρεί ένας αριστερός, ή ένας κομμουνιστής ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ο Πρέσβης μιας χώρας, η οποία σήμερα επιβάλει την εξόντωση του ελληνικού λαού με δεκάδες λιποθυμισμένα -από πείνα-  παιδιά στα σχολεία;

  
  

  Πως θεωρεί ένας αριστερός, ή ένας κομμουνιστής ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ο Πρέσβης μιας χώρας, η οποία σήμερα επιβάλει την εξόντωση των γερόντων πατεράδων και παππούδων μας, με το πρόστυχο κόψιμο-κλέψιμο των συντάξεών τους;

  
  

  Πως θεωρεί ένας αριστερός, ή ένας κομμουνιστής ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ο Πρέσβης μιας χώρας, η οποία σήμερα επιβάλει την εξόντωση του ελληνικού λαού, με τους θανάτους τα τελευταία δύο χρόνια, να υπερβαίνουν τις γεννήσεις για πρώτη φορά, μετά από τις αρχές του 20^ου αιώνα περίπου;

  
  

  Πως θεωρεί ένας αριστερός, ή ένας κομμουνιστής ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ο Πρέσβης μιας χώρας, η οποία σήμερα λεηλατεί την Ελλάδα, αρπάζοντας απροκάλυπτα τις υποδομές, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τη δημόσια περιουσία της;

  
  

  Πως θεωρεί ένας αριστερός, ή ένας κομμουνιστής ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ο Πρέσβης μιας χώρας, η οποία σήμερα επιβάλει την ιστορική εξόντωση του ελληνικού λαού, με την εκχώρηση της εθνικής του ανεξαρτησίας και το σφετερισμό της λαικής του κυριαρχίας, με την πώλησή της  χώρας για 100 χρόνια στους τοκογλύφους;

  
  

  Η χώρα (Γερμανία), η οποία σήμερα προκαλεί όλα τα παραπάνω στην πατρίδα και το λαό μας σύντροφε Μανώλη, είναι απλώς...ένα παιδί, που δεν πρέπει να απολογείται για τα εγκλήματα του μπαμπά του;

  

  Όταν ο Πρέσβης της χώρας (Γερμανία), η οποία σήμερα προκαλεί όλα τα παραπάνω στην πατρίδα και το λαό μας, θέλει να καταθέσει στεφάνι στη μνήμη των νεκρών του αντιφασιστικού αγώνα σύντροφε Νίκο, το μόνο που βρίσκουμε να σχολιάσουμε και να καταγγείλουμε είναι κάποιον, ή κάποιαν, που πήγε να τον εμποδίσει, έστω και για λόγους αυτοπροβολής;

  Αν όλα τα παραπάνω, που έχει υποστεί η πατρίδα μας δε συνιστούν κατοχή της χώρας, με την νομική  και ιστορικοπολιτική έννοια του όρου (οccupatio pacifica, σύμφωνα με το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο ), τότε τι συνιστούν; 

  
  

  Ή μήπως καλύτερα να ανατρέξουμε στα φοιτητικά μας χρόνια, για να θυμηθούμε το σύνθημα, που έγραφαν τότε οι αναρχικοί στους τοίχους των σχολών, αναφερόμενοι σ’ εμάς, τα τότε μέλη της ΚΝΕ «Το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι κι ο Κνίτης κοιτούσε το δάχτυλο»;

  Να κρατήσουμε καλά μέσα στην ψυχή μας, το πνεύμα του μετώπου!

  
  askordoulakos
  ================
  

  Η Ζωή Κωσταντοπούλου στο Blue Sky (12/6/2017) για το Δίστομο 

  =================
  
  

  Με την Ζωή ή με τον Γλέζο, με τον Γλέζο ή με την Ζωή; Ιδού η απορία.

  7 days ago ΜΠΑΓΙΑΡΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, 

  

  

   

  Γράφει ο Νικόλαος Μπαγιαρτάκης

  Στον καθημερινό μας ανήφορο με τον σταυρό στους ώμους που βιώνουμε απ' αρχής μέχρι σήμερα της Μνημονιακής περιόδου, ο καθείς και η καθεμιά απ' εμάς ήρθε να προστεθεί επιπλέον και το εξής ερώτημα με την Ζωή ή με τον Γλέζο, με τον Γλέζο ή με την Ζωή. Με ποιον άραγε;

  
  

  
  

  Προέκυψε τούτο το ερώτημα έπειτα από ένα επεισόδιο που έλαβε μέρος σε μία εθιμοτυπική συγκέντρωση δημοσίων προσώπων στο Δίστομο καθώς η Ζωή παρεμπόδισε τον Γερμανό πρέσβη να καταθέσει το δικό του στεφάνι στους νεκρούς του Ολοκαυτώματος από το αμέσως προηγούμενο Γερμανικό Ράιχ, αντίθετα ο Γλέζος πήρε τον Γερμανό από το χέρι ώστε να τον οδηγήσει να καταθέσει το στεφάνι του τελικά, κάτι που έγινε.

  Αυτό το επεισόδιο ήταν αρκετό ώστε να ξεφύγουμε από τα δικά μας βάσανα και να στρέψουμε το βλέμμα μας σε μία συγκέντρωση που αν δεν είχε γίνει το παραμικρό τότε κανείς δεν θα έδινε σημασία ούτε κατ' ελάχιστο στη συνέχεια. Καθώς οι εθιμοτυπικές εκδηλώσεις δημοσίων προσώπων είναι ανούσιες για τον πολύ κόσμο της καθημερινότητας που στενάζει υπό τον σημερινό ζυγό του δ' Ράιχ και των εδώ ανθρώπων τους που τα ονόματα τους είναι στη εισαγγελία του Μονάχου για την υπόθεση της Ζίμενς (παρεμπιπτόντως, στα πλαίσια της Ε.Ε. οι ελληνικές αρχές εάν είχαν τη διάθεση να ρίξουν φως στην υπόθεση της Ζίμενς τότε θα απαιτούσαν τη συνδρομή των γερμανικών αρχών για να φέρουν τούτη τη λίστα στα εδώ δικαστήρια και να αποδοθεί το δίκαιο, αυτή η λίστα είναι πολύ σημαντική καθώς μία ξένη κυβέρνηση και δη της Γερμανίας μπορεί να εκβιάσει μ' αυτήν εάν θελήσει να διεκδικήσει μονομερώς τα συμφέροντα της εις βάρος μας, ήτοι να γίνει η λίστα τούτη αντικείμενο προς εκβιασμό προς την πολιτική και την οικονομική ελίτ της χώρας μας εάν εμπλέκεται αλλά μέχρι τώρα καμία κυβέρνηση δεν απαίτησε να έρθει η λίστα εδώ και πιθανότατα ούτε οι επόμενες, δεν διατρέχουν τέτοιο κίνδυνο) αντίθετα μ' αυτών των δημοσίων προσώπων που κρατούν μόνιμα στασίδια κάτω απ' το φως των τηλεοπτικών φακών.

  Στο προκείμενο θέμα, η Ζωή είναι μία πολιτικός που ενώ αντέδρασε μ' αυτόν τον τρόπο προς τον Γερμανό πρέσβη (άτσαλα ή μη, δεν θα σταθώ πάνω σ' αυτό) εν τούτοις την ίδια στιγμή θέλει να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Ο Γλέζος ενώ είχε ένα λαμπρό αγώνα απέναντι στους Γερμανούς του Γ' Ράιχ και έχει γράψει ένα εξαιρετικό βιβλίο μ' αυτό το ζήτημα πρόσφατα και 'Ένα Μάρκο να ήταν" εν τούτοις θέλει κι αυτός να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη. Επίσης ο Γλέζος υπήρξε πρόσφατα ευρωβουλευτής του ΣυΡιζΑ με την προεκλογική του υπόσχεση να απαιτήσει ότι δικαιούται η Ελλάδα από την Γερμανία για τα ολοκαυτώματα του Χίτλερ και των Γερμανών στρατιωτικών τους στη χώρα μας, όπως συμβαίνει μ' όλα τα έθνη πάνω στο διεθνές δίκαιο. Δυστυχώς, ο Γλέζος δεν τήρησε την υπόσχεση του παρά μονάχα στο τέλος της θητείας του έκανε δηλώσεις σε τηλεοπτικές κάμερες απ' έξω απ' το Κοινοβούλιο για τούτο το ζήτημα, δηλαδή όχι μέσα στο επίσημο σώμα για να υποχρεωθεί να λάβει θέση τόσο η Γερμανία όσο δε και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ω σαν να μην είχε την θέση τούτη που 'χε λάβει απ' τον ελληνικό λαό, δηλαδή.

  Οι άλλοτε σύντροφοι τσακώθηκαν περί όνου σκιάς καθώς είτε ο Γερμανός κατέθετε το στεφάνι, είτε όχι (αμφιβάλλω αν θα στοίχιζε και στον ίδιο τον πρέσβη μία τέτοια κίνηση σε προσωπικό επίπεδο) επί της ουσίας δεν αλλάζει το παραμικρό επάνω στο κρίσιμο θέμα ότι ενώ είμαστε σε δύο ευρωπαϊκές ενώσεις ως μέλη εν τούτοις η Γερμανία μετά την επανένωση της δεν καταβάλλει το δικό της χρέος προς την Ελλάδα όπως οφείλει αλλά ακόμη χειρότερα δεν άρει την εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ των χωρών μας (διότι εάν αρθεί το casus belli τότε θα πρέπει αυτομάτως να τακτοποιήσει τις μεταξύ μας εκκρεμότητες που 'χει να κάνει με τις αποζημιώσεις).

  Δεν είναι δυνατόν τόσο η Κωνσταντοπούλου όσο δε και ο Γλέζος να αντιδρούν (δεν κάνω δίκη προθέσεων, τουλάχιστον κατά τα λεγόμενα τους) απέναντι στο γ' Ράιχ και την ίδια στιγμή να επιθυμούν την παραμονή της πατρίδας μας στο δ' Ράιχ, αποτελεί βιασμό της κοινής λογικής κάτι τέτοιο. Είτε μας αρέσει, είτε όχι η ευρωζώνη πρόκειται για το δ' Ράιχ (Ράιχ σημαίνει ότι και το Ιμπέριουμ στα λατινικά και η αυτοκρατορία στα ελληνικά) όπως είχε τοποθετηθεί και ο πρώην Υπουργός Οικονομικών ο Τζακ Λιού προς τον Βαρουφάκη όταν απευθύνθηκε για να βοηθήσουν πιέζοντας τη Γερμανία και έλαβε την εξής απάντηση ότι ανήκουμε στη Γερμανία κι ως εκ τούτου αυτή αποφασίζει στο τέλος για εμάς κι όχι οι Η.Π.Α., επίσης και ο ίδιος ο Σόιμπλε όταν είχε βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον τότε ομόλογο του τον Λιού του 'χε πει ότι όπως εμείς δεν παρεμβαίνουμε στο ζήτημα με το Πουέρτο Ρίκο και των Η.Π.Α. έτσι κι εσείς να μην το κάνετε αυτό σ' εμάς με την Ελλάδα, όπως επίσης η έδρα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας είναι στην Γερμανία και δη στην Φρανκφούρτη, όπως επίσης το ευρώ ως σύμβολο τόσο στο νόμισμα τους ενός ή του δύο ευρώ έχει τον γερμανικό αυτοκρατορικό αϊτό (το πουλί που ήθελαν οι Γερμανοί βετεράνοι των Ναζί να τοποθετήσουν στο Μάλεμε για να τιμήσουν τους τότε Ναζί στρατιώτες τους, προσφάτως, πρόκειται για ένα έμβλημα ιστορικό σ' όλα τα γερμανικά Ράιχ ο αυτοκρατορικός αϊτός). Τέλος ο Σόιμπλε στο βιβλίο του που έγραψε μαζί με τον Μισέλ Σαπέν γράφει σ' αυτό ότι όταν ήταν Υπουργός Οικονομικών ο Βενιζέλος σε μυστική συνάντηση τους απαίτησε να αποχωρήσουμε απ' την Ευρωζώνη για μερικό διάστημα και να επιστρέψουμε όταν ορθοποδήσουμε οικονομικά κάτι που ο Βενιζέλος αρνήθηκε και του αντιπρότεινε τότε ο Γερμανός ότι θα πρέπει να παραδώσουμε την εθνική μας κυριαρχία για να παραμείνουμε κάτι που το αποδέχτηκε ο Βενιζέλος όπως δε και κανένα πολιτικό κόμμα δεν αντέδρασε στην παράδοση της εθνικής κυριαρχίας αλλά ούτε κι ενημέρωσε ως όφειλε τον ελληνικό λαό ότι η παραμονή στην Ευρωζώνη σημαίνει συνάμα και "γη και ύδωρ" ή ότι είναι το νέο γράμμα του Μουσολίνι για την παράδοση μας, η πολιτική και η οικονομική ελίτ της χώρας και παρέδωσαν την χώρα και τον λαό μαζί αλλά και ούτε καν έκαναν τον κόπο να μας ενημερώσουν [1]. Είναι πλήρως αντιληπτό ότι η Ευρωζώνη είναι το νέο Ράιχ της σημερινής Γερμανίας όπου δεν μπορεί να αντιδράς για το προηγούμενο Ράιχ και να παραβλέπεις αυτήν την πραγματικότητα ότι τελούμε υπό τον γερμανικό ζυγό για άλλη μία φορά στην πατρίδα όπως άλλοτε.

  Οπότε στο ερώτημα με τον Γλέζο ή με την Ζωή ή ανάποδα αν προτιμάτε, τότε η δική μου απάντηση θα είναι αιρετική ούτε με την Ζωή αλλά ούτε και με τον Γλέζο αναγνωρίζοντας ότι το προηγούμενο γεγονός που έλαβε μέρος τις προηγούμενες μέρες είναι άνευ σημασίας για το κρισιμότατο και μέγιστης αξίας θέμα να αποδοθεί το δίκαιο στον ελληνικό λαό για όσα προκάλεσαν οι Γερμανοί κατακτητές στο προηγούμενο Ράιχ. Είμαι μονάχα υπέρ της απελευθέρωσης της πατρίδας από το δ' Ράιχ!

  Εκ του Δεσμώτη-Μπαγιαρτάκη Νικόλαου του "Νεωτερικού Κράτους - Λεβιάθαν"

  
  Παραπομπή:
  
  [1]: http://www.cnn.gr/oikonomia/story/26586/apokalyptiko-to-vivlio-ton-soimple-sapen-gia-tsipra-varoyfaki-samara-kai-venizelo