«Δεν με ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος, αυτή η ιστορία θα τελειώσει».
Αυτό φέρεται να δήλωσε ο Τσίπρας τη Δευτέρα το πρωί στους συνεργάτες
του, σύμφωνα με τη διαρροή που έκανε το Μαξίμου προς το κρατικό ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Μερικές ώρες αργότερα, στην on camera συζήτησή του με τον Σταύρο
Θεοδωράκη, τον οποίο υποδέχτηκε στο Μαξίμου, ο Τσίπρας θέλησε να περάσει
και διά ζώσης το ίδιο μήνυμα. «Ηρθα για τα εθνικά», άνοιξε τη συζήτηση ο
Θεοδωράκης. «Η μπάλα είναι στην επικαιρότητα», τον διέκοψε ο Τσίπρας.
«Σε όλες τις χώρες υπάρχουν μαφιόζοι που πάνε στο ποδόσφαιρο», πέταξε το
καρφί ο Θεοδωράκης. Κάνοντας πως δεν άκουσε, ο Τσίπρας είπε αυτά που
είχε προετοιμάσει: «Αυστηρούς κανόνες έχουμε επιχειρήσει να βάλουμε. Το
θέμα είναι ότι κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε ότι αυτός ο γόρδιος
δεσμός πρέπει να κοπεί και πρέπει να αποφασίσουμε όλοι μαζί ότι πρέπει
να αγνοήσουμε το πολιτικό κόστος».
Με την αναφορά σε μαφιόζους που πάνε στο ποδόσφαιρο ο Θεοδωράκης
εννοούσε, προφανώς, τον Ιβάν Σαββίδη. Ισως και άλλους, αλλά τη δεδομένη
στιγμή ο Σαββίδης ήταν το θέμα. Γι' αυτό και μπορούμε να καταλάβουμε το
λόγο για τον οποίο ο Τσίπρας έκανε πως δεν άκουσε τη μπηχτή. Βλέπετε,
τον Σαββίδη τον έχει χρεωθεί «με 108» (όπως λέγεται στη στρατιωτική
αργκό). Οχι ο Καμμένος (που περιορίστηκε στο ρόλο του προξενητή), αλλά ο
ίδιος ο Τσίπρας και οι άνθρωποί του. Ηταν ο Τσίπρας που αποκαλούσε τον
Σαββίδη «υγιή επενδυτή που δε θέλει να παραδοθεί στη διαπλοκή» (διαβάστε
σχετικά στη διπλανή στήλη) και ήταν ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του
Τσίπρα, Θανάσης Καρτερός, που έπλεκε εγκώμια στον «Ιβάν τον τρομερό»,
καταγγέλλοντας τα «συμβόλαια ηθικής δολοφονίας του» από τους
«διαπλεκόμενους» (δείτε σχετικά στη σελίδα 15).Αλλά και να μην υπήρχαν όλα όσα προαναφέρθηκαν, καθώς και η (ν)τροπολογία για το πρόστιμο στη ΣΕΚΑΠ, τα καράβια με τα λαθραία τσιγάρα, η είσοδος του Σαββίδη στο χώρο των αστικών ΜΜΕ με καθαρά φιλοκυβερνητική γραμμή, αν μέναμε μόνο στα «αμιγώς» ποδοσφαιρικά, πάλι ήταν εκτεθειμένη η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τα «φαλτσοσφυρίγματα» σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος αποδίδονταν στην «παράγκα», για τον έλεγχο της οποίας ο Σαββίδης είχε ξοδέψει λεφτά. Ομως η δικαστική απόφαση που βγήκε στη μία μετά τα μεσάνυχτα Σαββάτου προς Κυριακή, από έναν δικαστή που και τα ντουβάρια βοούν ότι ανήκει στο περιβάλλον της πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου και νυν επικεφαλής του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Βασιλικής Θάνου, κι εκείνα τα εισιτήρια που σφραγίστηκαν κυριακάτικα (μέρα που -ως γνωστόν- οι δημόσιες υπηρεσίες είναι κλειστές), δεν ήταν δουλειά της ποδοσφαιρικής «παράγκας», ήταν δουλειά της κυβέρνησης. Η οποία δεν κατηγορήθηκε από την αντιπολίτευση γι' αυτό το όργιο. Βλέπετε, είχε προηγηθεί διακομματική παρέμβαση βουλευτών. Ξεκίνησαν οι δεξιοί, ακολούθησαν οι ανελίτες, προστέθηκε και ο συριζαίος Μπόλαρης. «Ηταν δίκαιο, έγινε πράξη», θα αναφωνούσαν όλοι αυτοί εν χορώ, κλείνοντας τα μάτια στο δικαστικό όργιο, αν δεν είχε γίνει η «στραβή».
Μερικές ώρες αργότερα, ο Σαββίδης μπούκαρε με το κουμπούρι και τους μπράβους του στον αγωνιστικό χώρο, προσφέροντας στον Τσίπρα «αντί του μάννα χολήν, αντί του ύδατος όξος». Είχε και συνέχεια: οι μπάτσοι δε συνέλαβαν αμέσως τον Σαββίδη, ως είχαν υποχρέωση. Στη συνέχεια πήραν εντολή να τον «αναζητήσουν στο πλαίσιο του αυτοφώρου» (και γέλασαν και τα τσιμέντα της Τούμπας). Ποιο ήταν το αυτόφωρο αδίκημα; Η εισβολή στον αγωνιστικό χώρο. Οχι η οπλοφορία σε γήπεδο, που απαγορεύεται ρητά! Επρεπε να του απαγγείλουν κατηγορία και γι' αυτό, να του αφαιρέσουν την άδεια οπλοφορίας και να του κατασχέσουν το όπλο. Δεν το έκαναν. Περιττεύει να πούμε ότι πολιτικός προϊστάμενος των μπάτσων δεν είναι η «παράγκα», αλλά ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και ο πρωθυπουργός.
Eπειδή γράφτηκαν διάφορα «πονηρά» («η ένταση της στιγμής» και τα παρόμοια), που σκοπό είχαν να προετοιμάσουν τη «συγγνώμη» που -με καθυστέρηση δύο ημερών- ζήτησε με δήλωσή του ο Σαββίδης, επικαλούμενος τη «συναισθηματική αντίδραση [που του] έχει προκληθεί από την γενικευμένη αρνητική κατάσταση, που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο τον τελευταίο καιρό και από το σύνολο των απαράδεκτων, μη αθλητικών γεγονότων, που έλαβαν χώρα προς το τέλος του αγώνα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ», είναι απαραίτητο να σημειώσουμε ότι η εμφάνιση του Σαββίδη με το κουμπούρι έγινε απολύτως συνειδητά. Εκανε το πρώτο «ντου» φορώντας μπουφάν που κάλυπτε το κουμπούρι. Οι μπράβοι του, απόλυτα ψύχραιμοι μέσα στο γενικό χάος, τον προστάτευαν από κάθε «κακοτοπιά» (κυρίως φρόντιζαν να τον κρατάνε ώστε να μη χτυπήσει κανέναν). Στη συνέχεια, έβγαλε το μπουφάν και έκανε δεύτερο «ντου» επιδεικνύοντας το κουμπούρι. Οι μπράβοι σίγουρα του το επισήμαναν, αλλά ήταν δική του επιλογή να εμφανιστεί ένοπλος. Μήνυμα ήθελε να στείλει. Οσο για τη «συγγνώμη», που από το σύστημα των «παπαγάλων» (του Σαββίδη και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) σχολιάστηκε σαν «γενναία πράξη», ήταν απαραίτητη προκειμένου να ξανακολλήσει το γυαλί των σχέσεων Σαββίδη-Τσίπρα (στις αστικές σχέσεις τα γυαλιά που ραγίζουν ξανακολλάνε) και να διευκολυνθεί η κυβέρνηση στους χειρισμούς της. Ο Σαββίδης δεν είναι κάποιος φανατικός οπαδός του ΠΑΟΚ, είναι ένας καπιταλιστής (με πολύ «σκοτεινό» -για να το πούμε κομψά- παρελθόν) που χρησιμοποιεί τον ΠΑΟΚ στις μπίζνες του.
Βεβαίως, με κουμπούρι είχε εισβάλει παλαιότερα ο Γ. Βαρδινογιάννης και κάτι πυροβολισμοί είχαν πέσει στο λόμπι των επισήμων στο παλιό γήπεδο της ΑΕΚ, αλλά οι συριζαίοι δεν μπορούσαν να επιχειρήσουν συμψηφισμό με τα όσα έχουν γίνει στο παρελθόν. Θα τους χάλαγε το γενικό αφήγημα («εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους, εμάς δεν μας κρατάει κανένας» κτλ. ), αλλά και το ειδικό αφήγημα περί «εξυγίανσης του ποδοσφαίρου». Ετσι, είχαμε την απόφαση για επ' αόριστον διακοπή του πρωταθλήματος, τις δηλώσεις του Μεγαλέξανδρου-Τσίπρα ότι θα κόψει το γόρδιο δεσμό και το «ταρατατζούμ» πρωτοσέλιδο της «Αυγής» που καλούσε (ποιον άραγε; την κυβέρνηση;) σε αφοπλισμό των νονών του ποδοσφαίρου. Λες και πρόκειται για εφημερίδα της αντιπολίτευσης και όχι για το επίσημο όργανο του κυβερνώντος κόμματος.
Χρησιμοποιώντας πληθυντικό αριθμό, η «Αυγή» θέλησε να μας πει ότι δεν είναι μόνον ο Σαββίδης, είναι και άλλοι οι «νονοί». Δεν τους κατονόμασε, βέβαια, αλλά μίλησε μ' έναν χαρακτηριστικά αόριστο (και γι' αυτό άσφαιρο) υπότιτλο: «Σαράκι για τον αθλητισμό και την ποιότητα της δημοκρατίας η ανεξέλεγκτη δράση παραγόντων του ποδοσφαίρου και του υποκινούμενου χουλιγκανισμού».
Είναι φανερό ότι προσπαθούν να βγάλουν από πάνω τους τη ρετσινιά της διαπλοκής με καπιταλιστές τύπου Σαββίδη, αλλά να ρίξουν και τον ίδιο τον Σαββίδη στα μαλακά, βάζοντας την υπόθεσή του μέσα στο γενικό πλαίσιο («όλοι φταίνε»). Ομως, δεν είναι μόνο ο Σαββίδης. Μιλώντας για «νονούς του ποδοσφαίρου» η φυλλάδα του ΣΥΡΙΖΑ νομίζει πως απευθύνεται σε Λωτοφάγους (ή Χαχόλους), που έχουν ξεχάσει τα νταλαβέρια του ΣΥΡΙΖΑ με τον Μαρινάκη (την περίοδο της άδοξης προσπάθειας του Παππά να μοιράσει την τηλεοπτική πίτα σε… μη διαπλεκόμενους καπιταλιστές), αλλά και τα αίσχη του ΣΥΡΙΖΑ με τον άλλο «κάπο», τον Μελισσανίδη, που επί μια τριετία έσπερνε τον τρόμο στη Νέα Φιλαδέλφεια, για να τσακίσει κάθε αντίσταση στα άνομα-καταστροφικά σχέδιά του. Ηταν η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που του έκανε πλάτες, κινούμενη σε δυο επίπεδα: από τη μια καλύπτοντας το όργιο της μαφιόζικης δράσης στη Νέα Φιλαδέλφεια και από την άλλη εκβιάζοντας τις δημόσιες υπηρεσίες να του δώσουν την πολυπόθητη άδεια. Να θυμίσουμε εν συντομία τα γεγονότα, για να μη νομίζουν οι συριζαίοι ότι πάσχουμε από αμνησία ή ότι είμαστε ηλίθιοι.
Πρέπει να πούμε ότι -όπως συνέβη και με τον Σαββίδη- οι συριζαίοι τον Μελισσανίδη τον «κληρονόμησαν» από τους Σαμαροβενιζέλους. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα να «υιοθετήσουν» τους συγκεκριμένους καπιταλιστές (και όχι μόνον αυτούς), όπως συμβαίνει με κάθε αστική κυβέρνηση. Γιατί οι συγκεκριμένοι καπιταλιστές ανταποκρίνονταν στο πρότυπο της «διαπλοκής». Ελεγχαν μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες, με «ιδιωτικούς στρατούς» αποτελούμενους από οπαδούς-τυφλά ενεργούμενα, και έδειχναν διατεθειμένοι να μπουν στα ΜΜΕ ή να ασκήσουν επιρροή σε ΜΜΕ υπέρ της κυβέρνησης (ο Μελισσανίδης, χάρη στη διαφήμιση του ΟΠΑΠ, ασκεί στα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, μεγαλύτερο έλεγχο απ' αυτόν που ασκεί ο Μαρινάκης).
Δεν ξέρουμε τι επαφές είχε αναπτύξει ο Σαββίδης με τους συριζαίους, όσο αυτοί βρίσκονταν στην αντιπολίτευση (είχε σίγουρα με τον Καμμένο), όμως οι επαφές τους με τον Μελισσανίδη ουδέποτε διαψεύστηκαν. Φλαμπουράρης και Στρατούλης επισκέπτονταν την άνοιξη του 2014 τα γραφεία του ομίλου Μελισσανίδη, όπου και έκλεισαν το «ντιλ». Μιλάμε για τον ορισμό του παρασκήνιου και της διαπλοκής. Και μια ωραία μέρα, ο Στρατούλης πήγε στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής (χωρίς να είναι μέλος της!), όπου συζητιόταν το νομοσχέδιο για το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής για να ανακοινώσει περιχαρής ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταψηφίσει μεν το νομοσχέδιο, όμως θα υπερψηφίσει τα δύο άρθρα που μπήκαν τσόντα, για να ανοίξουν το δρόμο στο καταστροφικό σχέδιο του Μελισσανίδη.
Ομως, στη Νέα Φιλαδέλφεια υπήρχαν άνθρωποι που αντιστέκονταν. Και τότε άρχισαν οι επιχειρήσεις τύπου μαφίας από τον «ιδιωτικό στρατό» του «προέδρου». Επιχειρήσεις που ολοκληρώθηκαν με την επίθεση σε όσους δοκίμασαν να συμμετάσχουν στην ανοιχτή συγκέντρωση που είχε καλέσει το Συντονιστικό Κατοίκων, σωρεία τραυματισμών, εισβολή, βανδαλισμό και απόπειρα εμπρησμού της «Στρούγκας». Ολα αυτά υπό τα αδιάφορα βλέμματα των μπάτσων, με τις πλάτες των ΜΑΤ. Εγινε σάλος. Κόσμος και μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να διαμαρτύρεται. Ο νυν υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Β. Αποστόλου έγραψε πύρινο καταγγελτικό άρθρο ενάντια στην προσπάθεια υφαρπαγής τμήματος του άλσους της πόλης. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να υπαναχωρήσει, κατασκευάζοντας μια οριακή απόφαση της πολιτικής του γραμματείας (με μια ψήφο διαφορά, κατά του σχεδίου Μελισσανίδη). Ο σχετικός νόμος καταψηφίστηκε στο σύνολό του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν μια αναγκαστική υποχώρηση που -όπως φάνηκε από τη συνέχεια- περιλάμβανε τη διαβεβαίωση προς τον Μελισσανίδη ότι όλα θα γίνουν «όπως πρέπει».
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και απαλλαγμένος από την προεκλογική πίεση άρχισε να αβαντάρει τον Μελισσανίδη και το σχέδιό του. Σε διοικητικό επίπεδο πίεζε τις υπηρεσίες να κάνουν τα στραβά μάτια και να βάζουν την υπογραφή τους κάτω από καραμπινάτες παρανομίες. Και σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο άφησε τον «ιδιωτικό στρατό» των μπράβων να σπέρνει τον τρόμο ενάντια σε όσους επέμειναν να αντιστέκονται. Αυτή τη φορά τα πυρά των μπράβων δε στράφηκαν μόνο ενάντια στους λίγους εύψυχους που επέμεναν να αντιστέκονται. Αγκάλιασαν και τα μέλη της νέας δημοτικής αρχής (που εκλέχτηκε με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ!), η οποία -κινούμενη αυστηρά στο πλαίσιο της νομιμότητας- δε συναινούσε στις κραυγαλέες παρανομίες. Η «Στρούγκα» αποκλείστηκε από μπράβους που… έψηναν αρνιά στο πεζοδρόμιο! Ο πρόεδρος του δημοτικού συμβούλιου ξυλοκοπήθηκε από μπράβους μπροστά στα αδιάφορα μάτια των μπάτσων! Κι όταν ο αντικαπιταλιστικός χώρος ανήγγειλε πορεία αλληλεγγύης στη «Στρούγκα», τα ΜΑΤ την έφραξαν στα όρια της Ν. Φιλαδέλφειας, ενώ την ίδια στιγμή η κεντρική λεωφόρος της είχε παραδοθεί στους χούλιγκαν που ασχημονούσαν και ξυλοκοπούσαν όποιον δεν τους άρεσε η φάτσα του.
Η είσοδος του κουμπουροφόρου Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας ήταν εντυπωσιακή επικοινωνιακά, όμως από άποψη παρανομίας, αλητείας, πολιτικού τραμπουκισμού και μαφιόζικης συνεργασίας κυβέρνησης-καπιταλιστή, τα όσα συνέβησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Ν. Φιλαδέλφεια ήταν πολύ πιο «ανεβασμένα».
Το φαινόμενο είναι πολιτικό και όχι ποδοσφαιρικό. Οι ιδιωτικοί στρατοί των καπιταλιστών του ποδοσφαίρου αποτελούν ένα ιδιόμορφο «λόμπι», που καμιά φορά αποδεικνύεται πιο αποτελεσματικό από τα γνωστά «λόμπι». Στη Φιλαδέλφεια-Χαλκηδόνα αυτός ο στρατός κατάφερε να τρομάξει τον πλατύ κόσμο, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει ευρεία κοινωνική στήριξη στην αντίσταση ενάντια στα καταστροφικά σχέδια του καπιταλιστή. Το κράτος, με εντολές της κυβέρνησης, στάθηκε στο πλευρό του «παρακράτους», αρωγός και προστάτης του.
Για να μην ξεχνιόμαστε
Τσίπρας: «Δίνεται η δυνατότητα σε μία υγιή επιχείρηση να μπορεί να λειτουργεί και να έχει τους εργαζομένους. Και αυτό εσείς το ονομάζετε φωτογραφική διάταξη! Ξέρετε τι είναι φωτογραφικό; Το μένος σας απέναντι σε κάθε υγιή επενδυτή που δεν θέλει να σας παραδοθεί, που δεν θέλει να παραδοθεί στη δική σας διαπλοκή, που είναι ακόμα και σήμερα παρούσα! Αυτή είναι η πραγματικότητα!».
Καμμένος: «Βεβαίως και πρέπει να είναι θεσμοθετημένη η διαγραφή των προστίμων των παλαιότερων διοικήσεων. Περιμένουμε να φέρουμε επενδύσεις εδώ, όταν όποιος επενδύσει θα πρέπει να πληρώνει τις παλιές αμαρτίες της παλαιάς διοικήσεως; Ετσι θα μπουν λεφτά στην Ελλάδα;».
Οι δηλώσεις έγιναν τότε που η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων προσπάθησε με (ν)τροπολογία να χαρίσει τα χρέη της ΣΕΚΑΠ του Σαββίδη. Τον Μάη του 2017, αναγκάστηκε ο ίδιος ο Τσίπρας να κατέβει στη Βουλή και να υπερασπιστεί την υπέρ Σαββίδη (ν)τροπολογία. Ακολούθησαν οι δημόσιες ευχαριστίες του ευεργετούμενου «επιχειρηματία».
Σαββίδης: «Ακουσα την ομιλία του πρωθυπουργού και μου φάνηκε ότι ήταν ένας πραγματικός λόγος. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως πίστευε αυτά που έλεγε. Κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Στο συγκεκριμένο θέμα της ΣΕΚΑΠ ήταν πραγματιστής κι έπραξε με υψηλό συναίσθημα ηθικής και πρακτικής. (…) Δεν έχουν ανδρισμό στη ΝΔ και προσβάλλουν κάποιοι με τη συμπεριφορά τους τον εαυτό τους. Έπρεπε να βγουν και να πουν πως η διαγραφή των χρεών είναι απαραίτητη. Εγώ ευχαριστώ το κόμμα του κ. Τσίπρα επειδή διορθώνει τα προηγούμενα λάθη. (…) Τέτοιοι επενδυτές όπως είμαι εγώ εφ’ όρου ζωής ψηφίζαμε τον Αντώνη Σαμαρά. Αλλά σήμερα είμαι απόλυτα βέβαιος πως όλοι οι επενδυτές μεγάλοι και μικροί λένε ευχαριστώ στον κ. Τσίπρα. (…) Αν εγώ θα έκανα μια πολιτική ή προεκλογική συζήτηση θα ήθελα μονάχα να πω με μια λέξη: “Να κρατηθείτε από τον Τσίπρα. Είναι η προϋπόθεση επιτυχίας του μέλλοντος. Της επόμενης ημέρας. Αυτός έχει τη μικρότερη ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα“. (…) Και εδώ εγώ βγάζω το καπέλο στον κ. Τσίπρα. Είδα στο βίντεο την απάντηση του κ. Τσίπρα στο Κοινοβούλιο. Έτσι πρέπει να συμπεριφέρονται οι πρωθυπουργοί, προστατεύοντας τον οποιονδήποτε επενδυτή. (…) Οταν την Παρασκευή είδα την ομιλία του, αισθάνθηκα αυτό ακριβώς που είχα αισθανθεί το 2000 όταν άκουσα τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Εγώ θέλω έναν τέτοιο πρόεδρο. Οταν άκουγα τον κ. Τσίπρα ήμουν έτοιμος να χειροκροτήσω».
Αυτά δεν έγιναν σε κάποια μακρινή εποχή. Πριν από δέκα μήνες έγιναν. Σε κάποια μακρινότερη εποχή, στις 15 Οκτώβρη του 2013, τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεταν Ερώτηση και Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων, με τίτλο: «Τα αδιέξοδα της πρώην Συνεταιριστικής Καπνοβιομηχανίας Ελλάδος και η επίθεση της νέας εργοδοσίας προς τους εργαζόμενους». Σ' αυτή μιλούσαν για «ξεπούλημα της ΣΕΚΑΠ» και για «ιδιαίτερα χαμηλή τιμή της αγοραπωλησίας», που «δημιουργεί πολλά ερωτηματικά, δεδομένου του πολλαπλάσιου ύψους αντίστοιχων προσφορών, που ξεπερνούσαν τα 15.000.000 ευρώ, και της συνολικής αξίας των περιουσιακών στοιχείων που διέθετε η ΣΕΚΑΠ ήδη πριν από την πώλησή της». Ελεγαν ότι «οι δραματικές μνημονιακές ανατροπές στο εργασιακό περιβάλλον συνολικά αξιοποιούνται πλήρως από το νέο επενδυτή», στηλίτευαν την «εργοδοτική αυθαιρεσία» και κατέληγαν ότι «η ναυαρχίδα του συνεταιριστικού κινήματος χαρίστηκε επί της ουσίας στον ιδιωτικό τομέα, αφήνοντας έκθετους στη βαρβαρότητα της “ελεύθερης“ αγοράς καπνοπαραγωγούς και καταναλωτές».
Υπάρχουν, βέβαια, και άλλα περιστατικά, όπως κάτι καράβια που βρέθηκαν τίγκα στα λαθραία τσιγάρα, κατασκευής και ΣΕΚΑΠ, όμως αρκούν αυτά που συνέβησαν γύρω από την (ν)τροπολογία για να καταλάβουμε από πού αντλεί το θράσος ο Σαββίδης και μπουκάρει στο γήπεδο παρέα με τους μπράβους του, με το πιστόλι κρεμασμένο επιδεικτικά στη δεξιά πλευρά της ζώνης του. Και γιατί οι μπάτσοι που βρίσκονταν εκεί δεν τολμούσαν ούτε το δρόμο να του φράξουν.
Τσατσιλίκια (1)
«Η ΣΕΚΑΠ είναι μια αγοραπωλησία που έγινε επί κυβερνήσεως Σαμαρά. Εκεί υπήρξε προφανώς ενσυνείδητα ένα θέμα ενός προστίμου που αφορούσε την παλαιά διοίκηση, το οποίο είχε αφεθεί αναπάντητο ως πρόβλημα, με κίνδυνο σήμερα η εταιρία να υποστεί τις συνέπειες. (…) Διότι από ό,τι λέγεται, δεν ήμασταν εμείς τότε στην κυβέρνηση, κατά τη διαδικασία της μεταβίβασης της εταιρίας, είχαν γίνει προσπάθειες απόκρυψης του συγκεκριμένου προστίμου».
Ο Πάνος Σκουρλέτης στην τηλεόραση της ΕΡΤ δε διστάζει να υποστηρίξει την άποψη του Σαββίδη, ότι τάχα τον εξαπάτησε ο Σαμαράς και του έκρυψε ότι υπήρχε και αυτό το πρόστιμο στη ΣΕΚΑΠ για λαθρεμπόριο. Φυσικά, όταν ο Σαββίδης αγόραζε τη ΣΕΚΑΠ, γνώριζε πολύ καλά ότι η εταιρία έπρεπε να πληρώσει αυτό το πρόστιμο (είχε κάνει το γνωστό due diligence, τον ενδελεχή έλεγχο που κάνει κάθε καπιταλιστής όταν θέλει να αγοράσει μια άλλη καπιταλιστική επιχείρηση), όμως ο φίλος του ο Σαμαράς του είχε υποσχεθεί ότι θα του σβήσει το πρόστιμο. Αυτό που δεν πρόλαβε (ή καθυστέρησε) να κάνει ο Σαμαράς, ανέλαβαν να το κάνουν -με τη γνωστή (ν)τροπολογία- οι Τσιπροκαμμένοι, στο στρατόπεδο των οποίων είχε «προσχωρήσει» στο μεταξύ ο Σαββίδης.
Πώς ξέρει ο Σκουρλέτης ότι «είχαν γίνει προσπάθειες απόκρυψης του συγκεκριμένου προστίμου»; «Από ό,τι λέγεται». Από ποιον λέγεται; Μόνο από τον Σαββίδη!
Η συνέχεια του διαλόγου κυβερνητικών δημοσιογράφων - Σκουρλέτη αποκάλυψε όλο τον κυνισμό του συριζαίου και την αντίληψη που έχει για τον ελληνικό λαό: ένα τσούρμο ηλιθίων.
- Ο κ. Σαββίδης ήταν αυτός που αποθέωνε τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σκουρλέτης: Για αυτό όμως δεν ευθύνεται ο κ. Τσίπρας ή ο ΣΥΡΙΖΑ.
- Ναι, όμως είδαμε και στελέχη όπως ο κ. Τσακαλώτος να πηγαίνουν στα επίσημα θεωρεία μαζί με τον κ. Σαββίδη.
Σκουρλέτης: Τι να κάνουμε δηλαδή, να ενοχοποιήσουμε και τα φίλαθλα αισθήματα του κάθε υπουργού;
KONTΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 17 ΜΑΡΤΗ
ΠΗΓΗ
--------------
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εισβολή του Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο της
Τούμπας με το κουμπούρι στη ζώνη, σε κοινή θέα για να καταλάβουν όλοι
«ποιος κάνει κουμάντο», επέφερε ισχυρό πλήγμα στο ιδεολόγημα του «ηθικού
πλεονεκτήματος», το τελευταίο καταφύγιο των μνημονιακά προσαρμοσθέντων
ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο,τι και να πουν τώρα, όσες αποστάσεις κι αν προσπαθήσουν να
κρατήσουν, όποια διαδικασία «κάθαρσης» κι αν σκαρφιστούν, η πεποίθηση
ότι ο Σαββίδης είναι «δικός τους» είναι εδραία στις συνειδήσεις των
απλών λαϊκών ανθρώπων.
Τι να συζητούσαν άραγε ο υπηρεσιακός υπουργός της Γερμανίας (και δεξί χέρι της Μέρκελ) Πέτερ Αλτμάιερ με τον Τσακαλώτο; Στην ιστοσελίδα του Eurogroup υπάρχουν κάμποσες φωτογραφίες των δυο τους να συζητούν με σοβαρό ύφος, χωρίς την παρουσία τρίτων, λίγο πριν αρχίσει η συνεδρίαση της 12ης του Μάρτη. Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να επιδοθούμε σε σεναριολογία. Δεν τη χρειαζόμαστε, άλλωστε.
Από την άλλη, δε θα αρκεστούμε στην τυπική δήλωση που έκανε μετά τη λήξη της συνεδρίασης ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο, που μόνο καλά λόγια είχε να πει: ««Το Eurogroup επαίνεσε σήμερα την Ελλάδα για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης του προγράμματος ESM. Οι εργασίες για την τέταρτη και την τελευταία επανεξέταση βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη με τα θεσμικά όργανα. Η πρόοδος αυτή δείχνει την ισχυρή δέσμευση της Ελλάδας για το πρόγραμμα και τις συνεχείς μεταρρυθμίσεις».
Ακόμα και ο Σεντένο, που χρησιμοποιεί μια ήπια πολιτική γλώσσα, δεν παρέλειψε να στείλει τις προειδοποιήσεις του: «Είμαι βέβαιος ότι η Ελλάδα θα εφαρμόσει όλα τα υπόλοιπα παραδοτέα για να ολοκληρώσει επιτυχώς το πρόγραμμα. Αυτή είναι η προϋπόθεση για οποιαδήποτε πρόσθετη ελάφρυνση του χρέους». Ο πρόεδρος του Eurogroup είπε ακόμα ότι περιμένουν «η Ελλάδα να παραδώσει τον Απρίλη μια μακροπρόθεσμη στρατηγική ανάπτυξης, η οποία θα αποτελέσει ένα κρίσιμο στοιχείο του πλαισίου που θα καθοριστεί μετά το πρόγραμμα, πλησιέστερα προς το τέλος του προγράμματος». Τέλος, ο πρόεδρος του Eurogroup είπε ότι «θα έχουμε μια πιο περίπλοκη συζήτηση σχετικά με αυτό και με άλλα μέτρα για το χρέος κατά τη συνάντησή μας τον Απρίλη».
Ολα τα παραπάνω είναι γνωστά, δεν προσθέτουν τίποτα καινούργιο στα όσα ξέρουμε μέχρι τώρα. Με τη Γερμανία με υπηρεσιακό υπουργό Οικονομικών και με εκκρεμότητες σε σχέση με την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, είναι δεδομένο ότι επισήμως δεν μπορεί να λεχθεί τίποτα σε σχέση με το μετα-μνημονιακό καθεστώς. Αυτό δε σημαίνει ότι δε γίνεται συζήτηση ούτε ανεπισήμως. Κι είναι πολύ πιθανό αυτά τα ζητήματα να απασχόλησαν και τη σύντομη συζήτηση που είχαν «στο όρθιο» ο Τσακαλώτος με τον Αλτμάιερ. Ισως ο «δικός μας» να προσπάθησε να «μυρίσει κλίμα» ενόψει της επόμενης συνεδρίασης του Eurogroup, όταν στην πολυθρόνα του γερμανού υπουργού Οικονομικών θα κάθεται ο σοσιαλδημοκράτης Ολαφ Σολτς. Γιατί ο Τσακαλώτος ούτε βλάκας είναι ούτε άπειρος πλέον, για να μην ξέρει ότι η γερμανική στάση δε θ' αλλάξει επειδή άλλαξε ο υπουργός Οικονομικών. Αυτός, άλλωστε, και με τον Σουλτς τα πήγαινε τέλεια από τότε που διαδέχτηκε τον Μπαρουφάκη.
Και όσα γράφουν οι ανταποκριτές των ελληνικών εφημερίδων, ότι το ΔΝΤ δεν έχει πειστεί για τις προβλέψεις που κάνουν οι Ευρωπαίοι και ετοιμάζεται τον Μάη να ζητήσει -ως έχει δικαίωμα- να εφαρμοστεί το πετσόκομμα του αφορολόγητου από 1.1.2019, μαζί με το πετσόκομμα των συντάξεων, δεν τα βγάζουν από το μυαλό τους. Τους τα λέει ο «αγαπημένος μας» Πόουλ Τόμσεν, που μέσω Αθήνας βρέθηκε επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ευρώπη.
Υπήρξε, βέβαια, εκμετάλλευση των δημοσιευμάτων από την αντιπολίτευση στην Αθήνα, οπότε τα «κεντρικά» του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον έβαλαν τον εκπρόσωπο Τύπου Τζέρι Ράις να δηλώσει: «Παραμένουμε προσηλωμένοι στην εφαρμογή των πολιτικών του προγράμματος και στην ελάφρυνση του χρέους. Αυτά τα δύο αποτελούν εδώ και καιρό βασικές προϋποθέσεις για την ενεργοποίηση του προγράμματός μας. Οι δημοσιονομικές προοπτικές και οι πολιτικές για το 2019 θα συζητηθούν τους επόμενους μήνες με την ελληνική κυβέρνηση και τους ευρωπαίους εταίρους, όπως έχει συμφωνηθεί». Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι ο Ράις δεν έκανε καμιά διάψευση όσων κυκλοφορούν. Δεν απέκλεισε τίποτα. Είπε μόνο ότι αυτά θα συζητηθούν «τους επόμενους μήνες, όπως έχει συμφωνηθεί».
Είναι πραγματικά άχαρο να προσπαθεί κάποιος να απαντήσει στη μπουρδολογία των συριζαίων με την «καθαρή έξοδο». 'Η να πιστέψει ότι θα καθήσουν ο Τσακαλώτος με τον Χουλιαράκη, θα γράψουν ένα μεγαλοφυές «πρόγραμμα μακροπρόθεσμης στρατηγικής ανάπτυξης», που θ' αφήσει άφωνους τους ιμπεριαλιστές υπουργούς, οι οποίοι θα το εγκρίνουν διά βοής και με χειροκροτήματα. Μέχρι τον Γενάρη του 2015 υπήρχαν αφελείς που πίστευαν παρόμοιες μπούρδες. Τρία χρόνια μετά, μόνο πολιτικοί απατεώνες (λένε ότι) πιστεύουν τέτοια πράγματα.
Από το 2010 «φωνάζουμε» ότι το χρέος είναι εργαλείο κινεζοποίησης του ελληνικού λαού και αποικιοποίησης της χώρας. Τίποτα δεν αλλάζει, εκτός του ότι τα επόμενα χρόνια τα νέα δάνεια, που θα χρησιμοποιούνται για την αποπληρωμή των παλιών, θα επιχειρηθεί να αντλούνται από τις «αγορές» και όχι από τον μηχανισμό έκτακτης ανάγκης που δημιούργησε η ΕΕ. Η κινεζοποίηση και ο αποικισμός (ιδιωτικοποιήσεις και αυστηρή επιτροπεία) δε θ' αλλάξουν.
KONTΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 17 ΜΑΡΤΗ
===============================
--------------
Η κορυφή του παγόβουνου | Σκανδαλολογία, κουμπούρια, αλλά το Μνημόνιο Μνημόνιο
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εισβολή του Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο της
Τούμπας με το κουμπούρι στη ζώνη, σε κοινή θέα για να καταλάβουν όλοι
«ποιος κάνει κουμάντο», επέφερε ισχυρό πλήγμα στο ιδεολόγημα του «ηθικού
πλεονεκτήματος», το τελευταίο καταφύγιο των μνημονιακά προσαρμοσθέντων
ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο,τι και να πουν τώρα, όσες αποστάσεις κι αν προσπαθήσουν να
κρατήσουν, όποια διαδικασία «κάθαρσης» κι αν σκαρφιστούν, η πεποίθηση
ότι ο Σαββίδης είναι «δικός τους» είναι εδραία στις συνειδήσεις των
απλών λαϊκών ανθρώπων.
Δεν έχει σημασία αν ο Σαββίδης προηγούμενα ήταν με τους
Σαμαροβενιζέλους. Σημασία έχει ότι τώρα «ήταν» μ' αυτούς. Αυτοί
προσπαθούσαν να του σβήσουν το πρόστιμο της ΣΕΚΑΠ, αυτοί «ξεχνούσαν»
κάτι λαθρεμπορικά τίγκα στις κούτες με τσιγάρα, αυτοί έβαλαν λυτούς και
δεμένους για να αποχαρακτηρίσουν για λογαριασμό του ένα δάσος χαλεπίου
πεύκης στο μαγευτικό Παλιούρι της Χαλκιδικής (γράφουμε στο «σαλόνι»
αυτού του φύλλου τα τελευταία νέα απ' αυτό το σκάνδαλο), αυτοί τον
«έσπρωχναν» να πάρει κανάλι και εφημερίδες που λιβανίζουν από το πρωί
μέχρι το βράδυ τον Τσίπρα και τους υπουργούς του.
Στην περίπτωση του Σαββίδη, οι Τσιπροκαμμένοι είναι εκτεθειμένοι απ'
όλες τις μπάντες και θα πληρώσουν το πολιτικό κόστος. Δεν το σώνουν με
τίποτα. Θα ήταν, όμως, λάθος να περιορίσουμε το ζήτημα στον Σαββίδη. Τα
ίδια έχουν κάνει με τον Μελισσανίδη. Και με τον Μαρινάκη παλαιότερα,
πριν να έρθουν τούμπα οι σχέσεις τους.
Και θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο λάθος αν περιορίσουμε το ζήτημα σ' αυτό που
ονομάζουμε διαπλοκή. Δηλαδή, στις σχέσεις της σημερινής κυβέρνησης (των
κυβερνήσεων γενικά) με κάποιους καπιταλιστές που έχουν δύναμη επιρροής
των πολιτικών συσχετισμών, επειδή έχουν στην κατοχή τους ΜΜΕ ή
ποδοσφαιρικές ομάδες με μεγάλη μάζα οπαδών ή μηχανισμούς επιρροής των
ΜΜΕ (όπως ο Μελισσανίδης τον ΟΠΑΠ).
Η λεγόμενη διαπλοκή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Το παγόβουνο
είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, η οικονομική του λειτουργία, τα κοινωνικά
της αποτελέσματα και η σχέση του με το πολιτικό εποικοδόμημα της αστικής
δημοκρατίας και τις κυβερνήσεις που διαχειρίζονται αυτό το πολιτικό
οικοδόμημα, διαθέτοντας την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Αν δε θέσουμε τη λεγόμενη διαπλοκή σ' αυτό το πλαίσιο, το πλαίσιο της
λειτουργίας του καπιταλισμού, θα πέσουμε στην παγίδα του συστήματος, που
μιλά για «έντιμους» και «ανέντιμους» πολιτικούς, για «έντιμους» και
«διαπλεκόμενους» καπιταλιστές, για «μιζαδόρικη» και «υγιή»
επιχειρηματικότητα και τα παρόμοια, κρύβοντας την πραγματικότητα της
ληστρικής ουσίας του καπιταλισμού και του στυγνού ταξικού διαχωρισμού
που επιφέρει.
Η περίοδος της κρίσης, η περίοδος των Μνημονίων, στη διάρκεια της οποίας
μια σειρά κυβερνήσεις, όλων των κοινοβουλευτικών αποχρώσεων, προώθησαν
με την ίδια αποφασιστικότητα την πιο βίαιη, σαρωτική, καθολική
συντηρητική ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού, καταδικάζοντας το
προλεταριάτο και τον υπόλοιπο εργαζόμενο λαό σ' ένα καθεστώς
κινεζοποίησης, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για να μάθουμε να
ξεχωρίζουμε το παγόβουνο από την κορυφή του.
Σκανδαλολογία, κουμπούρια, αλλά το Μνημόνιο Μνημόνιο
Τι να συζητούσαν άραγε ο υπηρεσιακός υπουργός της Γερμανίας (και δεξί χέρι της Μέρκελ) Πέτερ Αλτμάιερ με τον Τσακαλώτο; Στην ιστοσελίδα του Eurogroup υπάρχουν κάμποσες φωτογραφίες των δυο τους να συζητούν με σοβαρό ύφος, χωρίς την παρουσία τρίτων, λίγο πριν αρχίσει η συνεδρίαση της 12ης του Μάρτη. Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να επιδοθούμε σε σεναριολογία. Δεν τη χρειαζόμαστε, άλλωστε.
Από την άλλη, δε θα αρκεστούμε στην τυπική δήλωση που έκανε μετά τη λήξη της συνεδρίασης ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο, που μόνο καλά λόγια είχε να πει: ««Το Eurogroup επαίνεσε σήμερα την Ελλάδα για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης του προγράμματος ESM. Οι εργασίες για την τέταρτη και την τελευταία επανεξέταση βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη με τα θεσμικά όργανα. Η πρόοδος αυτή δείχνει την ισχυρή δέσμευση της Ελλάδας για το πρόγραμμα και τις συνεχείς μεταρρυθμίσεις».
Ακόμα και ο Σεντένο, που χρησιμοποιεί μια ήπια πολιτική γλώσσα, δεν παρέλειψε να στείλει τις προειδοποιήσεις του: «Είμαι βέβαιος ότι η Ελλάδα θα εφαρμόσει όλα τα υπόλοιπα παραδοτέα για να ολοκληρώσει επιτυχώς το πρόγραμμα. Αυτή είναι η προϋπόθεση για οποιαδήποτε πρόσθετη ελάφρυνση του χρέους». Ο πρόεδρος του Eurogroup είπε ακόμα ότι περιμένουν «η Ελλάδα να παραδώσει τον Απρίλη μια μακροπρόθεσμη στρατηγική ανάπτυξης, η οποία θα αποτελέσει ένα κρίσιμο στοιχείο του πλαισίου που θα καθοριστεί μετά το πρόγραμμα, πλησιέστερα προς το τέλος του προγράμματος». Τέλος, ο πρόεδρος του Eurogroup είπε ότι «θα έχουμε μια πιο περίπλοκη συζήτηση σχετικά με αυτό και με άλλα μέτρα για το χρέος κατά τη συνάντησή μας τον Απρίλη».
Ολα τα παραπάνω είναι γνωστά, δεν προσθέτουν τίποτα καινούργιο στα όσα ξέρουμε μέχρι τώρα. Με τη Γερμανία με υπηρεσιακό υπουργό Οικονομικών και με εκκρεμότητες σε σχέση με την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, είναι δεδομένο ότι επισήμως δεν μπορεί να λεχθεί τίποτα σε σχέση με το μετα-μνημονιακό καθεστώς. Αυτό δε σημαίνει ότι δε γίνεται συζήτηση ούτε ανεπισήμως. Κι είναι πολύ πιθανό αυτά τα ζητήματα να απασχόλησαν και τη σύντομη συζήτηση που είχαν «στο όρθιο» ο Τσακαλώτος με τον Αλτμάιερ. Ισως ο «δικός μας» να προσπάθησε να «μυρίσει κλίμα» ενόψει της επόμενης συνεδρίασης του Eurogroup, όταν στην πολυθρόνα του γερμανού υπουργού Οικονομικών θα κάθεται ο σοσιαλδημοκράτης Ολαφ Σολτς. Γιατί ο Τσακαλώτος ούτε βλάκας είναι ούτε άπειρος πλέον, για να μην ξέρει ότι η γερμανική στάση δε θ' αλλάξει επειδή άλλαξε ο υπουργός Οικονομικών. Αυτός, άλλωστε, και με τον Σουλτς τα πήγαινε τέλεια από τότε που διαδέχτηκε τον Μπαρουφάκη.
Και όσα γράφουν οι ανταποκριτές των ελληνικών εφημερίδων, ότι το ΔΝΤ δεν έχει πειστεί για τις προβλέψεις που κάνουν οι Ευρωπαίοι και ετοιμάζεται τον Μάη να ζητήσει -ως έχει δικαίωμα- να εφαρμοστεί το πετσόκομμα του αφορολόγητου από 1.1.2019, μαζί με το πετσόκομμα των συντάξεων, δεν τα βγάζουν από το μυαλό τους. Τους τα λέει ο «αγαπημένος μας» Πόουλ Τόμσεν, που μέσω Αθήνας βρέθηκε επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ευρώπη.
Υπήρξε, βέβαια, εκμετάλλευση των δημοσιευμάτων από την αντιπολίτευση στην Αθήνα, οπότε τα «κεντρικά» του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον έβαλαν τον εκπρόσωπο Τύπου Τζέρι Ράις να δηλώσει: «Παραμένουμε προσηλωμένοι στην εφαρμογή των πολιτικών του προγράμματος και στην ελάφρυνση του χρέους. Αυτά τα δύο αποτελούν εδώ και καιρό βασικές προϋποθέσεις για την ενεργοποίηση του προγράμματός μας. Οι δημοσιονομικές προοπτικές και οι πολιτικές για το 2019 θα συζητηθούν τους επόμενους μήνες με την ελληνική κυβέρνηση και τους ευρωπαίους εταίρους, όπως έχει συμφωνηθεί». Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι ο Ράις δεν έκανε καμιά διάψευση όσων κυκλοφορούν. Δεν απέκλεισε τίποτα. Είπε μόνο ότι αυτά θα συζητηθούν «τους επόμενους μήνες, όπως έχει συμφωνηθεί».
Είναι πραγματικά άχαρο να προσπαθεί κάποιος να απαντήσει στη μπουρδολογία των συριζαίων με την «καθαρή έξοδο». 'Η να πιστέψει ότι θα καθήσουν ο Τσακαλώτος με τον Χουλιαράκη, θα γράψουν ένα μεγαλοφυές «πρόγραμμα μακροπρόθεσμης στρατηγικής ανάπτυξης», που θ' αφήσει άφωνους τους ιμπεριαλιστές υπουργούς, οι οποίοι θα το εγκρίνουν διά βοής και με χειροκροτήματα. Μέχρι τον Γενάρη του 2015 υπήρχαν αφελείς που πίστευαν παρόμοιες μπούρδες. Τρία χρόνια μετά, μόνο πολιτικοί απατεώνες (λένε ότι) πιστεύουν τέτοια πράγματα.
Από το 2010 «φωνάζουμε» ότι το χρέος είναι εργαλείο κινεζοποίησης του ελληνικού λαού και αποικιοποίησης της χώρας. Τίποτα δεν αλλάζει, εκτός του ότι τα επόμενα χρόνια τα νέα δάνεια, που θα χρησιμοποιούνται για την αποπληρωμή των παλιών, θα επιχειρηθεί να αντλούνται από τις «αγορές» και όχι από τον μηχανισμό έκτακτης ανάγκης που δημιούργησε η ΕΕ. Η κινεζοποίηση και ο αποικισμός (ιδιωτικοποιήσεις και αυστηρή επιτροπεία) δε θ' αλλάξουν.
KONTΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 17 ΜΑΡΤΗ
===============================
Η «αυθεντική» ποδοσφαιρική αλητεία και η μεταμφιεσμένη πολιτική αλητεία…
"Ρεσάλτο"
Έχουμε αναλύσει πολλές φορές ότι το ποδόσφαιρο αποτελεί το πιο σάπιο κομμάτι του καθεστώτος:
Αποτυπώνει πιο «φανταχτερά» όλη τη σηπτική του αθλιότητα και τη δικτατορική (μαφιόζικη) αυθάδειά του…
Με πιο απλά λόγια: Το Ποδόσφαιρο αποτελεί το... ακριβές αντίγραφο της καθεστωτικής Πολιτικής…
Συνεπώς αποτελεί ασύστολη ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ (από πολιτικούς και δημοσιογράφους) να απομονώνεται και να δραματοποιείται ένα συμβάν ή ένας «νονός»: Τα γεγονότα στην Τούμπα και ο Σαββίδης…
Τόσο τα γεγονότα της Τούμπας, όσο και η «επέλαση» του Σαββίδη αποτελούν αποτυπώματα της ΓΕΝΙΚΗΣ νόσου, πυώδεις φουσκάλες του πολιτικού-ποδοσφαιρικού καρκινώματος.
ΟΛΗ η ιστορία του Ποδοσφαίρου, ιδιαίτερα μετά τη δικτατορία, όταν δηλαδή άρχισε να θεμελιώνεται η ασύδοτη εμπορευματοποίησή του και να «επελαύνουν» οι αχαλίνωτοι νόμοι της παγκόσμιας αγοράς (Παγκοσμιοποίηση), είναι μια ιστορία κυριαρχίας και ανταγωνισμού των μαφιόζων του χρήματος στο Ποδόσφαιρο, όπως και στην Πολιτική.
Από την εποχή του Κοσκωτά οι «μαφίες» του Ποδοσφαίρου» και της Πολιτικής έγιναν σάρκα μία…
Έκτοτε γεγονότα σαν τα σημερινά αποτελούσαν συχνότατα «θεάματα»: Αποτελούσαν την «κινητήρια» δύναμη του ποδοσφαιρικού θεάματος…
Οι «νονοί», επίσης, τύπου Σαββίδη, «συνωστίζονταν» στην αρένα των ποδοσφαιρικών ταυρομαχιών και του οπαδικού αφιονισμού…
Ο Σαββίδης δεν αποτελεί την αφετηρία αυτού του γκανγκστερισμού, αλλά τη συνέχειά του, στις μορφές της σημερινής πολιτικής ΑΠΑΤΗΣ…
Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την αφετηρία αυτής της κατάστασης, αλλά το γνήσιο τέκνο της καθεστωτικής σήψης σε όλη την ιστορική της (σήψης) διαλεκτική…
Εδώ ακμάζει και μια άλλη ασύστολη μικροπολιτική και φτηνή δημαγωγία των άλλων κυβερνητικών κομμάτων εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. ΟΛΑ τα κακά του Ποδοσφαίρου τα φορτώνουν στο ΣΥΡΙΖΑ: Μια δόλια και ηλίθια απόπειρα ξεπλύματος των δικών τους ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ…
Απλώς, με την «αριστερή» κυβέρνηση μεταφέρονται στις ποδοσφαιρικές «μαφίες» τα «χαρακτηριστικά» της νέας κυβερνητικής διαχείρισης: Η φρενοβλάβεια του ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ, της ΔΟΛΙΟΤΗΤΑΣ και της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ του ΣΥΡΙΖΑ…
Στη σημερινή κυβέρνηση τα «δομικά» αυτά στοιχεία των καθεστωτικών κομμάτων και των προγενέστερων κυβερνήσεων παίρνουν μορφές παράνοιας: Είναι η ΣΥΝΕΧΕΙΑ των προηγούμενων, αλλά με εξάρσεις κυνισμού, δραματοποιημένου παραλογισμού και ηλιθιότητας…
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μεταμφιεσμένη «αλητεία»…
Έτσι αυτή η μεταμφιεσμένη «αλητεία» ξεπερνά, κατά πολύ, την «αυθεντική αλητεία» των άλλων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), καθώς και την αλητεία των μαφιόζων του Ποδοσφαίρου.
Γράφαμε σε ένα παλιότερο κείμενό μας, «ΣΥΡΙΖΑ: Η ποδοσφαιρική παράνοια στο τετράγωνο…», τα εξής:
«Η μεταμφιεσμένη αλητεία είναι κατά πολύ χειρότερη από την «αυθεντική» αλητεία…
Ο Μαρινάκης είναι «γνήσιος», «αυθεντικός»: Δεν κρύβει αυτό που είναι. Απεναντίας το δείχνει και καυχιέται…
Οι «νονοί» της «αριστερής» κυβέρνησης είναι κάλπικοι σε ΟΛΑ. Πλαστογραφούν τα ΠΑΝΤΑ: υποδύονται ρόλους και μεταμφιέζονται ανάλογα με τις σκοπιμότητας της στιγμής…»
Το άρθρο εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/06/blog-post_2.html#more
Ακόμα και ο νέος «νονός», στην πολιτική έκδοση του ΣΥΡΙΖΑ, ο Ιβάν Σαββίδης, μπορεί να αποτυπώνει όλα «χαρακτηριστικά» της αυθάδους ανοησίας και του προκλητικού κυνισμού του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, ωστόσο, είναι πιο «αυθεντικός» από τη μεταμφιεσμένη πολιτική «μαφία» του ΣΥΡΙΖΑ…
Τέτοιες καταγέλαστες καταστάσεις, μόνο με το Λόγο της Σάτιρας μπορεί να αντιμετωπιστούν, πιο αποτελεσματικά.
Το κείμενο του Στάθη, «Τελευταίες ειδήσεις», εκπληρώνει αυτό το έργο:
http://resaltomag.blogspot.gr/2018/03/blog-post_19.html
Πλέον τα «αριστερά» ανδρείκελα και όλα τα υποπροϊόντα της ποδοσφαιρικής διαπλοκής, μόνο με το χιούμορ μπορούν να αντιμετωπιστούν, για να μην οδηγηθούμε στα μονοπάτια της τρέλας…
Αποτυπώνει πιο «φανταχτερά» όλη τη σηπτική του αθλιότητα και τη δικτατορική (μαφιόζικη) αυθάδειά του…
Με πιο απλά λόγια: Το Ποδόσφαιρο αποτελεί το... ακριβές αντίγραφο της καθεστωτικής Πολιτικής…
Συνεπώς αποτελεί ασύστολη ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ (από πολιτικούς και δημοσιογράφους) να απομονώνεται και να δραματοποιείται ένα συμβάν ή ένας «νονός»: Τα γεγονότα στην Τούμπα και ο Σαββίδης…
Τόσο τα γεγονότα της Τούμπας, όσο και η «επέλαση» του Σαββίδη αποτελούν αποτυπώματα της ΓΕΝΙΚΗΣ νόσου, πυώδεις φουσκάλες του πολιτικού-ποδοσφαιρικού καρκινώματος.
ΟΛΗ η ιστορία του Ποδοσφαίρου, ιδιαίτερα μετά τη δικτατορία, όταν δηλαδή άρχισε να θεμελιώνεται η ασύδοτη εμπορευματοποίησή του και να «επελαύνουν» οι αχαλίνωτοι νόμοι της παγκόσμιας αγοράς (Παγκοσμιοποίηση), είναι μια ιστορία κυριαρχίας και ανταγωνισμού των μαφιόζων του χρήματος στο Ποδόσφαιρο, όπως και στην Πολιτική.
Από την εποχή του Κοσκωτά οι «μαφίες» του Ποδοσφαίρου» και της Πολιτικής έγιναν σάρκα μία…
Έκτοτε γεγονότα σαν τα σημερινά αποτελούσαν συχνότατα «θεάματα»: Αποτελούσαν την «κινητήρια» δύναμη του ποδοσφαιρικού θεάματος…
Οι «νονοί», επίσης, τύπου Σαββίδη, «συνωστίζονταν» στην αρένα των ποδοσφαιρικών ταυρομαχιών και του οπαδικού αφιονισμού…
Ο Σαββίδης δεν αποτελεί την αφετηρία αυτού του γκανγκστερισμού, αλλά τη συνέχειά του, στις μορφές της σημερινής πολιτικής ΑΠΑΤΗΣ…
Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την αφετηρία αυτής της κατάστασης, αλλά το γνήσιο τέκνο της καθεστωτικής σήψης σε όλη την ιστορική της (σήψης) διαλεκτική…
Εδώ ακμάζει και μια άλλη ασύστολη μικροπολιτική και φτηνή δημαγωγία των άλλων κυβερνητικών κομμάτων εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. ΟΛΑ τα κακά του Ποδοσφαίρου τα φορτώνουν στο ΣΥΡΙΖΑ: Μια δόλια και ηλίθια απόπειρα ξεπλύματος των δικών τους ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ…
Απλώς, με την «αριστερή» κυβέρνηση μεταφέρονται στις ποδοσφαιρικές «μαφίες» τα «χαρακτηριστικά» της νέας κυβερνητικής διαχείρισης: Η φρενοβλάβεια του ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ, της ΔΟΛΙΟΤΗΤΑΣ και της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ του ΣΥΡΙΖΑ…
Στη σημερινή κυβέρνηση τα «δομικά» αυτά στοιχεία των καθεστωτικών κομμάτων και των προγενέστερων κυβερνήσεων παίρνουν μορφές παράνοιας: Είναι η ΣΥΝΕΧΕΙΑ των προηγούμενων, αλλά με εξάρσεις κυνισμού, δραματοποιημένου παραλογισμού και ηλιθιότητας…
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μεταμφιεσμένη «αλητεία»…
Έτσι αυτή η μεταμφιεσμένη «αλητεία» ξεπερνά, κατά πολύ, την «αυθεντική αλητεία» των άλλων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), καθώς και την αλητεία των μαφιόζων του Ποδοσφαίρου.
Γράφαμε σε ένα παλιότερο κείμενό μας, «ΣΥΡΙΖΑ: Η ποδοσφαιρική παράνοια στο τετράγωνο…», τα εξής:
«Η μεταμφιεσμένη αλητεία είναι κατά πολύ χειρότερη από την «αυθεντική» αλητεία…
Ο Μαρινάκης είναι «γνήσιος», «αυθεντικός»: Δεν κρύβει αυτό που είναι. Απεναντίας το δείχνει και καυχιέται…
Οι «νονοί» της «αριστερής» κυβέρνησης είναι κάλπικοι σε ΟΛΑ. Πλαστογραφούν τα ΠΑΝΤΑ: υποδύονται ρόλους και μεταμφιέζονται ανάλογα με τις σκοπιμότητας της στιγμής…»
Το άρθρο εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/06/blog-post_2.html#more
Ακόμα και ο νέος «νονός», στην πολιτική έκδοση του ΣΥΡΙΖΑ, ο Ιβάν Σαββίδης, μπορεί να αποτυπώνει όλα «χαρακτηριστικά» της αυθάδους ανοησίας και του προκλητικού κυνισμού του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, ωστόσο, είναι πιο «αυθεντικός» από τη μεταμφιεσμένη πολιτική «μαφία» του ΣΥΡΙΖΑ…
Τέτοιες καταγέλαστες καταστάσεις, μόνο με το Λόγο της Σάτιρας μπορεί να αντιμετωπιστούν, πιο αποτελεσματικά.
Το κείμενο του Στάθη, «Τελευταίες ειδήσεις», εκπληρώνει αυτό το έργο:
http://resaltomag.blogspot.gr/2018/03/blog-post_19.html
Πλέον τα «αριστερά» ανδρείκελα και όλα τα υποπροϊόντα της ποδοσφαιρικής διαπλοκής, μόνο με το χιούμορ μπορούν να αντιμετωπιστούν, για να μην οδηγηθούμε στα μονοπάτια της τρέλας…
Διαβάστε και εδώ:
Σχόλια