Τα «κουρέλια» του ΠΑΣΟΚ σε νέα απόπειρα νεκρανάστασης…

Blogger: Δεν ...συμμερίζομαι τις απόψεις του παρακάτω κειμένου και το βρίσκω εμπαθές. Είμαι έτοιμος να ψηφίσω το το παλαιοΠΑΣΟΚ, αν ο εικονιζόμενος κ. Γείτονας - ταμίας του ΠΑΣΟΚ κάποιον καιρό - απαντήσει στα λεγόμενα - καταγγελίες του παρακάτω Video. (Ή να τον καταγγείλει ως λασπολόγο)

2. Δεν μπόρεσα να δακρίνω τον μεταμφιεσμένο στρατηγό! Το είδε κανείς; (Δεν μπορώ να φαντασθώ τον Σημίτη να κάνει βήμα χωρίς αυτόν...)

Όπως έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές οι ιστορικές τραγωδίες, κατά κανόνα, βρικολακιάζουν σαν κακόγουστες φάρσες.
Η τραγωδία του πασοκισμού, βεβαίως, μας δίνει μια μεγάλη ποικιλία από ιλαροτραγικές και κακόγουστες φάρσες αχαλίνωτης παρακμιακής αυθάδειας και... κακοήθους νεοπλασίας.

• Τα «υλικά» του ΠΑΣΟΚ, όσα δεν …πέταξαν σε καιροσκοπικές πτήσεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ, μεταμφιεζόντουσαν σε διάφορες ποικιλίες της κεντροαριστερής απάτης, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν μπορούσαν να βγούνε από το σκουπιδοτενεκέ…
• Σήμερα επιχειρούν μία νέα απόπειρα νεκρανάστασης με το «Συνέδριο» της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης»…
• Τα πασοκικά «κουρέλια» έχουν την αυταπάτη ότι μπορεί να τραγουδήσουν ξανά…
• Όσο, ωστόσο, και αν τα «αριστερά» ανδρείκελα του ΣΥΡΙΖΑ ξεπλένουν τους πάντες, τα «κουρέλια» του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμία πολιτική τύχη…
• Ο ΣΥΡΙΖΑ τους ξεπλένει αλλά τα πτώματα δεν ανασταίνονται και μάλιστα σε εποχές που ΟΛΟΙ …κατευθύνονται στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.
• Αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από περσυνό άρθρο μας:
• Τα κουρέλια του πασοκισμού σε νέα «κεντροαριστερή» φάρσα…
• Βρίσκεται εδώ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10238
Τα κουρέλια του πασοκισμού σε νέα «κεντροαριστερή» φάρσα…

• Η «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πετυχαίνει και έναν άλλο ιστορικό «άθλο»: Γίνεται και το πλυντήριο των ΠΑΝΤΩΝ…
• Νομιμοποιεί και ξεπλένει ΟΛΑ τα εγκλήματα των προηγούμενων ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), παρέχοντας έτσι τη δυνατότητα της …ανάστασης και αναπαλαίωσης αυτών των πτωμάτων…

Ακόμα και τα κουρέλια του πασοκισμού βγήκαν από το σκουπιδοτενεκέ και μιλάνε εκ νέου για «κεντροαριστερά»: Μια φάρσα που τραγουδιέται, εδώ και πολλά χρόνια, από τα κουρέλια του πασοκικού εκφυλισμού, ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε περιόδου…

• Η «αριστερή» κυβερνητική ΑΠΑΤΗ και τα θηριώδη ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ αυτής της κυβέρνησης, σε συνδυασμό με την ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ενός αγωνιστικού λαϊκού κινήματος, ανέστησαν τις παλιές φόρμες της ΑΠΑΤΗΣ: Της «κεντροαριστεράς» και της «κεντροδεξιάς»…
• Μόνο που «κεντροαριστερά» και «κεντροδεξιά», σήμερα, ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ. Αποτελούν το ντροπαλό ψευδώνυμο της νεοταξικής υποταγής και του τοκογλυφικού δωσιλογισμού…
• «Κεντροαριστερά» και «κεντροδεξιά», σήμερα, είναι η φιλοσοφία του 4ου Ράιχ: Των παρά φύση επιμειξιών, της κατάργησης των κοινωνικών, ΕΘΝΙΚΩΝ, ιδεολογικών, πολιτικών οριοθετήσεων, του ΓΕΝΙΚΟΥ πολτού.
• Ετικέτες εξαπάτησης των λαϊκών μαζών κατασκευάζουν…
• Μόνο που αυτές οι νέες φάρσες γρήγορα θα κονιορτοποιηθούν από την πραγματικότητα. Δεν μπορούν να λειτουργήσουν κάτω από το καθεστώς της νέας αποικιοκρατίας, σε συνθήκες ολοκληρωτικής ισοπέδωσης της ελληνικής κοινωνίας, εξόντωσης του ελληνικού λαού και κοχλάζουσας λαϊκής οργής.
• Τα κουρέλια του ΠΑΣΟΚ ζούνε σε άλλο κόσμο. Κινούνται στην περιοχή της παρακμιακής τους ανοησίας και γελοιότητας…

ΠΗΓΗ
ΥΓ1*Οι του ΠΑΣΟΚ μόνο σε μια περίπτωση δικαιούνται να ομιλούν περί αριστεράς. Μόνο υπό την έννοια ότι ο Ταμίας του, κ. Γείτωνας, ενθυλάκωνε τα ωφελήματα εις την αριστερή τσέπη και ουδέποτε στην δεξιά. Έτσι για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. 
ΥΓ1. Υπάρχει κάποια εξήγηση γιατί αυτός ο Θεοχαρόπουλος Θ - ο εικονιζόμενος μεταξύ ΓΑΠ και Φρόσως - μου δείχνει πιο τελειωμένος από τον Σημίτη; Σε πόση απόγνωση μπορεί να βρίσκονται για να πλασσάρουν ως αρχηγό ένα τύπο που ζέχνει πτωμαϊνη;
=====================

 Στο «κάδρο» των «λαδιάρηδων» και ο Σημίτης

===============================
 Το νέο λογότυπο της ΔΗ-ΣΥ παρακαλά για παρωδίες. Να 15 απ' τις καλύτερες ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Κίνημα κλπ έχουν νέο σύμβολο. Σε όλους θυμίζει κάτι διαφορετικό

 

http://www.lifo.gr/articles/mikropragmata/151132 

Το νέο λογότυπο της ΔΗ-ΣΥ παρακαλά για παρωδίες. Να 15 απ' τις καλύτερες ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Κίνημα κλπ έχουν νέο σύμβολο. Σε όλους θυμίζει κάτι διαφορετικό... 3.7.2017 | 21:20 Tweet Send Mail SHARES 38 ΣΧΟΛΙΑ 2 Από τον ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ Λίγο πριν από την τελική ομιλία της Φώφης Γεννηματά στο Συνέδριο, παρουσιάστηκε το νέο σύμβολο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Πρόκειται για φιγούρες πέντε προσώπων με διαφορετικά χρώματα, σε μια απόπειρα απεικόνισης της πολυσυλλεκτικότητας του νέου φορέα. Εμένα μάλλον μ' άρεσε η '80s ρετροφουτουριστική αισθητική του. Να πώς το είδαν οι υπόλοιποι... via Ο,τι να'ναι via Ο,τι να'ναι . . . . . . . . . Επιτέλους επιστροφή στις ρίζες... (via Οι αχαΐρευτοι) Επιτέλους επιστροφή στις ρίζες... (via Οι αχαΐρευτοι) . Πηγή: www.lifo.gr

Κεντροαριστερά μπαίνοντας ή βγαίνοντας;

Και από τη σύμπτυξη πέντε κομμάτων, μικρών και άλλοτε μεγάλων, γεννήθηκε χτες το ένα που δηλώνει ότι εκπροσωπεί την Κεντροαριστερά στην Ελλάδα. Καλώς. Μένει να μας δηλώσει και ποια ακριβώς είναι η ιδεολογία, το πολιτικό πιστεύω και ποιο το πολιτικό πρόγραμμα. Επειδή, από την ιδρυτική συγκέντρωση δεν ακούσαμε τίποτε περισσότερο από ευχολόγια, μεγαλοστομίες και τετριμμένα συνθήματα. Α! Και τα ίδια παλιά, φθαρμένα πρόσωπα. Και δεν ακούσαμε ούτε μία συγνώμη!

Στην πολιτική, όπως και στην οικοδομή δεν μπορείς να χτίσεις στέρεο οικοδόμημα από παλιά φθαρμένα υλικά. Κατ αρχήν δεν πουλάει. Δεύτερον δεν αντέχει.

Και μόνο η ενεργός παρουσία δύο πρώην πρωθυπουργών, που απαξίωσαν το όνομα και την υπόσταση του κραταιού ΠΑΣΟΚ και το μετέτρεψαν σε κομματάκι του 6% θα αρκούσε για συνταγή αποτυχίας. Όχι κατ ανάγκη εκλογικής. Αποτυχίας πολιτικής. Αποτυχία σε ενδεχόμενη διακυβέρνηση της χώρας.

Ο μεν κ Σημίτης κατατροπώθηκε εκλογικά από τη δυσωδία των σκανδάλων επί πρωθυπουργίας του, για τα οποία δεν αισθάνθηκε ούτε στιγμή την υποχρέωση απέναντι στο λαό και το κόμμα του να ζητήσει συγνώμη, ακόμα και αν δεν συμμετείχε σ αυτά. Ποια είναι η ευθύνη του πρωθυπουργού αν όχι η ευθύνη της λειτουργίας της κυβέρνησής του;

Ο κ Σημίτης ακόμα και σήμερα συμπεριφέρεται σαν να ήταν άλλος από την κυβέρνησή του! Ένας άμωμος εν μέσω ληστών και καταχραστών. Ένας ανεύθυνος για τους υπουργούς του. Στην πραγματικότητα όμως ήταν ο τρόπος που πρωθυπούργευσε που έδωσε το δικαίωμα σε τόσους πολλούς να ορμήξουν σε τόσα πολλά. Αυτό, ο κατά τα άλλα εύθικτος κύριος Σημίτης δεν είχε ποτέ την ευθιξία να το αισθανθεί.

Ο δεύτερος, κ Γ.Α Παπανδρέου, αφού έβαλε τη χώρα σε τροχιά καταστροφής με την ένταξή της σε επιτήρηση, αντί να ακολουθήσει σφιχτή δημοσιονομική πολιτική αμέσως μόλις εκλέχτηκε, ψήφισε την κατάργησή της χώρας από τον πίνακα των χωρών με εθνική κυριαρχία, όπως πρόβλεπε το Μνημόνιο 1, το οποίο αναπαράγεται σε όλα τα επόμενα ως προς τα βασικά εδάφια.

Επιπλέον, επέτρεψε έναν αχταρμά ασυνεννοησίας και βιλαετίων ανάμεσα στους υπουργούς του, ενώ εκείνος στήριζε τη διακυβέρνηση τη χώρας σε ένα στενό οικογενειακό κογκλάβιο! Η ακυβερνησία ήταν προφανής και ο γολγοθάς των άγριων περικοπών σε μισθούς, συντάξεις, με άνοδο της ανεργίας και ύφεση πρωτοφανής για τους κατοίκους.

Ο άνθρωπος που έχει δηλώσει, και δικαίως, ότι δεν ήθελε να γίνει πρωθυπουργός, αλλά καθηγητής πανεπιστημίου, εμφανίζεται πάλι στο πολιτικό προσκήνιο λες και ένα «αόρατο» οικογενειακό χέρι τον υποχρεώνει.

Οι άλλοτε υπουργοί και πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ που αποτελούν το βαρύ πυροβολικό του νέου, πενταμελούς, κόμματος της κεντροαριστεράς με το όνομα Δημοκρατική Συμπαράταξη, έχουν στην πλάτη τους το πιο σημαντικό στοιχείο: Απέτυχαν να βελτιώσουν τη ζωή των πολιτών, απέτυχαν να εμπνεύσουν την εμπιστοσύνη τους για το μέλλον, απέτυχαν στα υπουργικά τους καθήκοντα.

Επιπλέον, βαρύνονται με το γεγονός ότι αρνούμενοι να εφαρμόσουν πολιτικές για την εξυγίανση του άρρωστου κρατικού μηχανισμού, εφάρμοσαν κι από πάνω πολιτικές παραπέρα εξόντωσης εισοδημάτων, επιχειρήσεων, εργαζόμενων, και απαξίωσης του πλούτου της χώρας.

Το πιο σημαντικό: Απαξίωσαν στη συνείδηση του πολίτη κάθε φιλολαϊκότητα που είχε ως αναπόσπαστο συστατικό στοιχείο του το ΠΑΣΟΚ. Έγιναν κι αυτοί για τους πολίτες εχθροί του λαού.

Ξόδεψα 500 λέξεις για όλα αυτά επειδή τα κόμματα παγκοσμίως έχουν δύο κύρια ατού: Την ιδεολογία τους και τα πρόσωπα. Η νέα Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν έχει να προσθέσει τίποτε σε κανένα από τα δύο χαρακτηριστικά.

Τα πρόσωπα, από τα οποία απαρτίζεται είναι πολιτικώς ευνουχισμένα. Καθένας που έχει αποτύχει να προσθέσει στη χώρα υπουργεύοντας δεν θα μπορεί να επιχειρηματολογήσει πουθενά. Σε μία Έλλάδα που έχει τεράστια ανάγκη από άφθαρτες πολιτικές παρουσίες. Ο αυτόματος συνειρμός κάθε πολίτη και κάθε πολιτικού αντίπαλου θα είναι «σε είδαμε κι εσένα τι έκανες».

Επειδή, όμως, η χώρα έχει κατέβει στην πολιτική απολιτισιά με τις προσωποπαγείς πολιτικές και με την απουσία σαφών ιδεολογιών των κομμάτων και σαφών πολιτικών προγραμμάτων, ένα ακόμα συνονθύλευμα πολιτικών προσώπων με την αοριστία «Κεντροαριστερά» δεν έχει να προσφέρει τίποτε στο λαό.

Ένα τέτοιο συνονθύλευμα, χωρίς σαφές ιδεολογικό και πολιτικό πρόγραμμα είναι πέρα από σαφές πως το μόνο που έρχεται να κάνει είναι μια ακόμα διαχείριση της ίδιας πολιτικής που ακολουθεί ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ και που ακολουθούσαν τα μέλη του ΠΑΣΟΚ και της κυβερνητικής ΔΗΜΑΡ προηγουμένως.

Ποια είναι η διαφορά; Εμείς, λένε, δεν είμαστε τόσο ψεύτες και τόσο ανίκανοι όσο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μπορεί μέχρι ένα σημείο να έχουν δίκιο ως προς το δεύτερο. Γιατί ως προς το πρώτο δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε σε ποιόν από τα δύο πολιτικά μορφώματα να δώσουμε το χρυσό μετάλλιο της ψευτιάς.

Αυτά τα χαρακτηριστικά που λένε ότι διαφοροποιούν την υπάρχουσα κατάσταση από την υποσχεμένη δεν αρκούν. Οι πολίτες έχουν ανάγκη να ξέρουν τι ακριβώς πιστεύεις κι τι θα κάνεις. Πιο πολύ κι από τους πολίτες το έχει ανάγκη η ίδια η διακυβέρνηση:

Ποια οικονομική πολιτική θα ακολουθήσεις, ποια ασφαλιστική πολιτική θα εφαρμόσεις, ποιο είναι το πρόγραμμά σου για τους εργαζόμενους, τους επιχειρηματίες, τη σχέση εισοδημάτων- φόρων, τη σχέση ασφάλειας- ελευθερίας, τη σχέση εργοδότη- εργάτη, την πολιτική για την Παιδεία, για την Υγεία, για τη Γεωργία, την εξωτερική πολιτική (χωρίς έξω οι βάσεις που έμειναν).

Όλα αυτά, και άλλα πολλά, είναι το στίγμα, η σαφής υπόσχεση ενός κόμματος στους πολίτες για να διεκδικήσει όχι απλώς την ψήφο τους. Να διεκδικήσει το καθήκον μιας ΣΟΒΑΡΗΣ διακυβέρνησης. Αλλιώς είναι μία από τα ίδια.

Ο λαός έχει φτάσει στο αμήν με το μία από τα ίδια Και τα έχει δοκιμάσει όλα τα ίδια αρκετές φορές από το 1974 και μία φορά το 2015. Στην κυριολεξία και μεταφορικά «τα έχει δει όλα».

Οι ομιλίες, οι παρουσίες και οι τοποθετήσεις στην ίδρυση της νέας Δημοκρατικής Συμπαράταξης μας λένε σαφώς ένα πράγμα: Έγινε μια συγκόλληση για να μην καλύψει το κενό του κέντρου ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για να καλυφθεί το εκλογικό κενό σε μια ενδεχόμενη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Κοινώς, να μετρήσουμε ψήφους για να’ ρθουμε μια μέρα πάλι στην εξουσία. Θεμιτό. Αλλά…

Αλλά, δεν είναι αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος. Ο τόπος έχει ανάγκη από ανθρώπους και κόμματα με σαφή προσανατολισμό.  Οι ΟΦΑ και τα φλού τον έχουν καταστρέψει. Και το πολιτικό σκηνικό σε επίπεδο δυνάμεων εξουσίας είναι περίπου σαφές.

Από τη μία πλευρά είναι η ΝΔ, η οποία εκπροσωπεί τη συντηρητική παράταξη, με την αντίστοιχη πολιτική σε όλους τους τομείς, συμφωνεί- δε συμφωνεί κανείς μαζί της. Η πολιτική της είναι εκφρασμένη σε όλους τους τόνους. Λίγο πιο φιλελεύθερη αλλού, λίγο πιο νεοφιλελεύθερη αλλού, δεν κάνει διαφορά. Είναι σαφής. Καθένας που την ψηφίζει ξέρει τι πιστεύει και τι να περιμένει.

Από την άλλη πλευρά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εκπροσωπεί τη μαρξιστική κομμουνιστική αριστερά στη μορφή που την καταλαβαίνουν τα στελέχη του. Στρεβλή- ξεστρευλή, αυτή είναι. Η πολιτική του είναι «τα κάνω όλα αρκεί να μη χάσω την εξουσία, γιατί ονειρεύομαι κρατώντας την να εφαρμόσω μια μέρα την κομμουνιστική πολιτική μου». Πώς θα εφαρμόσει μια μέρα πολιτική σπέρνοντας ερείπια είναι δικό του πρόβλημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σταματάει σε κάθε ευκαιρία να το θυμίζει στο λαό. Είναι ξεκάθαρος.

Μεταξύ της παραδοσιακής παράταξης και της κομμουνιστικής αριστεράς ορφανεύει ένας πολιτικός ιδεολογικός χώρος: Η σοσιαλδημοκρατία. Με σαφείς πολιτικές, ιδεολογία, στόχους, προγράμματα. Και δεν ορφανεύει μόνο στη χώρα. Ορφανεύει και στα μυαλά των πολιτικών που την επικαλούνται, αλλά δεν την προωθούν. Όπως θα’ λεγε και ο παππούς Γ. Παπανδρέου «μας ερωτεύονται αλλά δεν μας παντρεύονται».

Η σοσιαλδημοκρατία, λοιπόν, που θα ήταν το μόνο αξιόμαχο και σοβαρό αντίπαλο δέος στη χαοτική μαρξιστική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία και θα ξανάστελνε στο 3% του διανοουμενίστικου ομίλου προβληματισμού, απουσιάζει εντελώς από τη νέα Δημοκρατική Συμπαράταξη. Η οποία θέλει να είναι η συνέχεια ενός πανελλήνιου σοσιαλιστικού κινήματος παρ όλο που τα στελέχη της ευτέλισαν και το σοσιαλιστικό και το κίνημα.

Αλλά, το κυριότερο που απουσιάζει δεν είναι αυτό. Απουσιάζει αυτό που χρωστάει το κίνημα και τα στελέχη του και κυρίως οι δυο πρώην πρωθυπουργοί που καμάρωναν χαμογελαστοί σαν αθώες περιστερές αυτές τις μέρες στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας: Ένα ΣΥΓΝΩΜΗ στο λαό. Ένα  ΣΥΓΝΩΜΗ που απαξίωσαν κι αυτοί την πολιτική και τον κοινοβουλευτισμό, όπως όλες οι εδώ και δεκαετίες κυβερνήσεις. Και ένα ΣΥΓΝΩΜΗ που απαξίωσαν μια ιδεολογία.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδη
========================

Και το όνομα αυτού ΔΗΣΥ 

που με ένα αναγραμματισμό

δίνει την προοπτική ΔΥΣΗ

 ---------------

ΔΗ.ΣΥ: Το “συνέδριο” του τίποτε και η εξαφάνιση του Ανδρέα, του ΠΑΣΟΚ και της Ιστορίας

 

 Στις τελευταίες εμφανίσεις της η Φώφη Γεννηματά ζητάει εκλογές. Προφανώς βιάζεται να δει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να παίρνει τις 35 έδρες που του χάρισε αρνούμενη να ψηφίσει την απλή αναλογική. Τελικά κανείς δεν φτάνει τυχαία στο σημείο να τον παίρνει στο ψιλό ακόμη και ο Λεβέντης.

Σχετικό: Ευτυχώς που ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είναι κοντά μας...

Του Γ. Λακόπουλου

“Η μεγάλη προδοσία – Κάτω τα  χέρια από το  ΠΑΣΟΚ” ανέβασε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού στο Διαδίκτυο ο καθηγητής Θόδωρος Καρυώτης, υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας το 2012, όταν τελείωσαν οι εναρκτήριες ομιλίες στο περίφημο “συνέδριο” της “Δημοκρατικής Συμπαράταξης”.

Με δυο φράσεις τα είπε όλα: το “συνέδριο” εξαφάνισε το κόμμα που άλλαξε την πορεία την χώρας και τον τρόπο άσκησης της πολιτικής.

Σα να μην υπήρξε ποτέ. H σα να συνιστά ψόγο για τους...

πολίτες που το υποστήριξαν.  Σα να ήταν το ΠΑΣΟΚ μόνο όσοι έγιναν υπουργοί,  ή όσοι επωφελήθηκαν παριστάνοντας τα “στελέχη”, οπότε αυτοι αποφασιζουν για την υπαρξή του.

Αν εξαιρεθούν παλιά στελέχη που πήγαν για συναισθηματικούς λόγουςστο <συνέδριο> , χωρίς να περιμένουν τίποτε και το έδειχναν με τον τρόπο τους, ήταν το “συνέδριο των καιροσκόπων”. Ήτοι των παλιών αξιωματούχων που το  χαντάκωσαν, όταν έγιναν εξουσία – αλλά θέλουν κι άλλη. Μέχρι τους σουλατσαδόρους και μερικούς που εντάσσονται στην παροιμία “ κι η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραματευτάδες”.

Στην ουσία πρόκειται για την κορύφωση μιας πολυετούς συνωμοσίας για διάλυση του ΠΑΣΟΚ  και την εξαφάνισή του  ιστορικού ίχνους του ιδρυτή του. Ο τελικός στόχος είναι η διαγραφή από το δημόσιο βίο των ιδεών, των οραμάτων και των συνθημάτων που αποτυπωθήκαν πριν από 42 χρόνια στη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.
Όχι πια σοσιαλιστές, μόνο “δημοκράτες”. Όχι  “αγρότες, εργάτες και φοιτητές” αλλά “επενδυτές, μάνατζερς και γιάπηδες”.  Όχι  άλλο απέναντι στη Δεξιά, αλλά  τμήμα της -εξ ου και ο σημερινός αρχηγός της  ΝΔ δεν έχασε την ευκαιρία.
Η εμφάνιση του τύπου “παρίσταμαι και χαιρετίζω” – τη διάλυσή του ΠΑΣΟΚ- του Κυριάκου Μητσοτάκη συμβόλισε την πιο  αποτρόπαιη ιδεολογική υποταγή κόμματος στους αντιπάλους του, που γνώρισε ποτέ η Ιστορία.
Όσοι  “κεντροαριστεροί” συγκρότησαν το “ συνέδριο”, αγχωμένοι να μην εμπεδωθεί  η φράση του Γιάννη Πανούση -που τους πρόβαλε:  “κεντρικός κορμός της Κεντροαριστεράς είναι ο ΣΥΡΙΖΑ  και  τον πρώτο λόγο έχει ο Τσίπρας, άρα εκεί πρέπει να συγκλίνει το Νέο ΠΑΣΟΚ”  έστησαν μια  αντιΣΥΡΙΖΑ συνάθροιση.
Έτσι όμως, από όσα είπαν και εκεί που το πάνε, χαρίζουν στον Αλέξη Τσίπρα  την Κεντροαριστερά και τα κοινωνικά  στρώματα που εκπροσωπεί  διαχρονικά. Δεν κατάλαβαν ότι  κηδεύοντας το ΠΑΣΟΚ ανέστησαν τον ΣΥΡΙΖΑ: όσοι προσέφυγαν εκεί δεν έχουν πλέον που να παλιννοστήσουν στον …Πόντα; Ή στο περιβάλλον της Φώφης- παιδιά διαλεχτά ένα προς ένα.

Αρχηγός κόμματος που … δεν υπάρχει

Συντρίβει την ιστορική μνήμη το ότι πρωταγωνιστές σ’ αυτό το ανίερο εγχείρημα, εκτός από τον Κ. Σημίτη που ποτέ δεν συμπάθησε το ΠΑΣΟΚ και ιδίως τον ιδρυτή του, ήταν οι δυο κληρονόμοι ονομάτων με  διαδρομή στη δημοκρατική παράταξη.
Πολλοί πιστεύουν ότι η κόρη του Γιώργου Γεννηματά δεν έπεσε κάτω από τη  μηλιά. Παρουσία χωρίς πολιτικό περιεχόμενο, αδύναμη να υπερασπιστεί τον εαυτό της, ακόμη και σε κατηγόριες που θα έκαναν οποιονδήποτε πολιτικό να θέλει να κρυφτεί, κηδεύει  το κόμμα της χαμογελώντας. Δεν εμφανίσθηκε ούτε μια στιγμή ως  ΠΑΣΟΚ.
Είχε ενώπιον της  το  ΠΑΣΟΚ και μιλούσε για τη …”Δημοκρατική Συμπαράταξη”, που θα ιδρύσει το… Δεκέμβριο. Δηλαδή για το  τίποτε.  Για κάτι που δεν υπάρχει.
Για τους παλαιούς  του ΠΑΣΟΚ, παρέδωσε ιδιοχείρως τα σφυριά που κλείνουν το φέρετρο  του κόμματος του  Ανδρέα Παπανδρέου στους υβριστές του. Ίσως πιστεύοντας πως είναι ηγέτης και της αξίζει δικό της κόμμα.

Πολιτικοί παρατηρητές σημείωναν ότι εκτός από ανερυθρίαστη η Γεννηματά- γι’ αυτό που πάει να κάνει, ήταν και ανυποψίαστη γι’ αυτό που την περιμένει, καθώς το τέλος του ΠΑΣΟΚ ισοδυναμεί με το δικό της τέλος.

Μερικοί από αυτούς  έκαναν με τουπέ  και… υποδείξεις σε μπαρουτοκαπνισμένους πολιτικούς της ιστορικής πορείας του ΠΑΣΟΚ, με ύφος “ήλθε καινούργιος σερίφης στην πόλη”.  Καλώς τα παιδιά…
Πολιτικοί παρατηρητές σημείωναν ότι εκτός από ανερυθρίαστη η Γεννηματά- γι’ αυτό που πάει να κάνει, ήταν και ανυποψίαστη γι’ αυτό που την περιμένει, καθώς το τέλος του ΠΑΣΟΚ ισοδυναμεί με το δικό της τέλος. Σε πολλούς  από όσους ήταν στην αίθουσα αρέσει η ιδέα της διάλυσης  του ΠΑΣΟΚ – πράξη που θα αποδεσμεύσει τα δαιμόνια της συκοφάντισής του-  αλλά δεν αρέσει η ίδια. Για την υπογραφή τη θέλουν.
Η αλήθεια είναι ότι η Φώφη, χωρίς να έχει καμία εξουσιοδότηση για τέτοια συζήτηση, πόσο μάλλον απόφαση, από όσους την εξέλεξαν 2015, προχωράει στην πράξη διάλυσης του κόμματος που ίδρυσε Ανδρέας Παπανδρέου.  Αν δεν έχει αυτό στο μυαλό της, θα το έδειχνε.
Συνιστά προσβολή για τα εκατομμύρια των πολιτών που το στήριξαν και ιστορική ύβρη ταυτόχρονα να καταργηθεί από αναρμοδίους – και πρώην αντίπαλους του -του ΠΑΣΟΚ.
Οι παρατηρητικοί βρήκαν ότι με την απαγγελία μιας ανούσιας ομιλίας, έδειξε να ενδιαφέρεται απλώς για την  υποκλοπή   απόφασης- από ποιόν άραγε και με νομιμοποίηση τις …προσκλήσεις που έστελνε η ίδια;- για εκλογή της στην ηγεσία ενός  νέου κόμματος προτού αυτό υπάρξει. Σα να  έψαχνε για κορόιδα.
Την ιδέα πυροβολήσαν οι ”εταίροι” της, αλλά και ο Νίκος Ανδρουλάκης -εν δυνάμει διάδοχος της. Ενόχλησε πολλούς στο ΠΑΣΟΚ ότι μιλούσε με το συνήθη στόμφο της, σαν να μην υπήρξε ποτέ το ΠΑΣΟΚ, – ως ΠΑΣΟΚ- χωρίς αναφορές στα ιδεολογικά χαρακτηριστικά του, στα σύμβολα και το όνομα του. Βρήκαν ότι η επιχείρηση εξαφάνισης του έχει στον πυρήνα αρκετή δειλία.
Πάντως έχει  παλαιοκομματική πονηρία,  αν κριθεί από τον  περίεργο τύπο, στον οποίο δόθηκε ο λόγος  με ιδιότητα ..αρχηγού κόμματος  και ανάμεσα στα  ευτράπελα  που είπε κατέληξε , ότι δεν χρειάζεται να εκλεγεί πρόεδρος, γιατί υπάρχει πρόεδρος και είναι η κυρία Γεννηματά” –  την “έδωσε” κατά κάποιο τρόπο.

Ο διασπαστής που …ενώνει!

Παλιά στελέχη του  ΠΑΣΟΚ κοίταξαν με οίκτο τον υποταγμένο στον ίδιο σκοπό γιο του Ανδρέα Παπανδρέου. Ήδη τον έχουν χαρακτηρίσει κατώτερο του ονόματος και αχάριστο του κόμματος, και του καταλογίζουν ότι πήρε το  ΠΑΣΟΚ ως κληροδότημα, συνωμοτώντας με τον Σημίτη. Το αλλοίωσε, το παρέδωσε στους κηπουρούς του – από τους οποίους δεν είναι κανένας στην πολιτική  σήμερα. Το καταχρέωσε, το διέλυσε και το άφησε ρετάλι, αφού προηγουμένως το διέσπασε  ανεμπόδιστα.

Είναι τραγικό: διέγραψαν την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ και κράτησαν τα πρόσωπα που την κηλίδωσαν! Σα να ήταν οι  ιδέες και οι αρχές του που πήγαν τη χώρα στο ΔΝΤ και έφεραν τη διαπλοκή στο εσωτερικό του.

Παρότι η κομματική βάση τον κατέστησε αποσυνάγωγο τώρα  διακρίνουν ότι συναλλάσσεται  με τη Φώφη για να ξαναμπεί άκοπα στη Βουλή και να το εγκαταλείψει ξανά. Για να περιφέρεται ως επικεφαλής – δαπάναις του  ΠΑΣΟΚ -μιας ανυπόληπτης οργάνωσης, τον Νο 2 της οποίας, επίσης ανυπόληπτο πρόσωπο- κουβάλησε στην Αθήνα.
Η στιγμή της ομιλίας του -με την οποία -με την ίδια ακρισία- ζήτησε και δικαίωση για το ανοσιούργημα του 2010 – ήταν γι’ αυτά τα στελέχη ίσως η μελανότερη στιγμή στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Η παρουσία του ισοδυναμούμε με επιβράβευση όσων δεν είναι το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Από εκεί και πέρα το “τίποτα” συμπληρώθηκε με τις μεγαλοστομίες -ακόμη και  …”πάμε για πρώτο κόμμα” ακούστηκε- και τις  εμφανώς αντικρουόμενες προσωπικές επιδιώξεις όσων  παριστάνουν τους  πρωταγωνιστές που  έφεραν μαζί και τους χειροκροτητές τους με πρώτον τον  Γ. Παπανδρέου.
Τελικά οι πιο ρέμπελοι καταλήγουν ότι ήταν το συνέδριο των πολιτικών προβληματικών, καθώς όλοι έχουν και από ένα πρόβλημα, για το οποίο εμφανίσθηκαν ενώπιον των άλλων.

 “Σε νίκησα Ανδρέα”

Σ’ αυτό το περιβάλλον ο Κ. Σημίτης , με πολλές σκοτούρες για διωκόμενα δεξιά και αριστερά του “χέρια” αυτή την περίοδο,  προσπάθησε να προβάρει το ρόλο του … υπερκομματικού και του  από καθέδρας διδασκάλου. Αφού παρακολούθησε τη διαδικασία με “ξινό” ύφος και απαξίωσε τους πάντες με την ομιλία του σε στυλ “δεν είστε ικανοί για τίποτε”, χωρίς και αυτή τη φορά ένα ψήγμα αυτοκριτικής, ζήτησε απλώς νέο κόμμα. Να φύγει το ΠΑΣΟΚ που τον στοιχειώνει και  ό,τι νάναι στη θέση του. Να μπορεί να πει ότι νίκησε τον Ανδρέα Παπανδρέου και τα έργα του.
Εν τω μεταξύ δεν κατέβασε κανείς από το προεδρείο έναν παλιό υποτακτικό του που τον ανήγγειλε αβαντάροντας τον για την κυβερνητική θητεία του- ήτοι για την περίοδο κατά την  οποία  το ΠΑΣΟΚ υπέστη  καταστάσεις , στοιχεία και πρόσωπα για τα οποία ντρέπεται.

Η εμφάνιση του τύπου “παρίσταμαι και χαιρετίζω” – τη διάλυσή του ΠΑΣΟΚ- του Κυριάκου Μητσοτάκη συμβόλισε την πιο  αποτρόπαιη ιδεολογική υποταγή κόμματος στους αντιπάλους του, που γνώρισε ποτέ η Ιστορία.

Οι εκπρόσωποι των “Κινήσεων Πολιτών” δηλαδή οι εκπρόσωποι του εαυτού τους, μόνο που δεν άνοιξαν σαμπάνιες για την ιδέα ότι από εδώ και στο εξής  θα μπορούν να σκυλοβρίζουν το ΠΑΣΟΚ και να διασύρουν τον Ανδρέα Παπανδρέου – όπως έκαναν, πάντα, για να βρουν στέγη το κόμμα του από άφρονες επίγονους του. Ένας από αυτούς ακόμη και την κατάργηση των συμβόλων και του ονόματος ανήγγειλε με χαρά, σα να του πέφτει λόγος.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος ήταν πάλι σε λάθος γραμμή. Πήγε σε μια σύναξη που τον έχει απορρίψει για να πετάξει  σπόντες για τον διασπαστή Παπανδρέου , -χωρίς να επιχειρήσει  αναμέτρηση μαζί του, όπως δεν έκανε και το 2004 οπότε μπορούσε να σώσει το ΠΑΣΟΚ και τον εαυτό του. Για να κάνει επίδειξη ρητορείας κατά του ΣΥΡΙΖΑ  και να  διαφημίσει το “Ελλάδα μετά”,

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος ήταν πάλι σε λάθος γραμμή. Πήγε σε μια σύναξη που τον έχει απορρίψει για να πετάξει  σπόντες για τον διασπαστή Παπανδρέου , -χωρίς να επιχειρήσει  αναμέτρηση μαζί του, όπως δεν έκανε και το 2004 οπότε μπορούσε να σώσει το ΠΑΣΟΚ και τον εαυτό του. Για να κάνει επίδειξη ρητορείας κατά του ΣΥΡΙΖΑ  και να  διαφημίσει το “Ελλάδα μετά”, τίτλο του κόμματος που ονειρεύεται.  Όπως και το 1974 ήταν εκτός της ιστορικής συγκυρίας, ψιλοδιεκδικώντας ακόμη και την  πατρότητα της ιδέας για διάλυση.
Για πολλούς παρατηρητές αυτός που  διέφερε σ’ αυτό “συνέδριο”-κηδεία του ΠΑΣΟΚ, ήταν ο  πρόεδρος της  ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος . Ανέπτυξε απλώς με συγκροτημένο πολιτικό λόγο, με αξιοπρέπεια και συνέπεια τις προτάσεις του κόμματος του, χωρίς τις μικρότητες που ακούσθηκαν από άλλους.

 Η σιωπή των  …βρεφών

Πρακτικά το “συνέδριο” σκηνοθέτησε τον θάνατο του ΠΑΣΟΚ. Αλλά  για πολλούς το πιθανότερο είναι ότι το παρδαλό σχήμα που προσπαθούν να στήσουν στη θέση του οι επίορκοι του ΠΑΣΟΚ είναι οι μουσαφιραίοι,  δεν θα υπάρξει ποτέ. Σ’  αυτό το σχήμα παραγόντων, θα αλληλοεξοντωθούν στην πορεία.
Άλλωστε  το ίδιο το ΠΑΣΟΚ δεν είπε ακόμη την τελευταία τη λέξη, αν κρίνουμε από όσα έγραφαν στα ΝΕΑ ο ΑΠ. Κακλαμάνης ,ο Δημ. Κρεμαστινός, αλλά και ο Μιλτ. Παπαϊωάννου-  με τον Κώστα Λαλιώτη πάντα κυρτωμένο σ΄ αυτό το θέμα και τον Κ. Σκανδαλίδη να συμβιβάζεται    ταπεινωτικά, σα να μην ξέρει για τι μιλάμε.
Είναι πράγματι εντυπωσιακή η σιωπή όσων ξεκίνησαν ως  πολιτικά βρέφη στο ΠΑΣΟΚ και σήμερα ως ενήλικοι έχασαν τη μιλιά τους, παρότι ξέρουν ότι αυτό που οργανώνεται, από τον ίδιο άνθρωπο,  είναι η ρεβάνς του “Πεντελικού”.
Εκτός από όσους πήγαν στη σύναξη από καθήκον και στη μνήμη παλαιών ημερών- και φαινόταν στα πρόσωπα του η λύπη για όσα άκουγαν- στην  πυρακτωμένη από τον καύσωνα αίθουσα  έλλειπε η πραγματική βάση του ΠΑΣΟΚ και στη  θέση της  βρέθηκε η πρώην νομενκλατούρα και  κάποιοι μηχανισμοί, χωρισμένοι  σε “κλάκες” για να χειροκροτούν τον ομιλητή της  αρέσκειας τους.
Πρωτίστως έλειπε η η ιδεολογία που γιγάντωσε το  ΠΑΣΟΚ  -για να το αποδυναμώσουν οι ηγεσία τους αργότερα και «η απαράδεκτη αλαζονεία στελεχών του, το ισχυρό πελατειακό καθεστώς και οι γκρίζες σχέσεις στελεχών με οικονομικά συμφέροντα” όπως είπε ο υπ. αριθμόν 1 αντίπαλος της Φώφης Νίκος Ανδρουλάκης.
Είναι τραγικό: διέγραψαν την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ και κράτησαν τα πρόσωπα που την κηλίδωσαν! Σα να ήταν οι  ιδέες και οι αρχές του που πήγαν τη χώρα στο ΔΝΤ και έφεραν τη διαπλοκή στο εσωτερικό του.
Άραγε αυτή η ιδεολογία, οι νέοι στους οποίους απευθύνεται και ιστορία  που βιάζεται, θα εκδικηθούν ποτέ τους “θυρωρούς” που  προσπαθούν να διαγράψουν  ιδέες, πρόσωπα και διαδρομές- ορισμένοι μάλιστα για να φανούν αρεστοί σε σπόνσορες και προστάτες; .
Ο καθηγητής Καρυώτης -φίλος και  συνοδοιπόρος του Ανδρέα Παπανδρέου σε δύσκολους καιρούς- εκεί πέραν του Ατλαντικού έχει κάθε λόγο να είναι λυπημένος για τη μαχαιριά…