Ο Εκτωρ, στο Θ της Ιλιάδος, φωνάζει στον χτυπημένο από τους κεραυνούς του Δία Διομήδη: «τράβα κούκλα» - έρρε γλήνη. Λίγο πιο κάτω ο Ζευς αποκαλεί τη σύζυγό του Ηρα «σκύλα». «Σκυλότατη» για την ακρίβεια, «κύντατη».
«Τρίχες» αποκαλεί ο Αχιλλεύς τα δώρα που του υπόσχεται ο Αγαμέμνων για να τον πείσει να επανέλθει στον πόλεμο. Αν όλες αυτές τις εκφράσεις τις απομονώσεις από το ηρωικό περιβάλλον του έπους γίνονται βρισιές του χειρίστου είδους. Δηλώνουν αγένεια, ποταπότητα και βγάζουν στην επιφάνεια την ασχήμια του κακοφορμισμένου χόλου. Το ίδιο ισχύει και για τις βωμολοχίες του Αριστοφάνη. Αντλούσε την ελευθεριότητά του από την ιερότητα του θεάτρου. Τον προστάτευε ο Διόνυσος. Αν μιλούσε έτσι στον δρόμο ή στη γυναίκα του μάλλον θα είχε κακά ξεμπερδέματα.
Οταν ξέρεις ότι οι ψηφοφόροι σου, πριν σε εκλέξουν, μούντζωναν τη Βουλή, την αποκαλούσαν «μπουρδέλο» και ζητούσαν να καεί, οφείλεις να τους ικανοποιήσεις. Κι απ’ τη στιγμή που δεν μπορείς να τους ικανοποιήσεις με τις πράξεις σου, τουλάχιστον προσπαθείς να τους ικανοποιήσεις με τις λέξεις σου.
- Κι αν η χυδαιολογία των Χρυσαυγιτών αντιμετωπιζόταν κάποτε ως περιθωριακή, μετά τα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ έχει πλέον θεσμοθετηθεί.
Είναι με τον λαό όχι επειδή φροντίζει τον «λαό», αλλά επειδή συμπεριφέρεται σαν τον «λαό». Το χειρότερο με την εικόνα του Πολάκη δεν είναι ότι είναι αυτός που είναι, θρασύς, αγενής, χυδαίος. Πόσους Πολάκηδες συναντάτε καθημερινά; Το χειρότερο είναι ότι λειτουργεί ως λαϊκό πρότυπο. Λαϊκός είναι αυτός που βρίζει, που είναι αγενής στα όρια του χυδαίου, κι αν δεν μπορεί να εγχειρήσει αιμορροΐδες αυτό το αναλαμβάνουν οι ηγέτες του για λογαριασμό του. Η κάλυψη του Τσίπρα στον υπουργό του είναι ολόκληρο ιδεολογικό, ανθρωπολογικό πρόγραμμα.
Την περίοδο της δικτατορίας οι λόγοι του Γ. Παπαδόπουλου, γραμμένοι σε άπταιστη καραβανική καθαρεύουσα, με τις εκατοντάδες παρενθετικές, σύμπτωμα σχιζοφρένειας, κατάφεραν να απαξιώσουν ένα μεγάλο κεφάλαιο του Σύγχρονου Ελληνικού Πολιτισμού. Δεν ήταν γραμμένοι για να πείσουν.
- Τη δικτατορία μπορεί να την υποστήριξε, ή να την ανέχθηκε, το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, όμως δεν κατάφερε να επιβάλει δική της ιδεολογία. Ο Πουλαντζάς, στο «Φασισμός και Δικτατορία» κάνει τον διαχωρισμό.
Γιατί ο Ηλιού και ο Πασαλίδης αγόρευαν στη μεικτή καθομιλουμένη της εποχής τους, κι ας ήσαν αριστεροί; Στη Βουλή δεν μιλούσαν πάντως την ίδια γλώσσα με την τότε παράνομη Κομμουνιστική Επιθεώρηση. Είναι επειδή είχαν νομική παιδεία; Ή μήπως επειδή, έχοντας νομική παιδεία, σέβονταν και το οικοσύστημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας; Το πρόβλημα της σημερινής Αριστεράς είναι διττό: ούτε παιδεία έχει ούτε σέβεται το οικοσύστημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
- Το πρόβλημα δεν είναι ότι το λεξιλόγιο των ελληνικών του κ. Τσίπρα δεν ξεπερνάει τις χίλιες λέξεις και των αγγλικών του τις εκατό.
- Το πρόβλημά του είναι ότι θεωρεί πως η αδιαφορία για τους κανόνες της συμπεριφοράς, τη μόρφωση, τη γλωσσική ευγένεια τον μετατρέπει αυθωρεί και παραχρήμα σε λαϊκό ηγέτη.
Το πρόβλημα δεν είναι γλωσσικό. Με απωθούν οι γλωσσαμύντορες, όσο με απωθούν και οι πρόσκοποι της οικολογίας. Οι περισσότεροι από δαύτους είναι ατάλαντοι επίδοξοι συγγραφείς που έγιναν επιμελητές για να διορθώνουν ό,τι οι ίδιοι θα ήθελαν, και δεν μπορούν, να γράψουν. Πιστεύω στα «καλά» ελληνικά που έλεγε ο Λορεντζάτος, και όχι στα «σωστά» ελληνικά.
- Το πρόβλημα είναι πολιτικό, και κατά συνέπεια ηθικό.
- Το οικοσύστημα της ελληνικής κοινωνίας έχει καταστραφεί.
- Η χυδαιολογία έχει επιβληθεί ως κυρίαρχος πολιτικός λόγος που παλεύει να επιβληθεί ως ιδεολογία.
- Δεν πιστεύω ότι θα τα καταφέρει.
- Θα μείνουμε στη δικτατορία του χυδαίου, όπως μείναμε στη δικτατορία των καραβανάδων.
- Εχω ψευδαισθήσεις;
- Μπορεί.
- Ομως δεν μου βγάζετε απ’ το μυαλό ότι υπάρχει μια Ελλάδα που δεν αναγνωρίζει τον εαυτό της ούτε στον Πολάκη ούτε στον Τσίπρα.
-----------------------------
Αθλιότητα χωρίς τέλος
Δύο λόγια για τον κ. Μητσοτάκη κι ένα υστερόγραφο για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ
Η
σημερινή πολύωρη συζήτηση στη Βουλή υποτίθεται πως ήταν για την
οικονομία και τις αποφάσεις του Eurogroup. Παρ’ όλα αυτά ακούσαμε πάλι
για νταβατζήδες και ισοβίτες, για τα «Νoor 1», ακούσαμε και για
ποδόσφαιρο και για ανεπάγγελτους, κυρίως παρακολουθήσαμε ένα διαγωνισμό
κούφιας ατάκας, ένα ρεσιτάλ εξυπνακισμού.
Αυτά τα
πλάνα παίζουν και θα παίξουν στα δελτία ειδήσεων, αυτά τα πλάνα θα
παρακολουθούμε και αύριο, τα «εντυπωσιακά» υποτίθεται της συνεδρίασης
της Βουλής. Όλα αυτά θα επισκιάσουν τα μέτρα, τη συνέχιση της
βαρβαρότητας, την εξαθλίωση, τα ξεπουλήματα, στα οποία ταυτίζονται στις
βασικές επιλογές ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Η σημερινή
συζήτηση στη Βουλή ήταν μια ακόμα απόδειξη της τεράστιας απόστασης των
κυρίαρχων πολιτικών εκπροσώπων από τον κόσμο. Δίνουν σόου, κάνουν
διαγωνισμό εντυπώσεων, την ίδια ώρα που ο λαός ρημάζεται, την ίδια ώρα
που έχουν ρημάξει και ρημάζουν το λαό.
Δύο λόγια στον κ. Μητσοτάκη
Ο κύριος Μητσοτάκης, πρόεδρος της Νέας
Δημοκρατίας, αφού σε πρόσφατες δηλώσεις του εκτίμησε πως η Χρυσή Αυγή
περιθωριοποιήθηκε και είναι σαν να μην υπάρχει (Politico) και παράλληλα
ισχυρίστηκε ότι η τρομοκρατία στην Ελλάδα έχει προέλευση από την άκρα
Αριστερά, σήμερα επέμεινε στο δεύτερο (διευκρινίζοντας ότι μιλά μόνο από
τη μεταπολίτευση και μετά…). Επίσης, θυμήθηκε πως η Χρυσή Αυγή είναι
νεοναζιστική οργάνωση με εγκληματικά στοιχεία.
Για το εάν η Χρυσή Αυγή είναι σαν να μην
υπάρχει δεν χρειάζεται και πολλές αποδείξεις. Δυστυχώς, οι ναζί
υπάρχουν και αποκαλύπτεται διαρκώς η εγκληματική τους δράση, κυρίως μετά
τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Από εκεί και πέρα τώρα δύο γνωστά
πραγματάκια περί σχέση της Αριστεράς με την τρομοκρατία και τις
πρακτικές της. Ο κύριος Μητσοτάκης, αφού έμαθε να αναφέρεται και στον
Μαρξ (όπως είπε στη Βουλή ένας φίλος του θύμισε κάτι που φέρεται να είπε
ο Μαρξ – «καλύτερα ένα άθλιο τέλος, παρά μία αθλιότητα χωρίς τέλος»*)
γνωρίζει τα βασικά: Την ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή που έχει θεωρητικά
και πρακτικά η επαναστατική Αριστερά από την τρομοκρατία. Μιας που
μαθαίνει αποσπάσματα μπορεί να βρει πολλά από εδώ για
το θέμα (θα διαβάσει και Ένγκελς και Λένιν και Γκεβάρα).
Επίσης, υπάρχει και η ελληνική Ιστορία (και πριν την μεταπολίτευση) με
το κράτος – τρομοκράτη, το κράτος με τα Μακρονήσια. Επιπλέον, υπάρχει
και η Ιστορία στη μεταπολίτευση. Ας μείνουμε, όμως, εδώ προς το παρόν.
Υ.Γ: Για τον αντιφασισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να θυμίσουμε τα δύο πρόσφατα ξεπλύματα της Χρυσής Αυγής, στη Ρω και την υποδοχή των λείψανων των πεσόντων στην Κύπρο παρέα με τον… χουντοΚασιδιάρη.
***
*Από το facebook του Νίκου Μπογιόπουλου για τη φράση που επικαλέστηκε ο κ. Μητσοτάκης: Ο
Μαρξ τα έχει πει σχεδόν όλα. Αλλά κι ό,τι δεν έχει πει φροντίζουν να
του το χρεώνουν ή να του το πιστώνουν οι κατά καιρούς… αναγνώστες του.
Οπως ο κ.Κυριάκος Μητσοτάκης.Ο οποίος κ.Μητσοτάκης, για δεύτερη φορά
μέσα σε μια βδομάδα κατέφυγε στον… Μαρξ (μάλλον πρέπει να το κοιτάξει).
Κι όπως συγκεκριμένα είπε στη Βουλή, ένας φίλος του τού θύμισε τη φράση
του Μαρξ «καλύτερα ένα άθλιο τέλος, παρά μία αθλιότητα χωρίς τέλος».
Δεν ξέρουμε που ακριβώς βρήκε τη φράση αυτή του Μαρξ ο φίλος του κ.Μητσοτάκη, ούτε που την είχε δει ο κ.Μητσοτάκης και μετά την θυμήθηκε. Αυτό
που γνωρίζουμε είναι ότι η ακριβής φράση είναι η εξής: «Καλύτερα ένα
φρικτό τέλος, παρά μια φρίκη χωρίς τέλος». Έτσι τουλάχιστον έχει
καταγραφεί στο κλασικό έργο του Μαρξ «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου
Βοναπάρτη» και έχει αποδοθεί στα ελληνικά (εκδόσεις Αναγνωστόπουλος,
σελ. 375 – εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, σελ. 127 – εκδόσεις Θεμέλιο, σελ.
137). Στα δε αγγλικά (η πρώτη δημοσίευση του έργου έγινε σε περιοδικό
της Νέας Υόρκης) η απόδοσή της είναι «Rather an end with terror than
terror without end!» Α, ναι: Η φράση δεν είναι του Μαρξ. Γι’ αυτό και ο
Μαρξ την χρησιμοποιεί εντός εισαγωγικών. Πρόκειται για παλιά γερμανική
παροιμία που έλκει την καταγωγή της από έναν Πρώσο αξιωματικό των αρχών
του 19ου αιώνα.
===================Καλλιτέχνες και "καλλιτέχνες"..
..αντέδρασε ως εξής στην απαγόρευση-λογοκρισία του μαύρου σκοταδισμού:
" Θα ήθελα να ζητήσω από τον κύριο Υπουργό να αποσύρει από την διδακτέα ύλη και το τραγούδι μας “Γιορτή” (αν όντως υπάρχει τέτοια πρόταση). Δεν θέλω να
συμμετέχω σε εκπαιδευτικά πονήματα εάν αυτά χρειάζονται την έγκριση οποιουδήποτε ιερατείου. Ακόμα κι αν με εγκρίνουν αυτοί, δεν τους εγκρίνω εγώ γι’ αυτόν τον ρόλο "
Μεγαλειώδης απάντηση ενός συνειδητοποιημένου ανθρώπου κατά της σύμπραξης ρασοφόρων σκοταδιστών και αριστερών νεοφιλελεύθερων συστημικών.
Ο "συννεφούλας" Νιόνιος δεν έχει απαντήσει ακόμα,
..κι ο "Μπαγάσας" Νικόλας σίγουρα θα χαμογελάει από κει πάνω με την κατάντια του.
Και φυσικά με την κατάντια μας, σήμερα, όπου το δεύτερο μεγαλύτερο "ΟΧΙ" στην σύγχρονη ιστορία μας δεν τιμάται, δεν εορτάζεται από το επίσημο κράτος,
..αλλά αποσιωπάται στην απελπισμένη προσπάθεια των προδοτών να ξεχαστεί η προδοσία τους.
Σύσσωμη η αντιπολίτευση σήμερα όπως και τότε ( ΝΔ, Ποτάμι, ΠαΣοΚ) θα ψηφίσουν "ΝΑΙ" στο survivor,
..ενώ το ΚΚΕ όπως και τότε θα προτείνει στους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν "λευκό".
Ένας λαός καταπροδομένος από όλους κι από παντού,
..πώς να σταθεί όρθιος από μιά χούφτα μόνον αληθινούς καλλιτέχνες,
..που το σύστημα σπεύδει να χαρακτηρίσει αναρχικούς και περιθωριακούς;
Φίλε Γιάννη, αξέχαστε Νικόλα,
..σιωπητήριο!..
Τα χουμε περιγράψει: Για να κλείσει κάθε αξιολόγηση προαπαιτούμενο είναι οι άνθρωποι των δανειστών στη χώρα να έχουν πλήρη ασυλία. Στην περίπτωση του Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ και αποζημίωση για τα δικαστικά έξοδα.
Είναι μια κατάφωρη παρέμβαση των δανειστών στην ελληνική δικαιοσύνη.
Η Τρόικα αποφασίζει την κατάργηση των δικαιωμάτων των πολιτών παραβαίνοντας κάθε ευρωπαϊκή νομοθεσία και κάθε έννοια δικαίου.
Η κυβέρνηση τα νομοθετεί καταπατώντας το σύνταγμα.
Και η δικαιοσύνη τα κατοχυρώνει ως νόμιμα.
Όλοι τους τα χουν κάνει πλακάκια.
Μέσα σε μερικές μέρες: Ο Άρειος Πάγος αναίρεσε το βούλευμα για τον Γεωργίου.
Το ΣΤΕ αποφάσισε την παραγραφή της φοροδιαφυγής πέραν της πενταετίας.
Και μόλις χθες, πάλι ο Άρειος Πάγος αποφάνθηκε πως «μόνη όμως η καθυστέρηση καταβολής του μισθού δεν συνιστά βλαπτική, υπό την εκτεθείσα έννοια, μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας, εκτός αν γίνεται δολίως και δη για να εξαναγκασθεί ο μισθωτός σε αποχώρηση από την εργασία του», επεκτείνοντας περαιτέρω στα εργασιακά την έννοια του δόλου του εργοδότη που είχε δολίως εισαχθεί σε σχέση με τα εργατικά ατυχήματα το 2013-2014.
- Ο πινοσετισμός φτάνει στην Ελλάδα σε νέα ύψη.
- Και για αυτό ευθύνεται η νιοστή φορά αριστερά που σφετερίστηκε κι έσβησε κάθε μορφή αντίδρασης.
- Γιατί όταν οι προηγούμενες κυβερνήσεις επιδίωκαν κάτι τέτοιο έβρισκαν μπροστά τους τοίχο. Με την νιοστή φορά αριστερά ο δρόμος είναι ελεύθερος και τα σκυλιά δεμένα.
- Η νιοστή φορά αριστερά όχι μόνο τα χει κάνει πλακάκια με τους ισχυρούς αλλά φροντίζει να επεκτείνει το προνόμια της ανομίας σε μικρές ομάδες αριστεριστών παλιόφιλων, στο όνομα των παλιών καλών καιρών της αντιδραστικότητας.
Αλλά αυτά είναι πταίσματα σε σχέση με το τι κάνει στα δικαιώματα των πολιτών τα οποία τα χει ξεφτιλίσει.
Άρτος και θεάματα χωρίς τον άρτο: Έτσι κόβουν κορδέλες για έργα που δεν έφτιαξαν αυτοί, πανηγυρίζουν για τον πρώτο ελληνικό δορυφόρο ο οποίος είναι όμως εδώ και καιρό αραβικός και στήνουν μνημεία όχι για τα θύματα των μνημονίων αλλά για τους εργαζομένους της ΕΡΤ που πέθαναν το διάστημα του μαύρου της ΕΡΤ το 2013-2015.
- «Μνήμες και χρέος» λέγεται το μνημείο, καλαίσθητο είναι αλλά ούτε το χρέος ούτε τα μνημόνια είναι «μνήμες» μακρινές μα τραυματικά βιώματα που οδηγούν κι άλλους συμπολίτες μας στην αυτοκτονία ή στην μετανάστευση…
- Αυτός που ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Αυτός που ελέγχει το παρόν, ελέγχει το μέλλον» έγραφε ο Orwell στο 1984.
Σχόλια