του Σταύρου Λυγερού –
Τα αλλεπάλληλα πακέτα μνημονιακών μέτρων που ψηφίζει το Κοινοβούλιο (με διαφορετική κομματική σύνθεση) από το 2010 κατά γενική ομολογία έχουν υποβαθμίσει δραστικά τους όρους ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων. Όλα τα προηγούμενα χρόνια, οι διαδοχικές κυβερνήσεις δήλωναν πως με την ψήφιση κάθε πακέτου μέτρων σωζόταν η Ελλάδα. Αντιθέτως, τα κόμματα που καταψήφιζαν δήλωναν το ακριβώς αντίθετο. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Οι θεσμοί υπάρχουν ακριβώς για να επιτυγχάνεται η δημοκρατική υπέρβαση τέτοιου είδους αντιθέσεων. Η δημοκρατία, όμως, δεν αρχίζει και τελειώνει στην αρχή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Το Σύνταγμα προβλέπει συγκεκριμένες διαδικασίες για να διασφαλίσει ότι αυτή η αρχή θα λειτουργήσει δημιουργικά κι όχι μηχανιστικά.
Με άλλα λόγια, οι βουλευτές πρέπει να ψηφίζουν με γνώση των διατάξεων κι αφού το νομοσχέδιο τεθεί στη δοκιμασία μίας ενδελεχούς κριτικής. Μόνο έτσι η ψήφος τους είναι άξια της λαϊκής εντολής.
«Ναι σε όλα» με συνοπτικές διαδικασίες
Το προαναφερθέν δεν ήταν ποτέ αυτονόητο στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλευτισμού. Εκτός από τον αρμόδιο υπουργό που εισάγει κάποιο νομοσχέδιο, εκτός από τον εισηγητή της πλειοψηφίας και τους εντεταλμένους βουλευτές της αντιπολίτευσης, οι υπόλοιποι βουλευτές έχουν μία γενική εικόνα. Ψηφίζουν ή καταψηφίζουν ανάλογα με την κομματική γραμμή. Ειδικά στην περίπτωση κρίσιμων ψηφοφοριών, η κακή αυτή παράδοση προσέλαβε διαστάσεις ουσιαστικά ακύρωσης του νοήματος της κοινοβουλευτικής διαδικασίας.Μνημονιακά νομοσχέδια εκατοντάδων σελίδων, που επηρέασαν ευθέως τους όρους ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων, παραδόθηκαν στους βουλευτές την προηγούμενη ημέρα της ψηφοφορίας και ψηφίσθηκαν με την ακραία διαδικασία του κατεπείγοντος! Ήταν πρακτικά αδύνατο και ο πιο επιμελής να τα μελετήσει σε μερικές ώρες, ώστε να ξέρει τι ψηφίζει. Και βεβαίως στις περιπτώσεις που ολόκληρα νομοσχέδια κατατέθηκαν ως ένα άρθρο, ο βουλευτής δεν είναι σε θέση να ψηφίσει ό,τι θεωρεί σωστό και να καταψηφίσει ό,τι θεωρεί λάθος.
- Στην πραγματικότητα, με το τερτίπι αυτό οι κυβερνήσεις παρέκαμπταν το γράμμα και παραβίαζαν το πνεύμα του Συντάγματος για να αποτρέψουν διαφοροποιήσεις βουλευτών σε επιμέρους διατάξεις.
Παιχνίδια με τους θεσμούς
Όλα, βεβαίως, έγιναν και γίνονται στο όνομα της σωτηρίας της Ελλάδας. Στη δημοκρατία, όμως, κανένας σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Ειδικά όταν η –κατά τη συμπολίτευση– σωτηρία βιώνεται από εκατομμύρια Έλληνες ως καταστροφή.- Το γεγονός ότι όλες σχεδόν οι κρίσιμες ψηφοφορίες της μνημονιακής περιόδου έγιναν την τελευταία στιγμή, υπό το βάρος εκβιαστικών διλημμάτων και ασφυκτικών πιέσεων, καταδεικνύει ότι πρόκειται για μέθοδο.
- Στην πραγματικότητα, τόσο η Τρόικα όσο και οι εκάστοτε κυβερνώντες αντιμετωπίζουν την κοινοβουλευτική διαδικασία όχι ως αναγκαία δημοκρατική λειτουργία, αλλά σχεδόν ως πολιτικό εμπόδιο.
- Γι’ αυτό και την αφυδατώνουν, την μετατρέπουν σε κέλυφος. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι με κάθε μέσο να αποσπάσουν την κοινοβουλευτική νομιμοποίηση κι όχι να δημιουργήσουν τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση στο πολιτικό σύστημα και κυρίως στην κοινωνία. Ίσως επειδή στην κοινωνία φυσάνε άλλοι άνεμοι.
Το ερώτημα είναι καίριο και μας προσγειώνει στη μνημονιακή πραγματικότητα, όπου η εθνική κυριαρχία και η δημοκρατία έχουν καταντήσει κέλυφος. Εν τοιαύτη περιπτώσει, όμως, τί μπορεί να πει κάποιος στους ολοένα και περισσότερους πολίτες που στρέφουν την πλάτη στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα, θεωρώντας ότι πρόδωσε την κοινωνία;
ΠΗΓΗ
------------
ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ
ΠΩΣ ΠΑΡΑΚΜΑΖΟΥΝ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ
https://www.politeianet.gr/books/9789605690229-ferguson-niall-papadopoulos-o-megalos-ekfulismos-228561
Τα συμπτώματα της παρακμής είναι παντού γύρω μας σήμερα: η επιβράδυνση της ανάπτυξης, το τεράστιο χρέος, η αύξηση της ανισότητας, η γήρανση του πληθυσμού, οι αντικοινωνικές συμπεριφορές.
Τι όμως έχει πάει στραβά; Η απάντηση, υποστηρίζει ο Niall Ferguson στο βιβλίο αυτό, είναι ότι οι θεσμοί μας -το περίπλοκο πλαίσιο μέσα στο οποίο μια κοινωνία μπορεί να ανθίσει ή να αποτύχει- έχουν εκφυλιστεί. Είναι ο θεσμικός εκφυλισμός που κρύβεται πίσω από την οικονομική στασιμότητα και τη γεωπολιτική υποβάθμιση που την ακολουθεί.
Με χαρακτηριστική ζωντάνια και ιστορική γνώση, ο Ferguson αναλύει όχι μόνο τα αίτια αυτής της στασιμότητας, αλλά και τις βαθιές της συνέπειες. "Ο Μεγάλος εκφυλισμός" αποτελεί ένα οξυδερκές κατηγορητήριο μιας εποχής αμέλειας και αδιαφορίας. Ενώ ο αραβικός κόσμος αγωνίζεται να υιοθετήσει τη δημοκρατία και η Κίνα να περάσει από την οικονομική απελευθέρωση στις αρχές του κράτους δικαίου, οι δυτικές μας κοινωνίες σπαταλούν τη θεσμική κληρονομιά πέντε αιώνων.
Για να σταματήσουμε την κατάρρευση του πολιτισμού μας, προειδοποιεί ο Ferguson, θα χρειαστεί ηρωική ηγεσία και ριζική μεταρρύθμιση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)Περιεχόμενα
Πίνακας διαγραμμάτων
Εισαγωγή
1. Η ανθρώπινη κυψέλη
2. Η δαρβινική οικονομία
3. Το τοπίο του δικαίου
4. Κοινωνίες πολιτών και κοινωνίες ανάγωγων
Συμπέρασμα
Σημειώσεις
Ευχαριστίες
Σχόλια