Ιούλιος: Ο μήνας των προδοσιών και των τραγωδιών…

O Ιούλιος είναι ένας μήνας που σημαδεύεται από μεγάλα ιστορικά γεγονότα: Κατά κανόνα προδοσιών του ελληνικού λαού.
Το πλέον πρόσφατο: Η μετατροπή, από τα «αριστερά» ανδρείκελα, του ΟΧΙ του ελληνικού λαού σε ΝΑΙ!!!
Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015, ο ελληνικός λαός σε ποσοστό 62% είπε ένα βροντώδες «ΟΧΙ» στην ΕΕ και το ευρώ…

Η «αριστερή» πολιτική αλητεία μετέτρεψε αυτό το «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ»...
Υπάρχουν, βεβαίως και... άλλες ιστορικές προδοσίες. Οι πλέον κορυφαίες:


• 15 Ιουλίου 1965: ΑποσταCIA
• 15 Ιουλίου 1974: Πραξικόπημα στην Κύπρο της στρατιωτικής χούντας Ιωαννίδη για την ανατροπή του Μακαρίου.
• Ιούλιος 1989: Η συγκυβέρνηση Τζανετάκη (κυβέρνηση της Αριστεράς με τη Δεξιά…


Σε ένα παλιό κείμενο, γραμμένο τον Ιούλιο του 2008, ο Στέφανος Ληναίος συγκεντρώνει, σε μορφή ημερολογίου, τα ιουλιανά συμβάντα της ιστορίας μας.
Βρίσκεται εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2516

Θα ακολουθήσουν και άλλα σχετικά κείμενα…


ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΙΟΥΛΙΑΝΕΣ ΙΛΑΡΟΤΡΑΓΩΔΙΕΣ
==================================


Οι αμέτρητοι Ιούλιοι που σημάδεψαν τη νεώτερη ιστορία μας
.-----------------

Ποιά κακιά μοίρα της πατρίδας μας, "μαύρισε" τόσο
ανεξίτηλα τον Ιούλιο, τον πιό φωτεινό μήνα μας..

_____________________

Όλοι εμείς που ζήσαμε και νιώσαμε στο πετσί μας όλα τα ιλα-
ροτραγικά γεγονότα της τελευταίας 50ετίας που...κατά σύμπτωση έγι-
ναν όλα τον πιό φωτεινό μήνα της πατρίδας μας, τον Ιούλιο, αναρωτιό-
μαστε αν τα θυμούνται οι παλιοί κι αν τα ξέρουν οι νεώτεροι.
Φοβάμαι πως όχι..Οι περισσότεροι των παλαιών, ηθελημένα ή
αθέλητα, τα ξέχασαν και οι νεώτεροι δεν θα τα μάθουν, ίσως, ποτέ.
Οι πρώτοι, θύματα και θύτες, συμβιβάστηκαν πια με τη νέα τάξη
πραγμάτων και οι δεύτεροι, προοδευτικοί-συντηρητικοί, σχεδόν
απορροφήθηκαν από τον καταναλωτικό αμοραλισμό αυτής της νέας τάξης..
Στους συμβιβασμένους παλαιούς δεν έχουμε να πούμε τίποτε. Εί-
ναι τόσο "ευτυχισμένοι" με τις δουλειές τους, μέσα στην εκσυγχρονι-
σμένη διανομή των οικονομικών πακέτων, που γελάνε με την ψυχή τους
με όποιον τολμήσει να τους θυμίσει την ιστορία μας.

Μέσα στα λίγα, δυστυχώς, που γράφονται και λέγονται, κάθε χρόνο,
στις μέρες, των ιλαροτραγικών, ιουλιανών, γεγονότων, ας προσθέσουμε
και τις δικές μας μνήμες που ευτυχώς δεν έσβησαν. Για να τα μάθουν
οι νέοι. Και να μην κάνουν κι αυτοί τα ίδια λάθη.
Ιούλιος 1963: Σε κάποιους δροσερούς "πρεσβευτικούς" κήπους της
πλατείας Μαβίλη, δυό μήνες μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπρά-
κη, καταστρώνεται ο μακροχρόνιος σχεδιασμός ανάσχεσης της επερχό-
μενης άνοιξης των προοδευτικών δυνάμεων της πατρίδας μας.

Ιούλιος 1964: Ο "δημοκρατικός" Πρόεδρος Τζόνσον, αποφασίζει
τη μεθόδευση ανατροπής του Γεωργίου Παπανδρέου.

Ιούλιος 1965: Η ανατροπή πραγματοποιείται. Ο πιό άθλιος Ιού-
λιος της ιστορίας μας. Οι αγοραπωλησίες βουλευτών και η ωμή παρ-
έμβαση των ανακτόρων, ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, εξευτελίζουν
τον πολιτικό βίο της χώρας και προσβάλλουν βάναυσα τη θέληση του
ελληνικού λαού, με κατάληξη την 7χρονη δικτατορία του 1967.

Ο ιλαροτραγικότερος Ιούλιος, του 1974:
Η χούντα εκπαραθυρώνει
το Μακάριο, οι Τούρκοι εκμεταλλεύονται το γεγονός κυριεύοντας, σχε-
δόν, τη μισή Κύπρο και οι αμερικάνοι, σαν "αντίδοτο", όπως μας "φόρε-
σαν" τη δικτατορία το "67...τώρα μας "δώρισαν" τη Δημοκρατία του 74,
"παλινορθώνοντας", ερήμην μας και την αιώνια δεξιά..

Ιούλιος 1975: Ο Αρειος Πάγος αποφασίζει το "στιγμιαίο" και
όχι το "διαρκές", αφήνοντας, έτσι, ατιμώρητους τους χουντικούς.

Ιούλιος 1977: Πεθαίνει ο Μακάριος.

Ιούλιος 1989: Η πιό "άρρωστη" φάση της πολιτικής μας ζωής. Ο
"αχταρμάς" της αριστεροδέξιας συγκυβέρνησης Τζανετάκη που υπονό-
μευσε και, σχεδόν, διέλυσε τις προοδευτικές δυνάμεις.

Ιούλιος 1990:
Οι αμερικάνικες βάσεις για άλλα 9 χρόνια !!!

Ιούλιος 1993 – Ιούλιος 2007: Ξεκινάει το Σκοπιανό βάσανο
και συνεχίζονται τα Τουρκικά και Αλβανικά βάσανα, οι...ετήσιες
εφιαλτικές Ιουλιανές πυρκαγιές και οι αιώνια ανίκανες κυβερνήσεις
να τις προλάβουν, με κορυφαίο το μαύρο καλοκαίρι του 2007..

Κανένας, ασφαλώς, δεν θα μπορούσε να φανταστεί, τον πρώτο
Ιούλιο του 1963, πόσοι μαύροι Ιούλιοι θ'ακολουθούσαν.
Αλλά και κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι την ευκαι-
ρία για μια ολοκληρωτική αποκατάσταση της Δημοκρατίας, στις 24
Ιούλίου 1974, θα την αφήναμε να πάει χαμένη για πάντα..Δώσαμε και
πάλι τα κλειδιά του μέλλοντός μας στα ίδια "δωσίλογα" χέρια..
Και τώρα τι γίνεται; Τίποτα..Γίναμε πια επαρχία των Βρυξελών!!
Δεν είχαμε την απαίτηση από τους πολιτικούς ηγέτες μας να
πουν, προεκλογικά, την αλήθεια στους ψηφοφόρους τους. Το ύψιστο λει-
τούργημα της Πολιτικής, κατάντησε, δυστυχώς, σκέτο επάγγελμα, σκέτη,
έμμισθη, διαχείριση ξένων συμφερόντων..Θα θέλαμε, όμως, έστω και τώρα,
να μας πουν ξεκάθαρα: "Πάρτε το χαμπάρι ή τα δίνουμε όλα και
κρατάμε τα εσώρουχά μας ή μας τα παίρνουν όλα και μας αφήνουν και ξεβράκωτους..Δεν υπάρχει άλλος τρόπος ..."εθνικής" επιβίωσης."...

  • Ας ελπίσουμε ότι ο φετεινός Ιούλιος, δεν θα είναι ο χειρότερος όλων των προηγούμενων.Αυτή η απαξίωση της Πολιτικής και των Πολιτικών,αυτά τα οικονομικά εγκλήματα που μας πνίγουν κάθε μέρα, αυτή η πρωτοφανής πτώση της ποιότητας ζωής, μας τρομάζει. Ίσως γιατί η δική μας γενιά έχει μάθει να βλέπει όχι μόνο το δέντρο αλλά και το δάσος.   
  • Και φοβάται ότι όλη αυτή η ηθική, πολιτική και οικονομική κατρακύλα δεν οφείλεται μόνο στην ανικανότητά μας αλλά και σε κάποια οργανωμένη, υψηλού επιπέδου, προσπάθεια. Που μπορεί να μας οδηγήσει από ένα νέο βρώμικο ’89 μέχρι και ένα νέο κραχ. Ίσως γιατί, όλοι αυτοί οι ορατοί-αόρατοι μηχανισμοί, πιστεύουν ότι μόνο με αυτό τον τρόπο θ μπορέσουν να λύσουν τα δικά τους, τεράστια προβλήματα. 
  • Όπως γίνεται αιώνες τώρα..
Η μόνη μας ελπίδα, όπως υποστηρίζει ένας από τους λίγους ενα-
πομείναντες μαχόμενους διανοούμενους, ο Εντουαρντ Σαιντ, είναι να...
αντέξουν οι νέοι μας ως το 2010.Εκεί, περίπου υπολογίζει ότι θα νεκρω-
θεί εντελώς η πανίσχυρη Αμερική, εξαντλημένη από την κραιπάλη της
υλικής αφθονίας,τον πνευματικό υποσιτισμό και τη ναρκωτική υπερτροφία..
( Εκτός κι αν οι διάδοχοί τους είναι χειρότεροι...!! )

Ως τότε τη λέξη Ιδανικά, θα τη συναντάμε στα λεξικά, σαν "σπά-
νια μπαχαρικά σε επίσημα γεύματα" και τη λέξη Εντιμότητα σαν "λου-
μπάγκο που σ'εμποδίζει να περπατήσεις", όπως λέει κι ο αξέχαστος ο
φίλος μας ο Πλάτωνας..

.---Στέφανος Ληναίος-----12.7.2008----
ΠΗΓΗ
----------------------------

Με αφορμή το δημοψήφισμα του 2015 που έγινε σαν σήμερα

Του Γ. Γ.

Κάποιες φορές, όπως τώρα, αποδεικνύεται πόσο πολύτιμο είναι να κρατάς αρχείο. Και το λέμε αυτό γιατί σαν σήμερα έγινε το δημοψήφισμα του 2015 και μ’ αυτό το ερέθισμα ανατρέξαμε σε περασμένες αναρτήσεις μας για να δούμε τι προβλέψεις έκαναν οι «έγκυροι» δημοσκόποι για το αποτέλεσμα του.

Στο παρακάτω βίντεο, από την τηλεόραση του Mega, παρακολουθούμε τον «πολιτικό αναλυτή» Τάκη Θεοδωρικάκο,  δυο μόλις μέρες πριν το δημοψήφισμα να μας παρουσιάζει τα ευρήματά δημοσκοπικής έρευνας που πραγματοποίησε η εταιρεία του GPO.
(Ο ίδιος έλαχε και να υπάρξει γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, το διάστημα 1990 – 1991, τρομάρα του).

Μας έλεγε, λοιπόν αυτός ο τύπος, ότι το εκλογικό σώμα είναι κάθετα μοιρασμένο, ανάμεσα στο «ΝΑΙ» και το «ΟΧΙ» και η πρωτιά θα εξαρτηθεί από την επιλογή που θα κάνουν οι πολίτες που σήμερα δηλώνουν αναποφάσιστοι. Συμπλήρωνε επίσης ότι το «ΝΑΙ» έχει ένα οριακό προβάδισμα της τάξης του 0,4% συγκεντρώνοντας 44,1% έναντι του 43.7% του «ΟΧΙ».
«Χωρίς καμιά συζήτηση είναι ανοιχτό το δημοψήφισμα, έχουμε ένα ντέρμπι ...» τόνιζε ο ίδιος.

Εχουμε ξαναγράψει ότι τα δημοσκοπικά ευρήματα συνήθως αποσκοπούν στην χειραγώγηση της λεγόμενης κοινής γνώμης και στην δημιουργία κλίματος ανάλογα τα συμφέροντα των κατασκευαστών τους.

Και επειδή όλοι/ες γνωρίζουμε το πώς μέσα σε λίγες ώρες το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος μετατράπηκε σε «ΝΑΙ», να επαναλάβω την πάγια άποψη μου. Οι εκλογικοί συσχετισμοί καθώς και τα όποια αποτελέσματα εκλογικών διαδικασιών δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία από κοινωνική-ταξική άποψη. Ο ριζικός κοινωνικός μετασχηματισμός θα γίνει επαναστατικά και ένοπλα ή δεν θα υπάρξει. 

Στο ερώτημα επίσης αν πρέπει ή όχι οι κομμουνιστές και οι επαναστάτες να συμμετέχουν σε τέτοιες αναμετρήσεις έχω τοποθετηθεί.
Σύμφωνα με τον Λένιν πρέπει να αξιοποιείται κάθε δυνατότητα, συνεπώς και η συμμετοχή μας στις εκλογές για να πηγαίνει ένα βήμα μπροστά το ταξικό κίνημα, αλλά στις δεδομένες πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις είναι θέμα οπτικού πεδίου του καθένα μας αν όντως η συμμετοχή μας στις όποιες εκλογές πηγαίνει το κίνημα μπροστά.

Όπως μας έλεγε ο μεγάλος αυτός θεωρητικός μας η «ζωντανή ψυχή του μαρξισμού» είναι η «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης», οπότε μ’ αυτή την αντίληψη, πυξίδα, πρέπει να καθορίζουμε αν είναι σκόπιμο η όχι να συμμετέχουμε σε τέτοιες διαδικασίες.

Tα όσα ακολούθησαν μετά την εκδήλωση της "λαϊκής βούλησης" στο δημοψήφισμα του 2015 μας δίνουν την ευκαιρία να σκεφτούμε που οδηγεί η λογική της "ανάθεσης" όταν αυτή εκφράζεται και μέσα από εκλογικές διαδικασίες. 
------------------------

Το τελευταίο σκίρτημα..

     Ήταν πριν δύο χρόνια σαν χθες που ο λαός σε μία μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Σύνταγμα άφησε την τελευταία του πνοή,
     ..την τελευταία απόδειξη ότι υπάρχει.
     Και ήταν πρίν δυό χρόνια σαν αύριο που σε
ένα τελευταίο σκίρτημα ηρωισμού και αυταπάρνησης,
     ..αψηφώντας την τραπεζική τρομοκρατία των ευρωπαίων νεοναζιστών,
     ..κοιτάζοντας μπροστά, μόνον το μέλλον των παιδιών τους και όχι το παρόν το δικό τους, η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων είπε ΟΧΙ στην νέα Κατοχή των "εταίρων" τοκογλύφων και απατεώνων.

     Μετά ήρθε το σκοτάδι.
     Το απόλυτο σκοτάδι.
     Δυό βδομάδες μόλις μετά, ένα τυχαίο και τυχάρπαστο ανθρωπάκι,
     ..το ίδιο που ο λαός αποθέωνε στην μεγαλειώδη εκείνη συγκέντρωση
     ..σκόρπισε στον μολυσματικό ευρωπαϊκό αέρα των Βρυξελλών το ΟΧΙ εκείνο του ελληνικού λαού,
     ..γενόμενος ένας απ' τους μεγαλύτερους και σιχαμερότερους προδότες στην πολύ μακριά ιστορία της ελληνικής φυλής.

     Ήταν τόσο μεγάλη, τόσο αναπάντεχη, τόσο ακαταλαβίστική, τόσο σιχαμερή η προδοσία εκείνη, που ο λαός αντί να αντιδράσει και να ξεσηκωθεί υπερασπιζόμενος την πρόσφατη εντολή του,
     ..έπεσε σε κατατονία, κατέρρευσε. 
     Το ανθρωπάκι είχε ρίξει την ζαριά του κι είχε φέρει εξάρες.

     Το ανθρωπάκι έκτοτε ζει και κυβερνάει γιατί ο λαός έχει πεθάνει.

     Τα σιχαμερά και τιποτένια ανθρωπάκια πάντα ζουν και υπάρχουν εκεί που δεν ζεί και δεν υπάρχει ο λαός.
     Ενίοτε σκοτώνουν τα ίδια τον λαό για να επιζήσουν αυτά.

     Είναι αυτό που λένε:
     "Ο θάνατός σου η ζωή μου" !.. 


     Υ.Γ   Το blog υπήρξε για μιά βδόμάδα μέλος της Επιτροπής του ΟΧΙ του νομού στον οποίο διαμένει.  
     Από όλους τους φοιτητικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς αγώνες που έχει δώσει στην ζωή του,
     ..θεωρεί μεγαλύτερη τιμή του, το πιό πολύτιμο παράσημο στο στήθος του,
     ..την ολιγοήμερη εκείνη συμμετοχή του στην Επιτροπή αυτή,
     ..και θεωρεί ότι θα ανήκει σε αυτήν δια βίου..  

Σχόλια